Κάτω Από Την Επιφάνεια

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11

Λίγη ώρα αργότερα, η μοναδική πηγή φωτός στο ευρύχωρο σαλόνι προερχόταν από εκείνο του αναμμένου απορροφητήρα, και το μόνο που ακουγόταν, πέρα από τους διαλόγους στην ταινία που έβλεπε η Μάρα, ήταν οι κόκκοι του καλαμποκιού που άνοιγαν απότομα από την θερμότητα μέσα στην μικρή κατσαρόλα, πάνω από την οποία στεκόταν ο Μάιλς.

Τα ζεστά ποπ-κορν δεν άργησαν να ετοιμαστούν. Ο άνδρας τα έβαλε σε ένα μεγάλο μπολ, πρόσθεσε αλάτι, και αφού έκλεισε τον απορροφητήρα και το φως, επέστρεψε στον καναπέ πλάι στην κοπέλα. Είχε το βλέμμα της καρφωμένο στην οθόνη.

«Πάρε» είπε ο άνδρας και της έδωσε το μπολ.

«Ευχαριστώ. Πώς και ξέρεις να φτιάχνεις ποπ-κορν;» τον ρώτησε ειρωνικά.

«Σιγά το δύσκολο ρε Μάρα» μουρμούρισε εκείνος.

«Πω! Πολλά νεύρα έχεις!» αντιγύρισε εκείνη.

Ο άνδρας γύρισε και την κοίταξε με ένα απαθές βλέμμα. Τότε η κοπέλα έβγαλε την γλώσσα της κοροϊδευτικά και γύρισε πάλι προς την οθόνη, αγνοώντας την φουρκισμένη έκφραση του Μάιλς.

«Έχω νεύρα, γιατί εσύ μου τα σπας! Με τους εφιάλτες σου συνέχεια! Καθόμαστε δύο και μισή το βράδυ και βλέπουμε ταινίες! Και μάλιστα αυτό το πράγμα!» αναφώνησε δείχνοντας τον Τομ Κρουζ στην οθόνη της τηλεόρασης απέναντί τους.

Η Μάρα τον κοίταξε αμίλητη. Τα μάτια της βούρκωσαν ελαφρώς, αλλά προσπάθησε να μην το δείξει. Η έκφραση του άνδρα μαλάκωσε, και μετάνιωσε τα λόγια του αμέσως. Άνοιξε το στόμα του να δικαιολογηθεί, αλλά η κοπέλα τον πρόλαβε.

«Ούτε εγώ το απολαμβάνω ακριβώς ξέρεις. Ειδικά φέτος βλέπω εφιάλτες σχεδόν κάθε βράδυ» είπε βραχνά, με το βλέμμα της καρφωμένο στο πάτωμα.

«Συγγνώμη ρε Μάρα...» ξεκίνησε ο άνδρας «...απλώς είμαι στην τσίτα με το θέμα του...του πατέρα σου. Προσπαθώ να βρω μια λύση...»

Η κοπέλα δεν απάντησε. Το βλέμμα της έμεινε κολλημένο κάτω.

«Παλιά...» συνέχισε εκείνος ήρεμα, για να καλύψει την ησυχία «...όταν ακόμα ζούσαν η γυναίκα μου και η κόρη μου...μερικές φορές φτιάχναμε ποπ-κορν...εγώ δηλαδή...και βάζαμε κάποια ταινία. Ήταν σαν ένας τρόπος να λέμε ότι...αγαπάμε ο ένας τον άλλον...»

Η Μάρα σήκωσε το βλέμμα της και τον κοίταξε.

«Για αυτό ήμουν...»