𝙲𝙻𝙸𝙲𝙺𝚂 𝙰𝙽𝙳 𝙷𝙴𝙰𝚁𝚃𝚂 | 𝙲𝙾𝙼𝙿𝙻𝙴𝚃𝙴𝙳 ✓

chapter 54

Isabella's POV

“Akala ko hindi na matatapos ang lahat ng ito,” sabi ko, habang nakatingin sa mga dokumentong nasa harap ko. Parang lahat ng pinagdadaanan namin ni Alexander ay nagsimula na ring magkabuhul-buhol, at ngayon, nandito kami—haharapin ang pinakamalaking rebelasyon ng buhay ko.

“Isa, kaya mo ‘to,” bulong ni Rica habang hinahaplos ang likod ko. “Alam kong masakit ang mga natutuklasan mo, pero nandito kami ni Alex para sa ‘yo. Hindi ka nag-iisa.”

Huminga ako nang malalim at tumingin kay Alexander na nakaupo sa tapat ko. He had that familiar look of determination—yung parang kahit ano pa man ang dumating, he’d stand by me. Kinuha ko ang isang dokumento at binasa ang pangalang naka-highlight doon.

Parang bumigat ang puso ko sa bawat salita na mababasa ko. Mga pangalan ng taong pinagkakatiwalaan namin noon, mga pangalan na akala ko’y kakampi ng pamilya ko. Pero ngayon, unti-unti nang lumalabas ang mga tunay na kulay nila.

“Hindi ko akalain na may kinalaman pala sila sa lahat ng ito,” dagdag ko, habang tumutulo ang luha ko. “Bakit kailangan nilang gawin ‘to?”

Alexander gently took the papers from my hands and placed them on the table. “Isabella, kailangan nating maging matatag. Alam kong mabigat lahat ng nalaman mo, but we’re so close to putting an end to this.”

Tumango ako kahit na pakiramdam ko ay napakabigat ng lahat. It felt like every piece of the puzzle was falling into place, pero at the same time, ang daming sakit na dala ng bawat piraso. “Ano na ang susunod nating gagawin?” tanong ko, trying to hold back my tears.

Alexander's POV

Naiintindihan ko ang nararamdaman ni Isa—lahat ng pinagdadaanan niya, all the betrayals and secrets slowly being uncovered. Masakit para sa kanya, but I know she’s strong. Nakikita ko sa mga mata niya ang determination na makuha ang hustisya para sa pamilya niya.

“We need to confront them, Isa,” sabi ko, keeping my voice steady. “Pero hindi pwedeng basta-basta. Kailangan natin ng solid evidence, hindi lang hearsay. Kailangan nating siguraduhin na mapapanagot sila sa mga ginawa nila.”

Tumango siya, kahit na bakas sa mukha niya ang pagod. “Kung ganon,” sabi niya, “kailangan natin ng plano. Hindi pwedeng basta na lang tayo sumugod.”

I smiled at her. “Exactly. Kaya nandito si Rica, at ako, para tulungan ka. We’ll be your team.”

Rica grinned, patting Isa on the shoulder. “Tama si Alex. Hindi tayo magpapatalo. Laban tayo.”

Isabella's POV

Habang nagpa-plano kami ni Alexander at Rica, unti-unti kong naramdaman ang pagbangon ng tapang ko. Sila ang lakas ko ngayon. Hindi ko na kaya magpatuloy nang mag-isa, pero with them by my side, I knew I could face anything.

“Kailangan muna nating i-track lahat ng galaw nila,” sabi ko, habang binabalikan ang mga social media accounts na una naming nakita ni Alexander. “From what we’ve gathered, mukhang may pattern sa mga kilos nila. Kung ma-figure out natin ‘yun, we might just catch them in the act.”

“Good idea,” Alexander said, pulling out his laptop and starting to compile the data. “We can cross-reference everything we’ve learned so far with their recent activities.”

As I watched him work, I couldn’t help but feel a glimmer of hope. Maybe, just maybe, this was the beginning of the end of the nightmare.

Rica’s POV

Habang pinapanood ko si Isabella, napapangiti ako nang konti. She’s been through so much, and yet here she is—still standing. Hindi ko alam kung kaya ko bang maging kasing tapang niya kung ako ang nasa sitwasyon niya. But I’m here for her, kahit ano pa ang mangyari.