Alexander's POV
Nasa cafeteria ako ng school, kasama ang mga kaibigan ko. Pero kahit na nasa harap ko ang pagkain, at ang mga tawanan nila’y abot-langit, iba ang tumatakbo sa isip ko. Si Isabella.
Since nag-usap kami sa TikTok, hindi ko na siya maalis sa isip ko. Every night, bago matulog, chine-check ko ang account niya. Baka may bago siyang post, o baka lang gusto kong makita ulit yung mga tula niya. Para bang naging routine na ang pag-message sa kanya, at ganoon din naman siya sa akin.
“Hey, Alex!” tawag ni Jake, isa sa mga barkada ko. “Kanina ka pa diyan ah. What’s up with you? Nagde-daydream ka na naman.”
Ngumiti ako at umiling, “Wala, bro. Just thinking about a new photo concept.”
“Is that so?” singit ni Mia, na nakaupo sa harap ko. “Or baka naman about a girl?”
Tumawa si Jake, “Yeah, dude. May bagong chick ba na pumasok sa radar mo?”
Medyo natawa ako, pero hindi ako nagbigay ng masyadong detalye. “Just someone I met online. Nothing serious.”
“Online, ha?” Si Mia na naman ang sumingit. “That’s intriguing.”
Ngumiti lang ako ulit, tapos binaling ko ulit ang tingin ko sa phone ko. Wala naman akong kailangan ipaliwanag sa kanila. Alam ko na iba ang koneksyon na nararamdaman ko kay Isabella, pero hindi ko pa kayang sabihin sa iba. This is something na gusto ko munang isarili.
Nagbukas ako ng TikTok at nakita ko ang isang bagong notification. Isang message mula kay Isabella: “Hey, how’s your day going? Any new photoshoots?”
Agad akong napangiti. Tila nagliwanag ang buong araw ko. Sinagot ko siya: “Hey! Yeah, just had one this morning. I’ll share the pics later. How about you? Any new poems?”
-----
Isabella's POV
Nakaupo ako sa kwarto ko, pinag-iisipan kung paano ko i-eedit yung latest na video ko ng isang bagong tula. Pero bago ko pa matapos, nag-pop up ang notification mula kay Alexander. Para bang naging bahagi na ng araw ko ang mga messages niya. Nakakatuwa at nakaka-inspire.
“Hey! Yeah, just had one this morning. I’ll share the pics later. How about you? Any new poems?”
Napangiti ako habang binabasa ang message niya. Lagi akong excited sa mga sinasabi niya—kahit gaano kasimple, may dalang kakaibang kilig. Sinagot ko agad, “Yes, I’m working on one right now. I might post it later. I can’t wait to see your new shots!”
Kahit hindi pa kami nagkikita in person, para bang may unspoken connection kami ni Alexander. Parang matagal na kaming magkakilala kahit sa totoo lang, halos isang linggo pa lang kami nag-uusap.
Habang tumatagal, mas nagiging komportable kami sa isa’t isa. Hindi na lang simpleng usapang poetry o photography. Nagsimula na kaming mag-share ng mga personal na bagay—mga simpleng bagay, pero alam kong importante rin. Tulad ng mga paborito naming pagkain, mga pangarap sa buhay, at kahit mga simpleng kalokohan.
*****
Alexander’s POV
Habang tumatagal ang palitan namin ng messages ni Isabella, napapansin kong mas nagiging close kami. She’s not just some girl I met online anymore—she’s becoming someone I genuinely care about.
Isang gabi, habang nagkakuwentuhan kami tungkol sa mga pangarap namin sa buhay, bigla ko siyang tinanong, “What’s your biggest fear?”
Napaisip siya ng saglit bago sumagot, “To not be seen for who I really am. To be misunderstood.”
Medyo natigilan ako. Alam ko kung gaano kahalaga sa kanya ang pagiging totoo sa sarili—ito rin ang madalas na tema ng mga tula niya. Pero hindi ko inaasahan na ganoon kalalim ang takot niya.
Sinagot ko siya ng totoo, “I get that. Mine is failing to capture the beauty in life. Not just in photos, but in everything I do.”
“Then let’s both make sure that won’t happen,” reply niya.
May something sa message na iyon na tumatak sa akin. Para bang may invisible thread na nagko-connect sa amin kahit hindi pa kami nagkikita.
-----
Isabella’s POV
Lumipas ang mga araw, at lalo lang lumalim ang connection namin ni Alexander. Hindi ko alam kung paano nangyari, pero sa bawat message namin, para bang mas nakikilala ko siya. At the same time, mas nakikilala ko rin ang sarili ko. He’s not just a photographer I admire—he’s becoming a friend, and maybe even more.
Minsan, naiisip ko kung paano kaya kung magkita kami in person. What would it be like? Would it be the same? O baka naman mag-iba ang lahat kapag nakita na namin ang isa’t isa sa totoong buhay?
Pero kahit ano pa ang mangyari, alam kong espesyal na ang connection na ito. Hindi lang ito basta-bastang online chat. This is real, in a way that I can’t quite explain.
YOU ARE READING
𝙲𝙻𝙸𝙲𝙺𝚂 𝙰𝙽𝙳 𝙷𝙴𝙰𝚁𝚃𝚂 | 𝙲𝙾𝙼𝙿𝙻𝙴𝚃𝙴𝙳 ✓
Roman pour AdolescentsSa panahon kung saan ang social media ang nagiging tulay sa mga relasyon, nagkakilala sina Alexander Ryan Carter, isang labing-pitong taong gulang na photographer na may hilig sa pagkuha ng mga sandali sa pamamagitan ng kanyang lens, at Isabella Eli...
