Κάτω Από Την Επιφάνεια

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

Η Μάρα διαπερνούσε απαλά την μύτη του μολυβιού πάνω στο χαρτί του τετραδίου της. Η φωνή του Καραγιάννη ακουγόταν σαν βαβούρα στα αυτιά της, αλλά δεν μπήκε στον κόπο να ξεκαθαρίσει τα λόγια του και να προσέξει στην παράδοση του μαθήματος. Ξαφνικά ένιωσε την Μαριάνθη να την σκουντάει με το πόδι της κάτω από το θρανίο.

«Σε κοιτάει. Τουλάχιστον κάνε ότι προσέχεις» της ψιθύρισε.

Η κοπέλα σήκωσε το βλέμμα της και κοίταξε τον καθηγητή, που έριχνε πράγματι κλεφτές ματιές προς το μέρος της. Έμοιαζε αγχωμένος, και συνεχώς σε ένταση. Όχι μόνο εκείνη την μέρα, αλλά συνέχεια, εδώ και λίγο καιρό.

Λίγη ώρα αργότερα, όταν χτύπησε το κουδούνι, η Μάρα αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Προσποιήθηκε πως έψαχνε κάτι στην τσάντα της, μέχρι να φύγουν όλα τα παιδιά από την τάξη, και έπειτα πλησίασε τον καθηγητή στην έδρα του. Μόλις την είδε, άνοιξε το στόμα του να μιλήσει, αλλά η κοπέλα τον πρόλαβε:

«Τί σχέση έχετε με το πατέρα μου; Από την αρχή της χρονιάς...;»

Ο καθηγητής κόμπιασε. «Πώς...πώς το ξέρεις;»

«Δεν έχει σημασία. Απαντήστε μου» επέμεινε, καρφώνοντάς τον με το βλέμμα της.

«Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι να προσέχεις» απάντησε ο Καραγιάννης, ύστερα από μία παύση. Το βλέμμα του δεν έκρυβε τίποτα το υποχθόνιο. Ο τόνος του έμοιαζε απόλυτα ειλικρινής, χωρίς να προσπαθεί να κρύψει κάτι. «Τώρα πήγαινε...πρέπει να κλειδώσω την αίθουσα».

Η κοπέλα μπήκε σε σκέψεις για το υπόλοιπο της ημέρας. Ακόμη και αν εκείνο το βράδυ στο σχολείο ο Καραγιάννης ήταν μαζί με τον πατέρα της, τί θα μπορούσαν να κάνουν; Δεν μπορούσε να βγάλει καμία άκρη. Εκτός αυτού, την έτρωγε ακόμη η σκέψη του ατυχήματος. Και αν ο Μάιλς είχε δίκιο; Αν πράγματι ήταν παγίδα και μάλιστα στημένη από τον πατέρα της; Αλλά τί θα κέρδιζε εκείνος από αυτό; Τίποτα δεν έβγαζε νόημα πλέον, και η ημερομηνία της συναυλίας δεν βρισκόταν μακριά, πράγμα που σήμαινε ότι έπρεπε να βάλει τις προτεραιότητές της σε σειρά, αν ήθελε να παίξει.

Το τελευταίο κουδούνι χτύπησε επιτέλους, και η Μάρα βγήκε από την τάξη με την Μαριάνθη δίπλα της.

«Κορίτσια! Σήμερα κανονίσαμε βόλτα με τα αγόρια! Θα έρθετε;» ρώτησε εύθυμα η Αναστασία, αφού έτρεξε στον διάδρομο ανάμεσα στα παιδιά για να τις προλάβει.