Isabella's POV
Pagkatapos ng mga pangyayari sa nakaraang linggo, hindi ko inakala na ganito kahirap ang bawat hakbang na gagawin namin. Tumigil ako sa pag-aalala tungkol sa mga bagay na hindi ko kayang kontrolin, pero alam ko sa sarili ko na kahit anong gawin ko, may mga bahagi ng nakaraan na patuloy na hahabol sa akin.
Umaga na naman, at kahit papaano'y natutunan ko nang tanggapin ang mga bagong pagsubok. Mabilis ang mga nangyari, at sa bawat segundo ay pakiramdam ko ay nasa gitna kami ng isang labanan na hindi ko lubos maisip na mangyayari.
Habang tinitingnan ko ang cellphone ko, napansin kong may mga bagong messages mula kay Alexander. Nakaupo ako sa kama at nagbuntong-hininga bago ko ito binuksan.
_"Good morning, Isa. Nasa labas ako. May bago tayong kailangang pag-usapan. Lumabas ka kapag ready ka na."_
Agad kong tinext back si Alexander na susunod ako. Pumunta ako sa banyo para maghilamos at maghanda. Habang tinitingnan ang sarili sa salamin, parang mas matured na ang aura ko. Maraming pagbabago sa mga nakaraang linggo, at isa na ako sa mga taong nadadala ng panahon at mga pangyayari.
Paglabas ko ng kwarto, nadatnan ko si Rica sa kusina. Mukhang gising na rin siya nang maaga at abala sa paghahanda ng agahan.
“Good morning, Rica,” bati ko sa kanya.
“Good morning, Isa,” sagot niya, nakangiti. “Gusto mo bang sumabay sa akin kumain bago ka mag-usap kay Alexander?”
Umupo ako sa mesa at inabot ang tasang kape na iniabot niya. “Sige, sabay na tayo.”
Tahimik kaming kumain ng almusal habang iniisip ang mga susunod naming hakbang. Marami na kaming napagdaanan, pero alam kong hindi pa tapos ang laban na ito.
Makalipas ang ilang minuto, tumayo ako at lumabas ng bahay. Nandun na si Alexander, nakasandal sa kanyang kotse, nakatingin sa malayo. Nang makita niya ako, ngumiti siya at kinawayan ako papalapit.
---
**Alexander's POV**
Nang makita kong palabas na si Isabella, ramdam ko ang bigat ng sitwasyon. Hindi ko akalain na darating kami sa puntong ito, kung saan bawat desisyon namin ay maaaring magdala ng mas malaking peligro, pero wala nang atrasan.
“Good morning,” bati ko sa kanya.
Ngumiti siya pabalik. “Good morning din, Alex. Ano bang kailangan nating pag-usapan?”
“May nakuha tayong bagong impormasyon,” sabi ko habang binubuksan ang folder na dala ko. “Mukhang may mga bago tayong players sa laro.”
Pinigil ni Isabella ang kanyang hininga nang makita ang mga bagong dokumento na ipinasok ko sa folder. Mga pangalan ito ng mga taong may kaugnayan sa pamilya niya, ngunit hindi namin inaasahang magiging bahagi sila ng masalimuot na sitwasyong ito.
“Alex,” sabi niya, “hindi ko akalaing... magiging ganito kalalim ang mga kasangkot. Akala ko mga social media rumors lang ito noong una, pero ito na...”
Tumango ako. “Hindi ko rin ito inasahan, Isa. Pero wala na tayong magagawa kundi magpatuloy. Hindi tayo pwedeng umatras ngayon.”
Tumahimik siya sandali bago tumango. “Anong plano natin?”
“Kailangan nating magpasa ng mga papeles sa abogado ng pamilya mo. Pero bago natin gawin iyon, kailangan nating masigurado na ligtas ang lahat ng mga taong kasangkot dito—pati si Janice. Hindi tayo pwedeng basta-basta magpadala ng impormasyon nang walang protection.”
Tumango ulit si Isabella, ngayon ay mas determinado na. “Kaya natin ito, Alex. Kailangan lang nating magtiwala sa isa't isa.”
---
**Rica's POV**
Nang maghiwalay kami nina Isabella at Alexander, ako naman ang naiwan para ayusin ang mga impormasyon sa safehouse. Hindi biro ang mga nakaraang linggo, at ramdam ko ang pressure na nasa paligid namin. Pero sa kabila ng lahat ng ito, hindi ako nawawalan ng pag-asa.
Habang nag-aayos ako ng mga papeles sa mesa, napansin kong may bagong email na pumasok sa inbox ko. Galing ito kay Janice. Agad ko itong binuksan at binasa ang mga detalye.
