𝙲𝙻𝙸𝙲𝙺𝚂 𝙰𝙽𝙳 𝙷𝙴𝙰𝚁𝚃𝚂 | 𝙲𝙾𝙼𝙿𝙻𝙴𝚃𝙴𝙳 ✓

chapter 41

Ang araw ng pagkakakulong ni Rico ay sumalubong sa akin ng magkahalong damdamin. Isa itong malaking hakbang patungo sa katarungan, pero sa likod ng ngiti ko ay may halong takot. Ang mga oras ng pag-aalala at pagbabanta ay hindi natatapos dito. Alam kong kahit paano, hindi pa rin kami ligtas. Ipinagpatuloy namin ang aming gawain, ngunit ang bawat hakbang ay tila may kasamang pangamba.

Bago ang paglilitis, nagdesisyon kami ni Alexander na makipagpulong sa isang lawyer na maaasahan. Maganda ang naging pakikitungo niya sa amin, at tinulungan kaming maipaliwanag ang lahat ng ebidensya na aming nakalap. Ang mga talakayan ay mahirap at puno ng legal na jargon, ngunit ang suporta niya ay malaking tulong. Naging maingat kami sa bawat detalye, na hindi nagmamadali, upang tiyakin na walang puwang para sa pagkakamali.

Isang gabi, habang kami ay nagbabalik sa aming mga apartment, naisip ko kung gaano kaimportante ang bawat hakbang na ginawa namin. Ang bawat desisyon at pagkilos ay may malaking epekto sa hinaharap. Sa oras na iyon, kami ni Alexander ay nagkakape sa isang maliit na cafe malapit sa aming lugar. Ang ambience ay nakaka-relax, ngunit hindi ko maiwasang mag-isip tungkol sa mga darating na araw.

"Isa," sabi ni Alexander habang umiinom ng kanyang kape, "alam kong marami tayong pinagdaanan. Pero sa tingin mo ba, ano ang susunod na hakbang natin?"

Nilingon ko siya at nag-isip saglit. "Hindi ko alam," sagot ko. "Kailangan nating planuhin ang maigi. Sigurado akong may mga magiging reaksyon sa mga ginawa natin. May mga taong hindi matutuwa sa pag-expose ng katotohanan."

Alexander nodded, seryoso. "Tama ka. Kaya dapat tayong maging handa. We need to make sure we're protected. And maybe... we should think about how we can use our experience to help others."

Ang mga salitang iyon ay nagbigay inspirasyon sa akin. "Ang dami nating natutunan mula sa lahat ng ito. Maybe it's time we use that knowledge for something good. We could start a campaign or a support group. Ang daming tao ang nangangailangan ng tulong na katulad ng naranasan natin."

"Magandang ideya," Alexander agreed. "Makipag-ugnayan tayo sa mga organisasyon na makakatulong sa atin sa pagbuo ng plano."

*****

Sa mga sumunod na linggo, sinubukan naming makipag-ugnayan sa mga lokal na organisasyon at mga taong makakatulong sa amin na magtatag ng isang support group. Pero sa gitna ng lahat ng ito, nagkaroon kami ng hindi inaasahang bisita: si Tita Celia.

"Isa, Alexander," sabi niya habang kami ay nag-uusap sa sala, "kailangan nating pag-usapan ang isang bagay na mahalaga."

Nagtinginan kami ni Alexander, nag-aalala kung anong maaaring ibigay ni Tita Celia. "Ano po iyon, Tita?" tanong ko.

"May mga bagay na nalaman ako na dapat ninyong malaman," she said, her voice serious. "Sa mga nakaraang linggo, napansin ko na may ilang tao na nagbabalak na gamitin ang pangalan ng pamilya mo para sa kanilang sariling kapakinabangan."

Nagulat kami sa sinabi niya. "Paano po iyon?" tanong ni Alexander, naguguluhan.

"May mga dokumento at ebidensya na nakuha ko na nagpapakita na may mga grupo na gustong manipulahin ang mga negosyo ng pamilya mo at gamitin ang mga relasyon ninyo para sa kanilang sariling agenda. Ipinapakita nito na hindi lang ikaw ang target. Ang pamilya mo ay bahagi rin ng isang mas malaking plano."

"Bakit po ngayon lang ninyo sinabi?" I asked, feeling a mix of frustration and concern.

"I had to be sure first," she explained. "At ang impormasyon ay kailangang ma-verify bago ko sinabi sa inyo. Gusto kong siguraduhin na makakagawa tayo ng tamang hakbang."

Nagpasya kaming makipag-ugnayan sa mga eksperto sa seguridad at mga legal na tagapayo upang makagawa ng plano sa pagprotekta sa pamilya ko. Hindi kami pwede magkamali ngayon. Ang mga hakbang na gagawin namin ay dapat maayos upang mapanatili ang seguridad ng lahat.