ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15-16

10 1 0
                                    

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15

Τελικά, η συνάντηση αυτή δεν ήταν η μόνη. Η Μάρα όχι μόνο δεν πείστηκε από τις φίλες της για να μην συνεχίσει τις συναντήσεις μαζί του, αλλά μάλιστα τον έβρισκε πολύ συχνά. Φυσικά δεν τολμούσε να πει κάτι στους δικούς της, και φρόντιζε να μην μάθουν κάτι. Ο Αλέξης την επισκεπτόταν μέχρι και στο γήπεδο. Σιγά σιγά ξεκίνησε να νιώθει μία άνεση μαζί του. Πίστευε πως έτσι θα κάλυπτε το κενό μέσα της, με τον σωστό άνθρωπο. Με αυτόν που έπρεπε από την αρχή. Οι προσπάθειες της Μαριάνθης και της Αναστασίας να την πείσουν να σταματήσει ήταν μάταιες, και δημιουργούσαν συχνές κόντρες:

«Γιατί σας καίει τόσο πολύ τί θα κάνω με τον πατέρα μου;»

«Γιατί φοβόμαστε Μάρα!» μίλησε η Μαριάνθη εκ μέρους και των δύο. «Το ότι δεν έχει προσπαθήσει να σου κάνει κακό δεν σημαίνει ότι δεν το έχει στο μυαλό του!»

«Δεν έχεις ιδέα τί λες!»

«Μάρα, βρίσκεσαι σε άρνηση!» επενέβη η Αναστασία.

«Τί σε έπιασε ξαφνικά και είσαι τόσο άνετη με το να του μιλάς και να τον συναντάς; Τί θα γίνει αν το μάθει η μαμά σου, ο παππούς σου ή ο Μά...»

«Δεν χρειάζεται να το μάθει κανείς από αυτούς! Με έχετε κουράσει!» την διέκοψε η Μάρα προσπαθώντας να μην ακουστεί στο προαύλιο του σχολείου.

«Μάρα, για το καλό σου στο λέμε...» ξεκίνησε η Αναστασία, αλλά η Μαριάνθη την διέκοψε εξοργισμένη:

«Θα το πω στον Λουκά!»

Η Μάρα κόμπιασε για λίγο. «Ο Λουκάς δεν σου κάνει καν μάθημα» είπε έχοντας ξεμείνει από απαντήσεις.

Τότε, χτύπησε το κουδούνι για να επιστρέψουν μέσα στις τάξεις τους.

Η Μαριάνθη είχε καρφωμένο το βλέμμα της πάνω στην κολλητή της. «Και; Νομίζεις ότι αν ξεκινήσω να του πω ότι συναντιέσαι με τον πατέρα σου στα καλά καθούμενα, θα τον νοιάζει αν είμαι μαθήτριά του ή όχι;»

Η Μάρα τής έριξε ένα αγριεμένο βλέμμα και γύρισε την πλάτη της, μπαίνοντας μέσα στο κτίριο.

«Αλήθεια θα το πεις στον Λουκά;» ρώτησε η Αναστασία.

«Δεν ξέρω. Μπορεί τώρα να πειστεί...Περίμενε λίγο ακόμα και θα βρούμε κάτι...»


~

«Τί εννοείς τέλος;» ρώτησε ο Καραγιάννης.

Ο άνδρας με την γαμψή μύτη του χαμογέλασε ειρωνικά. Ήταν στηριγμένος στον βρώμικο τοίχο του υπογείου του σχολείου και κάπνιζε ένα τσιγάρο, ενώ Αλέξης καθόταν αμίλητος σε μία από τις παλιές ξύλινες καρέκλες

Κάτω Από Την ΕπιφάνειαOnde histórias criam vida. Descubra agora