𝙲𝙻𝙸𝙲𝙺𝚂 𝙰𝙽𝙳 𝙷𝙴𝙰𝚁𝚃𝚂 | 𝙲𝙾𝙼𝙿𝙻𝙴𝚃𝙴𝙳 ✓

chapter 22

Isabella's POV

Pagkatapos ng lahat ng nangyari sa loob ng lumang gusali, hindi ko maiwasang makaramdam ng kaba habang kami ni Alexander ay nakatayo sa harap ng opisina. Parang ang bigat ng buong mundo ay nakapatong sa balikat ko, lalo na ngayong hawak ko na ang dokumentong maaaring magbago ng lahat ng alam ko tungkol sa aking pamilya. Pakiramdam ko, bawat hakbang na gagawin ko mula rito ay magdadala sa akin sa isang daan na hindi ko na mababalikan.

"Isa, sigurado ka ba na gusto mong ituloy ito?" tanong ni Alexander, ang kanyang boses ay puno ng pag-aalala. Nakita ko sa kanyang mga mata ang pag-aalala para sa akin, pero ramdam ko rin ang kanyang determinasyon na protektahan ako, kahit ano pa ang mangyari.

Tumango ako, pilit na pinapakalma ang sarili. "Kailangan nating malaman ang buong katotohanan, Alex. Hindi ko kayang mabuhay sa mga kasinungalingan. Kung ano man ang madiskubre natin, kailangan kong malaman."

Napabuntong-hininga siya, pero hindi na nagtanong pa. Alam kong suportado niya ako sa desisyon kong ito, kahit gaano pa ito ka-delikado. Dahan-dahan kong binuksan ang dokumentong hawak ko, at habang binabasa ko ang mga nilalaman nito, unti-unti kong nararamdaman ang bigat ng mga lihim na nagtatago sa likod ng mga pamilyar na pangalan.

Habang nagbabalik-tanaw sa nakaraan ang mga salaysay sa papel, natagpuan ko ang ilang koneksyon na hindi ko kailanman naisip na posible. May mga transaksyon na isinagawa sa ilalim ng pangalan ng aking ama na hindi ko alam. Mga deal na tila hindi legal, at mga tao na hindi ko inaasahan na konektado sa aming pamilya.

Hindi ko napigilang mapaluha habang nararamdaman kong tila nasisira ang imahe ng pamilya na kinalakihan ko. "Alex... paano kung totoo ang lahat ng ito? Paano kung ang lahat ng akala kong tama ay mali pala?"

Lumapit siya sa akin, marahang hinawakan ang kamay ko. "Isa, kahit ano pa ang madiskubre natin, tandaan mo na hindi ka nag-iisa. Narito ako, at hindi kita iiwan. We'll face this together."

Sa bawat pahina ng dokumento, tila lumalabo ang hangganan ng tama at mali. Nakita ko ang pangalan ng ilan sa mga malapit na kamag-anak na sangkot sa mga transaksyong ito, at hindi ko mapaniwalaan na sila ang mga taong pinarangalan ko at pinagkatiwalaan.

"Pero bakit nila ginawa ito?" tanong ko, habang pinipigilan ang mga luha na tumulo. "Bakit kailangan nilang gawin ang mga bagay na ito, at bakit hindi ko ito nalaman?"

Tumayo si Alexander sa tabi ko, halatang nag-iisip. "Isa, minsan ang mga tao ay gumagawa ng mga desisyon na tingin nila ay para sa kabutihan ng lahat, pero sa totoo, nagiging dahilan ito ng pagkapahamak ng iba. Mahirap man itong tanggapin, pero hindi lahat ng ginagawa ng mga mahal natin sa buhay ay tama."

Tahimik kaming dalawa habang patuloy na binabasa ang mga dokumento. May mga pangalan na lumalabas sa mga transaksyon, mga pangalan na hindi ko kilala, pero mukhang may malaking papel sa mga nangyari. At sa gitna ng lahat ng ito, naroon ang pangalan ng isang tao na tila nagkaroon ng malaking epekto sa aming pamilya – isang tao na matagal ko nang hindi nakikita.

"Alex," sabi ko, ang boses ko ay halos bulong, "si Tita Rica... bakit siya kasama rito? Akala ko'y wala na siyang kinalaman sa pamilya mula noong nag-away sila ni Papa."

Nakita ko ang pag-aalala sa mukha ni Alexander habang tinitingnan niya ang pangalan sa dokumento. "Hindi ko rin alam, Isa. Pero mukhang may alam siya na hindi natin nalalaman. Kailangan nating malaman kung ano iyon."

Tinitigan ko ang pangalan ng aking tiyahin. Matagal na mula noong huli kaming nagkausap, at ang huling balita ko ay umalis siya ng bansa para tumira sa ibang lugar. Hindi ko inaasahan na magkakaroon siya ng koneksyon sa mga nangyari sa amin ngayon.

"Pero paano natin siya mahahanap?" tanong ko, ramdam ang pag-aalala sa boses ko. "Wala akong balita sa kanya mula noong umalis siya. Paano kung hindi niya gustong makita tayo?"