𝙲𝙻𝙸𝙲𝙺𝚂 𝙰𝙽𝙳 𝙷𝙴𝙰𝚁𝚃𝚂 | 𝙲𝙾𝙼𝙿𝙻𝙴𝚃𝙴𝙳 ✓

chapter 26

Isabella's POV

Matapos ang mga nangyari sa korte, pakiramdam ko'y parang nabunutan ako ng malaking tinik sa dibdib. Pero kahit tapos na ang kaso, alam kong marami pa ring dapat harapin-lalo na ang emosyonal na epekto nito sa amin lahat. Kaya naman, nang mag-suggest si Alexander na magbakasyon kami, agad akong pumayag. Kailangan ko rin ng oras para mag-isip, magpahinga, at muling balansehin ang sarili ko. Naisip ko agad na isama si Rica, ang matalik kong kaibigan na kasing pagod din marahil ng nararamdaman ko.

"Isa, sigurado ka bang gusto mong magbakasyon muna?" tanong ni Rica nang tinawagan ko siya. "Ang dami na nating pinagdaanan."

"Exactly," sagot ko, sinusubukang gawing mas matatag ang boses ko kaysa sa nararamdaman ko. "We need this, Rica. We deserve a break, and it's time to let go of everything-even just for a while."

"Okay," she said, medyo interesado na. "Saan ba tayo pupunta?"

"Alexander found this secluded beach," sabi ko, napapangiti habang ini-imagine ang lugar. "Tahimik, walang masyadong tao. It's perfect for us."

"Hmm, sounds good," sagot niya. "Sige, let's do it."

*****

Pagkalipas ng ilang araw, nasa daan na kami patungo sa beach. Habang papalapit kami, ramdam ko ang unti-unting pagbagsak ng stress mula sa balikat ko. Ang mga mata ko'y nagsisimulang magliwanag muli sa pag-asam ng simpleng saya ng kalikasan. Si Alexander ang nagmamaneho, at kitang-kita ko rin ang pagka-relieved niya. Pare-pareho kaming lahat na excited sa trip na ito.

Nang marating namin ang lugar, agad kaming sinalubong ng sariwang hangin at tahimik na kapaligiran. Napakaganda ng beach-puting buhangin, malinaw na tubig, at halos walang tao. Para sa aming tatlo, ito ang perpektong lugar para makalimutan ang lahat ng pinagdaanan.

"Wow," ani Rica, habang bumababa ng kotse at tumitingin sa paligid. "This place is amazing."

"I told you," sabi ko, ngumingiti. "It's exactly what we need."

Ilang oras din kaming nag-relax lang sa beach, nagbababad sa araw at nagpapalamig sa tubig. Walang iniisip kundi ang kasalukuyan, malayo sa anumang problema o alalahanin. Unti-unti kong naramdaman ang pag-alis ng tension na matagal nang namamahay sa katawan ko.

Pagkatapos ng ilang sandali, sumali sa amin si Alexander, dala ang mga malamig na inumin at ilang snacks. "You two look like you're enjoying yourselves," sabi niya habang umuupo sa tabi ko.

"We are," sagot ni Rica, ngumiti. "This was a great idea."

"Glad you think so," sagot ni Alexander habang nagre-relax din. "Let's just enjoy the moment, no thinking about anything stressful."

Sa mga sumunod na oras, nagbabad kami sa araw at naglaro sa tubig, pinipilit kalimutan ang lahat ng nangyari. Naging magaan ang pakiramdam ko habang tinatanaw ang walang katapusang asul ng langit at dagat, tila ba natutunaw ang mga alalahanin ko sa init ng araw at lamig ng tubig.

-----

Nang dumilim na at nagtakip-silim na ang araw, nagtipon kami sa paligid ng maliit na bonfire na inihanda ni Alexander. Sa langit, nagliliwanag na ang mga bituin, tila mga alahas na kumikislap sa kalangitan. Si Rica ay may dala-dalang gitara at tinutugtog ito nang marahan, pinupuno ang paligid ng malambing na musika.

"This is perfect," sabi ko, nakasandal kay Alexander. "I could stay here forever."

"Me too," sagot ni Rica, na tila ba nananaginip habang patuloy na tumutugtog. "I've missed this, just being able to relax without worrying about anything."

"Alam ko na hindi ito magiging madali," sabi ni Alexander habang inaakbayan ako. "But I'm glad we're here now."

For a moment, everything felt right. The worries, the fears-they all seemed so far away as we sat there under the stars, the sound of the waves crashing against the shore.