Ang email ay naglalaman ng mga updates tungkol sa mga bagong players na binanggit ni Alexander kanina. Napansin ni Janice na tila mas maraming tao ang may interes sa imbestigasyon namin kaysa sa inaasahan. May mga organisasyong pinapasukan ang mga kalaban na sinusubukan kaming i-silence.
Hindi ko maiwasang mapaisip kung paano namin malalagpasan ang lahat ng ito. Sa totoo lang, kinakabahan din ako para sa pamilya ni Isabella. Pero sa kabila ng takot, hindi ako pwedeng sumuko.
Nang matapos kong basahin ang email, sinubukan kong tawagan si Janice. Agad naman siyang sumagot sa kabilang linya.
"Janice, may bago ka bang impormasyon na kailangang malaman nina Isa at Alexander?" tanong ko kaagad.
"Rica," sagot niya, "mas lalalim pa ito. Kailangan nating maging maingat sa bawat hakbang. May mga tao na nasa likod ng mga organisasyon na tinutukoy mo. Hindi lang sila basta nagpapakalat ng maling impormasyon—baka mas malalim pa ang operasyon nila."
Napabuntong-hininga ako. "So, ano'ng gagawin natin?"
"Kailangan nating humanap ng mas maraming ebidensya para makasuhan sila ng legal. Pero Rica, tandaan mo, hindi tayo pwedeng magkamali. Isang maling galaw lang, maaaring mawala sa atin ang pagkakataon para sa hustisya."
---
**Isabella's POV**
Pagbalik namin sa safehouse, agad kong nilapitan si Rica na tila abala sa pakikipag-usap kay Janice. Nang matapos ang tawag, agad niya akong binalaan tungkol sa bagong impormasyon.
"Isa, kailangan nating mas maging maingat," sabi niya, ang kanyang tinig ay puno ng pag-aalala.
Inabot ko ang kamay niya, bilang assurance na hindi kami sumusuko. "Rica, kakayanin natin ito. Alam kong mahirap, pero hindi tayo pwedeng mawalan ng pag-asa."
Ngumiti siya, bagamat halatang pagod na rin sa lahat ng nangyayari. "Alam kong kakayanin natin, Isa. Basta't magtulungan tayo."
---
**Alexander's POV**
Pagdating ko sa loob ng safehouse, nakita kong nakaupo sina Isa at Rica sa mesa, tahimik na nag-uusap. Hindi ko maiwasang mapangiti sa kanilang determinasyon. Sa kabila ng lahat ng ito, pareho silang nagiging matatag.
Nilapitan ko sila at inilatag ang mga dokumento sa mesa. "May mga bagong impormasyon tayong nakuha mula sa mga contact ni Janice. Kailangan nating doblehin ang ingat. Hindi pwedeng magkaroon tayo ng butas sa plano natin."
Tumango si Isabella at sumang-ayon si Rica. "Anong susunod na hakbang?" tanong ni Rica.
"Ang una nating hakbang ay makipagkita sa abogado bukas ng umaga," sabi ko. "Kailangan nating ayusin ang mga ebidensya at siguraduhing walang loopholes. Matagal pa ang laban, pero ang mahalaga ngayon ay hindi tayo magkamali."
---
**Epilogue**
Sa gitna ng mga bagong rebelasyon at mga bagong kaalaman, patuloy kaming lumalaban. Hindi namin alam kung hanggang saan ito aabot, pero isa lang ang sigurado—hindi namin hahayaang magpatuloy ang kasinungalingan at ang paninira sa pamilya ni Isa. Sa bawat pagsubok na dumarating, mas tumatatag kami. Laban ito hindi lang para sa pamilya, kundi para sa katotohanan.
Habang tinitingnan ko sina Isa at Rica, ramdam ko ang bagong pag-asa. Kahit gaano kahirap ang hinaharap, hindi kami magpapatalo. Sa bawat hakbang, sa bawat laban, sabay-sabay naming haharapin ang mga pagsubok—bilang isang pamilya, bilang magkakaibigan, at bilang mga taong handang lumaban para sa tama.
YOU ARE READING
𝙲𝙻𝙸𝙲𝙺𝚂 𝙰𝙽𝙳 𝙷𝙴𝙰𝚁𝚃𝚂 | 𝙲𝙾𝙼𝙿𝙻𝙴𝚃𝙴𝙳 ✓
Teen FictionSa panahon kung saan ang social media ang nagiging tulay sa mga relasyon, nagkakilala sina Alexander Ryan Carter, isang labing-pitong taong gulang na photographer na may hilig sa pagkuha ng mga sandali sa pamamagitan ng kanyang lens, at Isabella Eli...
