𝙲𝙻𝙸𝙲𝙺𝚂 𝙰𝙽𝙳 𝙷𝙴𝙰𝚁𝚃𝚂 | 𝙲𝙾𝙼𝙿𝙻𝙴𝚃𝙴𝙳 ✓

chapter 24

Isabella’s POV

Pagkatapos ng ilang buwan ng tahimik na buhay at pag-aayos ng aming mga sarili, nararamdaman ko na para bang may paparating na pagbabago. Ang lahat ng nangyari ay tila humantong sa puntong ito, isang oras ng katahimikan at pagsilang ng mga bagong oportunidad. Pero sa kabila ng katahimikang iyon, hindi ko maiwasang maramdaman ang bigat ng mga posibilidad na nag-aabang sa amin ni Alexander.

Habang nasa balcony ng aming bahay, iniisip ko ang mga susunod na hakbang sa buhay ko. Matagal ko nang gustong magpatuloy sa pagsusulat, pero parang may kulang pa rin. Alam kong gusto kong magsulat ng mga kwento na makakatulong sa ibang tao, pero may ibang bahagi ng sarili ko na naghahanap ng mas malalim na layunin.

Ang pagkakaroon ng sariling boses sa mundong ito ay hindi madali. Maraming beses na akong nagdududa sa aking kakayahan, pero lagi kong pinapaalala sa sarili na ang bawat salita na isinusulat ko ay mayroong halaga. Marami nang mga tao ang nakabasa ng mga kwento ko at nagsabing nakatulong ito sa kanila, at iyon ang dahilan kung bakit hindi ako titigil.

Nasa kalagitnaan ng aking pagninilay-nilay nang biglang tumunog ang aking telepono. Agad kong kinuha ito at nakita ang pangalan ni Alexander sa screen. Ngumiti ako at sinagot ang tawag.

"Hey, Alex," bati ko habang nilalaro ang mga dahon ng halaman sa tabi ko. "Anong balita?"

"Isa, may gusto akong pag-usapan," seryosong tugon niya. "Pwede ba tayong magkita mamaya? May isang bagay na kailangan nating harapin."

Agad akong kinabahan sa tono ng kanyang boses. Alam kong bihira lang siya maging seryoso ng ganito, kaya alam kong mahalaga ang sasabihin niya. "Sige, kita tayo sa usual na lugar natin. Mag-iingat ka, ha?"

"Oo, Isa. Kita tayo mamaya," sagot niya bago ibaba ang tawag.

Matapos ang pag-uusap namin, hindi nawala ang kaba sa dibdib ko. Maraming mga posibilidad ang pumasok sa isip ko—mga bagay na pwedeng mangyari, mga problemang posibleng bumalik. Pero sa kabila ng takot, alam kong kailangan kong maging matapang. Kung ano man ang kailangan naming harapin, gagawin namin ito nang magkasama.

-----

Alexander’s POV

Habang papunta ako sa lugar kung saan kami magkikita ni Isabella, hindi ko maiwasang mag-isip ng malalim. Ang mga nakalap kong impormasyon ay nagpapatibay sa takot ko na hindi pa tapos ang lahat ng mga problema. May mga bagong banta na maaaring sumubok sa tibay ng aming relasyon at sa aming kakayahang harapin ang mga pagsubok.

Pagdating ko sa park, nakita ko si Isa na nakaupo sa isang bench sa ilalim ng malaking puno. Nang makita niya ako, ngumiti siya, pero kita sa mga mata niya ang pag-aalala. Agad akong naupo sa tabi niya at kinuha ang kamay niya.

"Alex, ano bang nangyayari?" tanong niya, diretsahang tumingin sa akin.

Huminga ako ng malalim at nagsimula akong magsalita. "Isa, may mga bagong impormasyon akong nakuha mula sa isang kaibigan ko sa law school. Mukhang may mga tao na hindi pa rin tapos sa pag-usig sa pamilya mo. May mga bago silang plano, at hindi maganda ang mga intensyon nila."

Nakita ko kung paano nagbago ang ekspresyon ni Isa—mula sa pagiging kalmado, ngayon ay kita ko ang takot at pagkabahala sa kanyang mukha. "Anong ibig mong sabihin? Akala ko ba tapos na ang lahat ng ito?"

"Binalikan nila ang mga natitirang ebidensya at ngayon ay naghahanap sila ng paraan para sirain ang pangalan ng pamilya mo. Gusto nilang pabagsakin ang kahit sino na konektado sa inyo," paliwanag ko, habang pinipilit na maging kalmado para kay Isa.

Hindi siya agad nakapagsalita. Alam kong bumibigat ang sitwasyon para sa kanya. Matapos ang lahat ng pinagdaanan namin, parang binabalik kami sa simula. Pero hindi na kami ang mga dating takot na kabataan. Mas malakas na kami ngayon.

"Isa, alam kong mahirap ito, pero kailangan nating maghanda. Kailangan nating harapin ito ng sama-sama, at hindi tayo papayag na manalo sila," dagdag ko, habang hinihigpitan ang hawak ko sa kamay niya.

Tumingin siya sa akin, at nakita ko sa mga mata niya ang determinasyon na pareho naming naramdaman noon pa man. "Alex, hindi na tayo papayag na sirain pa nila ang buhay natin. Gagawa tayo ng paraan para ipaglaban ang katotohanan at protektahan ang mga mahal natin sa buhay."

Ngumiti ako, puno ng pag-asa sa kabila ng mga banta. "Tama ka, Isa. Hindi na tayo magpapatalo. Magkasama tayo sa laban na ito, at siguradong mananalo tayo."

*****

Isabella’s POV

Pagkatapos ng aming usapan ni Alexander, mas naging malinaw ang aking misyon. Hindi na ito tungkol lang sa pagsusulat o sa pagpapahayag ng mga damdamin. Ito na ngayon ay isang laban para sa katotohanan at hustisya. Kailangan kong gamitin ang aking boses hindi lang para sa sarili ko, kundi para sa mga taong naapektuhan ng mga kaguluhan sa aming buhay.

Hindi ko na hahayaan na kontrolin pa ng takot ang aking mga desisyon. Kasama si Alexander, gagawa kami ng paraan para protektahan ang aming pamilya at mga mahal sa buhay. Ang laban na ito ay hindi magiging madali, pero sigurado akong malalampasan namin ito.

Sa mga susunod na araw, magsisimula kaming magplano ng mga hakbang na gagawin namin. Babalikan namin ang lahat ng ebidensya at sisiguraduhin naming walang butas sa aming depensa. Hindi na kami papayag na mapabagsak muli. Ang labanang ito ay magiging simula ng bagong kabanata—isang kabanata na puno ng tapang, pagkakaisa, at pag-asa.