𝙲𝙻𝙸𝙲𝙺𝚂 𝙰𝙽𝙳 𝙷𝙴𝙰𝚁𝚃𝚂 | 𝙲𝙾𝙼𝙿𝙻𝙴𝚃𝙴𝙳 ✓

chapter 43

Isabella’s POV

Ang mga sumunod na linggo ay puno ng mga pagbabago para sa aming lahat. Ang foundation ay lumago ng malaki, at ang mga proyektong aming sinimulan ay unti-unting umaabot sa mas maraming tao. Ngunit hindi ko maikakaila na sa kabila ng lahat ng tagumpay, may mga pagkakataong ramdam pa rin ang stress at pag-aalala. Minsan, naiisip ko kung paano namin magagawa lahat ng ito nang sabay-sabay.

Ngayon, habang nag-aasikaso ako ng mga dokumento sa aming opisina, pinapanood ko ang mga volunteers na nagtatrabaho sa kanilang mga gawain. Ang kanilang dedikasyon ay nagbibigay inspirasyon sa akin, ngunit hindi ko maalis ang pakiramdam na may kulang. Ang mga pagbabago sa aming buhay ay tila napaka-rapido, at nahihirapan akong mag-adjust sa bago naming routine.

Napansin ko na medyo malungkot si Alexander. Madalas siyang tahimik, at kahit na nagiging abala siya sa trabaho, alam kong may mga bagay siyang iniisip. Kinuha ko ang pagkakataon na sitahin siya sa isang tahimik na sulok ng opisina.

"Alex, anong nangyayari sa'yo? Mukha kang nababahala," tanong ko habang umupo sa tabi niya.

Napatingin siya sa akin, at sa kabila ng kanyang pagngiti, alam kong hindi ito totoo. "Wala naman, Isa. Napag-iisipan ko lang kung paano natin mas mapapabuti pa ang mga programa natin. Lalo na ngayon na lumalaki ang foundation."

Naghihintay ako na magsalita siya ng higit pa, kaya't naghintay ako nang ilang saglit. “Tama ka, pero huwag mong kalimutan na may limitasyon din tayo. Mahalaga ang pagpaplano, pero kailangan din natin maglaan ng oras para sa ating sarili.”

Tumango siya at huminga ng malalim. “Oo nga. Parang kinakailangan natin ng break. Hindi lang para sa atin, kundi para sa mga tao sa paligid natin.”

*****

Pagkatapos ng ilang araw, nagdesisyon kaming magdaos ng isang small gathering para sa aming close friends at supporters. Ang event ay magbibigay-daan upang makapag-relax kami at makapagkwentuhan ng hindi tungkol sa trabaho. Nais naming ipakita ang pasasalamat namin sa lahat ng suporta nila sa foundation.

Si Rica, na ngayon ay mas abala na rin sa foundation, ay naging isa sa mga pangunahing organizer ng event. Siya ang nag-asikaso ng lahat ng detalye at tinitiyak na magiging maayos ang lahat.

"Isa, Alex, ang lahat ay ready na. Magkakaroon tayo ng maliit na party sa garden bukas, at sana ay makapag-relax kayo nang kaunti," sabi ni Rica, habang inaayos ang mga dekorasyon sa garden.

Pumayag kami at tinanggap ang imbitasyon ng malugod. Kinabukasan, dumating ang mga bisita sa garden na puno ng mga ilaw at magagandang dekorasyon. Ang mga taong tumulong at sumuporta sa foundation ay naroroon, at nagkaroon kami ng pagkakataon na makipag-ugnayan sa kanila nang mas personal.

Habang naglalakad ako sa paligid, nakipag-chat ako sa iba pang mga guests. Ang kwentuhan at laughter ay tila nagbigay sa akin ng bagong sigla. Napansin ko si Alexander na abala sa pakikipag-usap sa mga supporters at nagmamasid sa paligid.

-----

Sa gitnang bahagi ng gabi, habang ang mga bisita ay nagtatangkilik sa pagkain at musika, nagkaroon ako ng pagkakataon na makipag-usap kay Rica nang masinsinan. “Alam mo, Rica, parang ang bilis ng takbo ng lahat. Ang dami nating nagagawa, pero parang ang dami ding dapat pang gawin.”

