𝙲𝙻𝙸𝙲𝙺𝚂 𝙰𝙽𝙳 𝙷𝙴𝙰𝚁𝚃𝚂 | 𝙲𝙾𝙼𝙿𝙻𝙴𝚃𝙴𝙳 ✓

chapter 23

Isabella’s POV

Isang linggo na ang nakalipas mula nang makamit namin ang hustisya para sa mga biktima ng ilegal na gawain ng aking pamilya. Parang sa wakas, nakahinga na ako ng maluwag matapos ang mga buwan ng pangamba at pagkabalisa. Ngayon, mas malinaw na ang aking isip, at handa na akong simulan ang bagong kabanata ng aking buhay.

Habang naglalakad ako papunta sa aming hardin, naalala ko ang lahat ng pinagdaanan namin ni Alexander. Naging mahaba at masalimuot ang aming paglalakbay, ngunit sa kabila ng lahat, naririto kami—mas matatag at mas malapit kaysa dati. Sobrang laki ng ipinagbago namin pareho, at alam kong kahit ano pa ang mangyari, hindi na kami basta-basta matitinag.

Naabutan ko si Alexander na nakaupo sa isang bench sa gitna ng hardin, hawak ang isang libro. Nakatanaw siya sa mga bulaklak, parang malalim ang iniisip. Nang makita niya akong paparating, ngumiti siya at inilapag ang libro sa tabi niya.

"Isa," bati niya habang ako'y naupo sa tabi niya. "Anong iniisip mo?"

Napatitig ako sa mga bulaklak sa harap namin, nag-isip kung paano ko sasabihin ang nasa loob ng aking damdamin. "Iniisip ko lang ang lahat ng nangyari, Alex. Ang lahat ng pinagdaanan natin… Ang daming nagbago."

Tumango siya, tila naiintindihan ang bigat ng mga salitang iyon. "Oo, maraming nagbago. Pero sa tingin ko, mas naging malakas tayo dahil doon. Natuto tayo, nag-grow, at ngayon, mas handa tayong harapin ang kahit ano."

Tama siya. Lahat ng mga pagsubok at paghihirap ay nagturo sa amin ng mga mahahalagang aral sa buhay—ang halaga ng katotohanan, ng pagtitiwala, at ng pagkakaisa. Hindi ko inasahan na makakaya kong tumayo ng ganito katatag, ngunit dahil sa mga taong nagmamahal at sumusuporta sa akin, narito ako ngayon, mas matapang at handa sa mga bagong hamon na darating.

"Isa," basag ni Alexander sa katahimikan, "anong plano mo ngayon? Ngayong tapos na ang lahat ng ito, ano ang susunod para sa'yo?"

Napaisip ako. Matagal ko nang iniisip ang tanong na iyon, pero hanggang ngayon, wala pa rin akong malinaw na sagot. Ang alam ko lang, gusto kong magpatuloy, gusto kong gamitin ang mga natutunan ko para makatulong sa ibang tao.

"Gusto kong bumalik sa pagsusulat," sabi ko sa wakas. "Gusto kong ipahayag ang lahat ng mga karanasan natin sa isang paraan na makakatulong sa ibang tao. Baka makatulong ito sa kanila na harapin ang sarili nilang mga pagsubok."

Nagningning ang mga mata ni Alexander. "Isa, sobrang gandang ideya niyan. Alam kong maraming matutulungan ang mga kwento mo. At alam mo, nandito lang ako para suportahan ka."

Napangiti ako. Ang pagkakaroon ni Alexander sa tabi ko ay isang malaking biyaya na hindi ko inaasahan. Siya ang naging sandigan ko sa lahat ng oras, at alam kong kahit ano pa ang mangyari, hindi niya ako pababayaan.

*****

Alexander’s POV

Habang nakikinig ako kay Isabella, ramdam ko ang saya at pagmamalaki para sa kanya. Nakita ko kung paano siya nagbago, kung paano niya hinarap ang bawat pagsubok ng buong tapang. At ngayon, narito siya, handang magbahagi ng kanyang kwento para makatulong sa iba.

"Alex," biglang sabi ni Isa, na pumukaw sa aking atensyon. "Ikaw naman, anong plano mo?"

Napatigil ako, nag-isip. Sa lahat ng mga nangyari, hindi ko masyadong nabigyan ng atensyon ang sarili kong mga plano. Mas nag-focus ako kay Isa, sa pamilya niya, at sa mga kailangan naming gawin para makamit ang hustisya. Pero ngayon, na tapos na ang laban na iyon, kailangan ko ring pag-isipan ang sarili kong landas.

"Baka bumalik na ako sa pag-aaral," sabi ko, nagsisimula nang linawin ang mga plano sa isip ko. "Pero this time, gusto kong mag-aral ng law. Nakita ko kung gaano kalaking tulong ang mga abogado sa mga ganitong sitwasyon, at gusto kong maging isa sa mga taong iyon."

