"Turnam gidersen mardin'e
Turnam yâre selam söyle
Karlı dağların ardından
Turnam yâre selam söyle "
diye türküyü mırıldandı bitkin sesiyle,alnına silah dayalıyken Murathan. Ve sonrasında bir kurşun sesi duyuldu ardından yere cansız bir beden düşt...
Kusura bakmayın İnternete erişimle ilgili sorunlar yaşadığım için bölüm atamadım.
Umarım beğenirsiniz)
Iyi okumalar ♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazardan:
İnci hastane odasında uyuya kalmıştı. Murathan ise çoktan hastaneden çıkmış gecenin karanlığında boş sokaklarda yürüyordu.
Dışardan bakılınca öyle sakin öyle dingin gözüküyordu ki, dışının aksine düşünceleri tam bir curcuna halindeydi.
Sevmek ve sevdalanmak eskiden onun için bu kadar acı barındıran bir kavram değilken, artık hiçte o kadar masum değildi bu duygular.
Birine kalbini vermek yada sırtını yaslamak gibi ihtimaller ona çok uzak geliyordu.
Hayatına birini alırsa onun da kalbini kıracak olma ihtimali vardı.
Naz'ın hiç bir suçu yoktu o sadece bilmediği bir sırrı kaldıramamış sevdiği adamı vatan için olsa bile bir başkasıyla görmeye katlanamamıştı.
Aynı şeylerin tekrar yaşanmıyacağının bir garantisi yoktu.
1 hafta sonra:
" iyiyim anne" diyerek sırtıma yastık koyan annemin ellerini tutup onu yanıma oturttum.
Hastanede iki gün kaldıktan sonra eve geri dönmüştük. Abim anneme durumumu söyleyince daha fazla orada kalamamış ve benimle ilgilenmek için Rize'den Hakkari'ye gelmişti.
Son beş gündür her şeyimle ilgilenmişti. Abim ise görev nedeniyle Ankara'da kalmak zorunda kalmıştı.
Bizim görevimiz buydu.
Ne olursa olsun öncelik vatan ve görevdi.
Annem yanıma oturmuş bakışlarını bana çevirmişti.
" baban da böyle derdi hep" deyip usulca başını salladıktan sonra " ama biliyordum canının ne kadar yandığını"
Her zamanki gibi konu babam olunca burnumun direği sızlımıstı.
Zamanımızda çoğu kızın yarası babası olurken benim en büyük gurur yerim babam olmuştu.
Canını hiç düşünmeden vatanı için feda eden bir babanın evladı olmak çok zor olmasının yanı sıra çok gurur verici bir duyguydu
Benim babam kendi kızının , çocuklarının babasız kalacağının bilincinde olarak yinede canını seve seve bu topraklar uğruna feda etmişti.
Çünkü başka çocukları düşünmüş onlar için bizim için ölümü seçmişti.
