ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11-12

8 1 6
                                    

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11

Είχε σκοτεινιάσει. Το γήπεδο φωτιζόταν από τους μεγάλους προβολείς και οι αθλητές έμοιαζαν με ηθοποιοί σε θεατρική παράσταση.

«Ξέρεις τί πρέπει να κάνεις» είπε ο Αλέξης βραχνά και άναψε ένα τσιγάρο.

«Ναι...»

«Ωραία. Κοίτα να μην τα κάνεις μαντάρα» είπε κοφτά και έκλεισε το τηλέφωνο χωρίς να περιμένει απάντηση. Φύσηξε τον καπνό και κοίταξε χαμηλά.

«Ωραία Μάρα! Τελική ευθεία! Όλα μέσα!»

Η κοπέλα τερμάτισε και κοίταξε τον προπονητή της με ένα χαμόγελο.

«Εξαιρετικά! Θα σκίσεις αύριο!»

Ο Αλέξης σηκώθηκε από τις κερκίδες και έφυγε ήσυχα, με ένα σαρδόνιο χαμόγελο αποτυπωμένο στα χείλη του.


«Με ποιον μιλάς;» ρώτησε η Μαριάνθη λαχανιασμένη, βλέποντας το χαμόγελο της Μάρας όσο έστελνε μήνυμα στο κινητό της.

«Με τον Μάιλς. Θα έρθει αύριο να με δει».

«Ωραία! Να πούμε και στην Αναστασία να έρθει!» αποκρίθηκε η κοπέλα και οι δυο τους γέλασαν.

«Πάμε βόλτα να φάμε κάτι;»

«Που να πάτε;!» πετάχτηκε ο Κατσάτου. «Έχετε αγώνα το πρωί! Πρέπει να ξεκουραστείτε!»

«Εντάξει κύριε, μία μικρή βόλτα θα πάμε» παραπονέθηκε η Μαριάνθη.

«Μην τυχόν και αργήσετε αύριο!» είπε ο προπονητής γελώντας.

Λίγη ώρα αργότερα τα δύο κορίτσια βρίσκονταν σε ένα μαγαζί εκεί κοντά και έτρωγαν κρέπες. Δηλαδή η Μαριάνθη έτρωγε, ενώ η Μάρα ζωγράφιζε γραμμές στο πιάτο με το πιρούνι της.

«Ρε φάε να γυρίσουμε σπίτι, θα βρίζει ο κόουτς ότι κάτσαμε έξω μέχρι αργά».

«Από πότε σε νοιάζει τόσο τί θα πει ο Κατσάτου; Όλο κάτι βρίσκει να γκρινιάζει. Επίσης, δεν έχω όρεξη...»

«Ακόμα το όνειρο σκέφτεσαι;» ρώτησε απογοητευμένη η κοπέλα.

«Είναι να μην το σκέφτομαι;»

«Είπαμε να μην τα πιστεύεις αυτά. Όλα καλά θα πάνε. Θα έρθει αύριο το πρωί να σε δει στον αγώνα. Μην δίνεις τόση βάση σε ένα όνειρο!»

«Μα νιώθω ότι οποιοδήποτε όνειρο δω συμβαίνει κατά κάποιον τρόπο και στην πραγματικότητα!»

«Να το κάνεις επάγγελμα, θα βγάλεις πολλά» αποκρίθηκε η Μαριάνθη γελώντας, αλλά η Μάρα εξακολουθούσε να ανησυχεί.

Κάτω Από Την ΕπιφάνειαWhere stories live. Discover now