Κάτω Από Την Επιφάνεια

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13-14

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13

Τα ακουστικά της έπαιζαν μουσική, όσο κοιτούσε τις λεπτεπίλεπτες σταγόνες της βροχής να πέφτουν απαλά πάνω στο τζάμι του αυτοκινήτου.

«Θα γυρίσω όσο πιο σύντομα μπορέσω, μην ταλαιπωρήσετε πολύ την γιαγιά και τον παππού» είπε η Ειρήνη με ένα χαμόγελο, καθώς χαιρετούσε τις κόρες της και έφευγε για το ταξίδι της λόγω της δουλειάς.

Η Μάρα χαιρέτησε μελαγχολικά τους παππούδες της και κατευθύνθηκε γραμμή προς το δωμάτιο απέναντι από το δικό τους, όπου θα κοιμόταν εκείνη και η Ανατολή. Έκλεισε την πόρτα, έβαλε τα ακουστικά της και ξεκίνησε να διαβάζει ένα καινούριο βιβλίο που είχε αγοράσει λίγες μέρες νωρίτερα. Προσπαθούσε να βρει οτιδήποτε ώστε να μην σκέφτεται την κατάσταση. Ήθελε να βγάλει από το μυαλό της και την έρευνα, και τον Καραγιάννη και τον Αλέξη, και τις προπονήσεις και τον...Μάιλς.

«Μάρα; Συμβαίνει κάτι;» ρώτησε η Ευδοκία, μπαίνοντας αργά στο δωμάτιο.

Η Μάρα έβγαλε τα ακουστικά και παρατήρησε την γιαγιά της να την πλησιάζει και να κάθεται στην άκρη του κρεβατιού. «Είναι αλήθεια ότι ο Μάιλς είχε θέμα με το αλκοόλ;» ρώτησε τελικά.

Η Ευδοκία δίστασε, αλλά η απογοητευμένη της έκφραση δεν άφηνε περιθώρια αμφιβολίας. «Ναι, είναι αλήθεια. Από όσο ξέρω για αυτό πήγε στην Ικαρία, αφότου απολύθηκε. Έχει σπίτι εκεί από τον πατέρα του. Ο παππούς σου προσπάθησε να βοηθήσει, αλλά ο Μάιλς...είναι ο Μάιλς. Ήταν δύσκολα χρόνια για όλους».

«Απολύθηκε; Από την αστυνομία;»

«Ναι...έπαιξε ρόλο και ο εθισμός του. Θα στα πει καλύτερα ο παππούς σου, αν και πιστεύω ότι είναι καλύτερο να μην ψάχνεις άλλο στο παρελθόν».

Τί κόλλημα είχαν όλοι με το παρελθόν και την απέτρεπαν συνεχώς από να το ψάχνει; Ίσως και να είχαν δίκιο δηλαδή, και η επιθυμία της να σκαλίζει το παρελθόν να ήταν παράλογη, παρόλα αυτά όμως, παρέμενε έντονη.

«Άντε, πήγαινε για ύπνο σιγά-σιγά, έχει πάει αργά» συνέχισε η Ευδοκία και της έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο, πριν φύγει.

Η Μάρα φυσικά δεν είχε ύπνο. Έβγαλε ένα πρόχειρο μικρό τετράδιο που είχε για το σχολείο για σημειώσεις και ξεκίνησε να γράφει τα γεγονότα από το καλοκαίρι, όπως θα έκανε σε ένα ημερολόγιο. Έγραψε για τις διακοπές της στην Ικαρία, όταν είδε για πρώτη φορά τον Μάιλς, για την συναυλία στα γενέθλιά της και την πρώτη της συνάντηση με τον Αλέξη, για τότε που το έσκασε από το σπίτι και είδε δύο φορές τον Μάιλς και όταν αντιλήφθηκε την ταυτότητά του στο εκκλησάκι. Έπειτα ξεκίνησε να γράφει για την πρώτη μέρα στο σχολείο και πόσο άγχος την είχε καταβάλει αφού είχε πληροφορηθεί το επίθετο του Καραγιάννη και μάλιστα από τον ίδιο.