Κάτω Από Την Επιφάνεια

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 21-22

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 21

Το επόμενο βράδυ η Μάρα έφτασε στο σπίτι του Θανάση. Άφησε το ποδήλατο στην αυλή και ανέβηκε από τις εξωτερικές σκάλες προς το μπαλκόνι της κουζίνας.

«Ο ένας ήρθε» είπε ο Θανάσης που καθόταν στο καναπεδάκι δίπλα στο ψυγείο.

Εκείνη την στιγμή ακούστηκε το κουδούνι.

«Να και ο άλλος».

Η ψηλή σιλουέτα του Μάιλς φάνηκε στον σκοτεινό διάδρομο λίγες στιγμές αργότερα. Στηρίχτηκε στο άνοιγμα της πόρτας. Φορούσε την στολή της μηχανής και είχε το κράνος περασμένο στο χέρι του.

«Λοιπόν! Ελάτε, έχω τα πράγματα έτοιμα» αναφώνησε ο Θανάσης και κοπάνησε τα χέρια του μεταξύ τους με ένα χαμόγελο στα χείλη. «Το καλάμι, τα δολώματα, έξτρα φελλός να βάλετε στο αγκίστρι αν χαθεί ο άλλος, λίγα φιστίκια...»

«Τί θα μας κάνουν λίγα φιστίκια ρε Θανάση;» ρώτησε ο Μάιλς. «Είμαστε δύο άτομα!»

«Δεν παθαίνετε τίποτα! Δεν πάτε για πόλεμο!»

«Για αυτό δεν είμαι και τόσο σίγουρος...» ειρωνεύτηκε ο Μάιλς, και η Μάρα έκρυψε ένα γελάκι.

«Σουτ! Συνεχίζω...Φακός, οπωσδήποτε...και ένα μαχαίρι...νομίζω δεν χρειάζεστε τίποτα άλλο» είπε ο Θανάσης και έδωσε το σακίδιο με τον εξοπλισμό στον Μάιλς.

«Τις χειροβομβίδες ξεχάσατε στρατηγέ» είπε ο άνδρας και έσκυψε γρήγορα για να αποφύγει την σφαλιάρα από το χέρι του Θανάση, που ερχόταν καταπάνω του.

«Άντε ρε! Κοροϊδεύεις! Μάρα μην γελάς!»

Η κοπέλα προσπάθησε να κρύψει το γέλιο της, περισσότερο επειδή δεν ήθελε να δώσει στον Μάιλς την ευχαρίστηση που νιώθει ένας κωμικός μετά από μία επιτυχημένη παράσταση.

«Ξεκινήστε, μην πάει πολύ αργά» συνέχισε ο παππούς και τους ακολούθησε προς την εξώπορτα.

Ο Μάιλς έδωσε το κράνος στην Μάρα και άνοιξε την πόρτα, έτοιμος να βγει πίσω από την κοπέλα, όταν ο Θανάσης τους σταμάτησε.

«Δεν καταλάβατε. Με τα πόδια θα πάτε».

«Τι; Γιατί; Αφού έχω την μηχανή».

«Και θα αφήσω εγώ την εγγονή μου να ανέβει στην μηχανή χειμωνιάτικα νομίζεις! Το καλοκαίρι το βλέπουμε».

Η Μάρα έριξε ένα πλάγιο βλέμμα στον Μάιλς.

«Και το θεωρείς καλύτερο να περπατήσουμε;»