𝙲𝙻𝙸𝙲𝙺𝚂 𝙰𝙽𝙳 𝙷𝙴𝙰𝚁𝚃𝚂 | 𝙲𝙾𝙼𝙿𝙻𝙴𝚃𝙴𝙳 ✓

chapter 32

Isabella's POV

Isang linggo na ang nakalipas simula noong nagdesisyon kaming harapin ang katotohanan sa likod ng lahat ng nangyayari sa aming pamilya. Hindi naging madali ang mga nakaraang araw. Napansin ko ang pagbabago sa aking sarili-ang dating mahiyain at tahimik na Isa ay unti-unting nawawala. Napalitan ito ng isang taong mas malakas at matapang.

Nagising ako nang maaga sa safehouse, ang malamig na simoy ng hangin ay bumalot sa akin. Sa labas, naririnig ko ang pagpatak ng ulan sa bubong. Bumangon ako at lumabas ng kwarto, hinanap si Alexander at Rica na mukhang mas nauna pang nagising kaysa sa akin.

Nadatnan ko sila sa sala, parehong tahimik habang nakatingin sa mga dokumento at impormasyon na nakalap namin. Si Alexander ay tila abala sa pagkuha ng notes, samantalang si Rica ay tila malalim ang iniisip habang nakatitig sa laptop screen.

"Good morning," bati ko sa kanilang dalawa.

Tumingin si Alexander at ngumiti ng bahagya, halatang pagod pero determinado pa rin. "Good morning, Isa. May mga bagong impormasyon na dumating kagabi. Kailangan natin itong talakayin mamaya."

Tumango ako at lumapit kay Rica. "Kumusta ka naman?" tanong ko.

Napabuntong-hininga siya bago nagsalita. "Honestly, Isa, hindi pa rin mawala sa isip ko ang mga nangyari. Alam ko na kailangan nating magpatuloy, pero minsan hindi ko maiwasang mag-alala kung saan tayo dadalhin nito."

Hinawakan ko ang kamay niya. "Rica, normal lang na matakot. Pero nandito tayo para magtulungan. Hindi tayo nag-iisa."

Ngumiti siya nang bahagya at tumango. "Salamat, Isa. Alam kong kakayanin natin ito."

*****

Alexander's POV

Habang nag-uusap sina Isa at Rica, tinitingnan ko ang mga papeles na nakuha ko kagabi. Ang bawat dokumento ay may mga detalyeng nagpapakita ng koneksyon ng mga taong ito sa bawat isa. Hindi ito coincidence. May mas malaking plano sa likod ng lahat ng ito.

Tumayo ako at lumapit sa bintana, tinitingnan ang ulan na walang tigil sa pagbagsak. "Isa, Rica," tawag ko sa kanila.

Lumingon silang dalawa at lumapit sa akin.

"Kailangan nating magplano ng maayos," sabi ko. "Lumalabas na ang mga taong may kinalaman dito ay hindi lang basta nagpapakalat ng maling impormasyon. Mukhang may mas malalim pa silang motibo."

"Ano'ng ibig mong sabihin?" tanong ni Isa, ang boses niya'y puno ng kaba.

"May mga taong may interes na pabagsakin ang pamilya mo, Isa. Hindi lang sila nagpapakalat ng tsismis. May mga galamay sila sa iba't ibang organisasyon at media outlets. Kung tama ang mga hinala ko, sinubukan nilang gamitin ang mga koneksyon nila para kontrolin ang sitwasyon."

Nakita ko ang gulat sa mukha ni Isa. "So, ibig mong sabihin, mas malaki ang kalaban natin kaysa sa inaakala natin?"

Tumango ako. "Oo. Hindi tayo basta-basta pwedeng kumilos nang hindi pinag-iisipang mabuti ang bawat hakbang."

-----

Rica's POV

Habang pinapakinggan ko si Alexander, unti-unti kong naiintindihan kung gaano kalalim ang problemang ito. Ang mga taong ito ay hindi lang nagpapakalat ng kasinungalingan. Sinusubukan nilang sirain ang pamilya ni Isa para sa sariling kapakinabangan. Napakadelikado ng sitwasyon namin ngayon, pero alam kong kailangan naming magpatuloy.

"Kung ganun, anong plano natin?" tanong ko kay Alexander.

"Ang una nating hakbang ay makuha ang suporta ng mga kakilala ni Janice. May mga tao siyang kilala sa media at sa legal system na maaaring tumulong sa atin. Pero kailangan nating tiyakin na hindi nila malalaman kung nasaan tayo."

"Pero paano kung malaman nila?" tanong ni Isa, halatang nag-aalala.

"Ayos lang," sagot ni Alexander. "Handa na tayo. May mga tao rin tayong pwedeng kausapin para sa proteksyon. Ang mahalaga ngayon ay makuha natin ang tamang ebidensya para maharap natin sila ng may laban."