Nagulat ako sa sarili ko. Hindi ko inakala na dadating ako sa puntong ito—na magiging inspirasyon ang mga pinagdaanan namin ni Isa para piliin ko ang ganitong landas. Pero ngayon, sigurado ako sa desisyon ko.

Ngumiti si Isabella, kita sa kanyang mukha ang suporta at saya para sa akin. "Alex, sobrang bagay sa'yo 'yan. Alam kong magiging magaling kang abogado."

"Salamat, Isa," sabi ko habang hawak ang kamay niya. "At alam kong magtatagumpay ka rin sa lahat ng gusto mong gawin."

Nagkaroon kami ng isang tahimik na sandali, parehong nag-iisip ng mga posibilidad na naghihintay sa amin. Pareho kaming excited, at kahit may konting kaba, mas nangingibabaw ang saya at pag-asa.

-----

~Three Months Later~

Lumipas ang tatlong buwan mula nang magdesisyon kaming sundan ang mga bagong landas sa buhay. Si Isabella ay nagbalik na sa pagsusulat at nagsimulang mag-publish ng kanyang mga kwento online. Marami ang naantig sa kanyang mga isinulat, at nagkaroon siya ng mga tagasunod na sumusuporta at nag-iintay sa bawat bagong kabanata ng kanyang mga kwento. Napansin ko kung paano bumalik ang sigla niya sa bawat kwento na sinusulat niya, at masaya akong makita siyang ganito kasaya at inspirado.

Samantalang ako naman, pumasok na sa law school. Hindi naging madali ang pagsisimula, lalo na't kailangan kong mag-adjust sa bagong sistema at mga subjects. Pero sa bawat araw, nagkakaroon ako ng mas malinaw na dahilan kung bakit pinili ko ang landas na ito. At sa bawat hakbang, ramdam ko ang suporta ni Isabella, pati na rin ng aking pamilya.

Isang gabi, matapos ang isang mahabang araw ng pag-aaral, binuksan ko ang aking laptop para tignan ang mga latest na post ni Isa. Natuwa ako nang makita kong trending ang kanyang bagong kwento. Maraming mga comments ang nagsasabing na-inspire sila sa kanyang mga kwento at na natutulungan sila nito sa kanilang mga personal na problema.

Puno ng saya, tinext ko si Isa. "Congrats sa bagong success mo! Sobrang proud ako sa'yo. Let's celebrate this weekend?"

Hindi nagtagal, nag-reply siya. "Thanks, Alex! Of course, let's celebrate. May special plan ako for us."

Excited ako sa kung anong plano ni Isa para sa celebration namin. Alam kong ito ay magiging isang espesyal na gabi, at hindi ko na mahintay na makita siyang muli at ibahagi sa kanya ang lahat ng mga nangyari sa akin.

*****

~The Weekend Celebration~

Dumating ang Sabado, at gaya ng napag-usapan, nagkita kami ni Isa sa isang maliit na restaurant na malapit sa bahay nila. Nagkaroon kami ng isang masayang gabi, puno ng tawanan at kwentuhan. Masaya akong marinig na nagiging matagumpay ang kanyang mga plano, at na nagkakaroon siya ng fulfillment sa ginagawa niya.

Habang nag-uusap kami, naisip ko kung gaano kalayo na ang narating namin mula sa mga araw na puno ng takot at pangamba. At ngayon, heto kami, nagdiriwang ng mga tagumpay na pinaghirapan namin makamtan.

"Isa," sabi ko habang hawak ang kamay niya, "I'm really happy for you. You've come a long way, and I'm proud of everything you've accomplished."

Ngumiti siya, kita ang saya sa kanyang mga mata. "Thank you, Alex. Hindi ko magagawa ang lahat ng ito kung wala ka. You've been my rock through everything."

Bumalik kami sa pag-uusap, pinag-usapan ang mga plano namin para sa hinaharap. Alam kong marami pa kaming pagdadaanan, pero sigurado ako na basta magkasama kami, kakayanin namin ang lahat ng pagsubok.

Pagkatapos ng aming dinner, naglakad-lakad kami sa tabi ng beach. Tahimik ang paligid, at tanging ang tunog ng mga alon ang naririnig. It was a peaceful and perfect end to our night.

Habang naglalakad kami, tumigil ako at hinarap si Isa. "Isa, I want you to know that no matter what happens in the future, I'll always be here for you."

Tumitig siya sa akin, at nakita ko sa kanyang mga mata ang lahat ng emosyon na nararamdaman niya. "Alex, I feel the same way. Whatever happens, we face it together."

At sa ilalim ng maliwanag na buwan, alam kong nagsisimula na kami ni Isa sa bagong kabanata ng aming buhay—isang kabanata na puno ng pag-asa, pagmamahal, at mga bagong posibilidad.