Ngumiti si Rica at umupo sa tabi ko. “Oo, ganun talaga kapag maraming nangyayari. Pero importante na hindi natin nakakalimutan ang ating sarili. Hindi lang tayo nagtatrabaho para sa foundation, kundi para sa ating mga pangarap din.”

Tama siya. Nakita ko ang kanyang punto. “Sana nga magkaroon tayo ng oras na magpahinga, kahit sandali lang. Ang pagbuo ng mga plano ay mahalaga, pero kailangan din nating maglaan ng oras para sa mga sarili natin.”

*****

Matapos ang event, nagpasya kaming maglaan ng oras para sa aming sarili. Ang pagkakaroon ng oras na magpahinga ay nagbibigay ng bagong pananaw at lakas. Isa sa mga plano namin ay ang maglakbay sa isang lugar na matagal na naming pinapangarap.

Ang aming susunod na destination ay ang isang historical town na mayaman sa kultura at kasaysayan. Ang lugar na ito ay magbibigay sa amin ng pagkakataon na mag-recharge at matuto ng bagong bagay.

Sa pagdating namin sa bayan, agad kaming na-engganyo sa mga makasaysayang lugar. Ang mga makukulay na kalye at ang mga lokal na tindahan ay puno ng karakter. Habang naglalakad kami sa mga kalye, napansin ko ang pagngiti sa mga mukha ni Alexander. Mukhang nag-e-enjoy siya sa bagong environment.

"Ang ganda dito, Alex. Ang daming bagay na matutunan at matutuklasan," sabi ko habang tinitingnan ang mga lumang gusali.

Tumango siya at humingi ng sandali para magpahinga. "Oo, hindi ko akalain na magiging ganito ka-enjoy. Nakakatulong na maglaan ng oras para sa mga ganitong bagay."

Sa huling araw ng aming pagbisita, nagpunta kami sa isang lokal na museum na nagtatampok ng mga artifacts at kasaysayan ng bayan. Ang mga exhibit ay nagbibigay ng insight sa mga nakaraang panahon, at ang mga kwento ng mga tao noong nakaraan ay nagbigay inspirasyon sa amin.

-----

Pagkatapos ng aming paglalakbay, bumalik kami sa aming mga gawain sa foundation na may bagong pananaw. Ang oras na magkasama sa bagong lugar ay nagbigay sa amin ng lakas at inspirasyon na magpatuloy sa aming misyon.

Habang tinutulungan ang mga volunteers at patuloy na pinapalakas ang mga programa, nadama namin ang pagbuo ng isang mas malakas na komunidad. Ang mga pag-pupursige at dedikasyon ay nagbigay ng resulta, at ang impact ng foundation ay patuloy na lumalago.

Ngayon, habang nakaupo kami sa aming opisina at tinitingnan ang mga reports ng mga achievements, ramdam namin ang kasiyahan at tagumpay. Ang aming mga pangarap ay nagiging realidad, at ang aming pag-asa para sa mas magandang kinabukasan ay patuloy na lumalago.

"Isa, sa bawat araw, natututo tayo at lumalago. Ang foundation ay hindi lamang tungkol sa mga proyekto kundi sa pagbuo ng mas magandang mundo para sa lahat," sabi ni Alexander habang tinutulungan akong ayusin ang mga dokumento.

Ngumiti ako at tinanggap ang kanyang sinabi. "Oo, at sa bawat hakbang na ginagawa natin, alam kong makakahanap tayo ng higit pang paraan upang makatulong at magbigay ng inspirasyon."

At sa huli, habang ang araw ay unti-unting lumulubog sa abot-tanaw, nag-isip kami ng mga bagong plano para sa foundation. Ang mga pangarap namin ay hindi lamang para sa amin kundi para sa lahat ng tao na nangangailangan. Ang bawat hakbang, bawat proyekto, at bawat oras ay nagdadala sa amin ng mas malapit sa mas magandang kinabukasan.