Nagkatinginan kami ni Isa, parehong seryoso. Alam kong mahirap ang laban na ito, pero sa tulong ng isa't isa, kakayanin namin.

*****

Isabella's POV

Nang matapos ang aming usapan, bumalik ako sa aking kwarto at naupo sa harap ng laptop. Nasa isip ko pa rin ang sinabi ni Alexander. Kung totoo ang mga hinala niya, mas delikado ang sitwasyon namin kaysa sa inaakala ko.

Binuksan ko ang mga dokumentong ipinasa ni Janice at sinimulang basahin ang mga detalye. May mga pangalan dito na pamilyar sa akin, mga taong nakilala ko noong bata pa ako. Hindi ko akalaing ang ilan sa kanila ay may kinalaman sa pagsira sa aming pamilya.

Biglang nag-flashback sa akin ang mga alaala ng aking kabataan-ang mga family gatherings, ang mga ngiti at tawanan ng mga tao. Akala ko noon, lahat sila'y kaibigan ng pamilya namin. Pero ngayon, unti-unti kong naiintindihan na hindi lahat ng ngiti ay totoo. May mga taong may agenda, at handa silang sirain ang sinumang hahadlang sa kanilang mga plano.

"Isa," biglang tawag ni Alexander mula sa labas ng pinto. "May tawag si Janice. Mukhang may bagong developments."

Tumayo ako at lumabas ng kwarto. Sa sala, nakita ko si Rica na nakatingin sa akin, ang mga mata niya'y puno ng pag-aalala.

-----

Janice's POV

Habang hawak ko ang telepono, naririnig ko ang kaba sa boses ni Isabella. Hindi ko siya masisisi. Mahirap ang pinagdadaanan nila ngayon. Pero alam kong kailangan nila ng gabay-ng isang taong tutulong sa kanila na lumusot sa kalituhan ng sitwasyon.

"Isa, may bagong impormasyon akong nakuha," sabi ko sa kanya. "May mga taong nagsimula nang magpakalat ng impormasyon tungkol sa inyong imbestigasyon. Kailangan nating mag-ingat, dahil mukhang may mga tao na gustong pigilan kayo."

Naramdaman ko ang pag-aalala sa kanyang boses. "So, anong kailangan naming gawin?"

"Magpatuloy kayo sa paghahanap ng ebidensya, pero huwag kayong magtiwala sa sinuman maliban sa mga taong sigurado kayong kakampi. Malaki ang laban na ito, at hindi natin alam kung hanggang saan aabot ang galamay ng mga kalaban niyo."

Naging tahimik siya saglit bago sumagot. "Salamat, Janice. Gagawin namin ang lahat ng makakaya namin."

*****

Alexander's POV

Matapos ang tawag ni Janice, mas naging determinado akong protektahan si Isa at Rica. Alam kong hindi biro ang laban na ito, pero handa akong gawin ang lahat para tiyakin na ligtas sila.

Lumapit ako kay Isa at hinawakan ang kamay niya. "Isa, alam kong mahirap ito, pero hindi kita pababayaan. Nandito ako para sa'yo, anuman ang mangyari."

Ngumiti siya sa akin, bagamat halatang pagod na. "Salamat, Alex. Malaki ang tiwala ko sa'yo."

Ngumiti rin ako at hinawakan nang mas mahigpit ang kamay niya. "Tiwala lang, Isa. Kakayanin natin ito."

-----

Rica's POV

Habang nakatingin ako sa kanilang dalawa, hindi ko maiwasang mapangiti. Alam kong maraming pagsubok pa ang darating, pero sa tulong ng isa't isa, malalagpasan namin ito.

Sa labas, unti-unting tumila ang ulan. Parang simbolo ito ng bagong pag-asa-na kahit gaano kahirap ang laban na ito, may pag-asa pa ring naghihintay sa amin sa dulo ng lahat ng ito.

*****

Isabella's POV

Sa gitna ng kalituhan at takot, nahanap namin ang lakas sa isa't isa. Hindi namin alam kung ano ang susunod na mangyayari, pero isang bagay ang sigurado-hindi kami magpapatalo. Sa bawat patak ng ulan, sa bawat pagsubok na dumadaan, mas tumatatag ang aming determinasyon.

Ang laban na ito ay hindi lang para sa aming pamilya, kundi para na rin sa aming sarili. Laban ito para sa katotohanan, para sa hustisya, at para sa lahat ng taong naging biktima ng kasinungalingan at panlilinlang.

At kahit anuman ang mangyari, alam kong sabay-sabay naming haharapin ang mga hamon ng buhay-bilang isang pamilya, bilang magkakaibigan, at bilang mga taong handang lumaban para sa tama.