Tek Rekat

🪷 11

Keyiflice okuyun la

Yorumlarınızı bekliyorum

Bölüm sınırı: 70 yorum

📍

Fatma hanım oğlunun isteği üzerine Manolya hanımın yanına gitti usulca, masalarına oturdu ve kadına selam verdi. "Selamun aleyküm Manolya, nasılsın görüşmeyeli iyi misin? "

"İyiyim Fatma, sen nasılsın? Kaç gündür görüşemedik bir türlü. " Manolya hanım pek seviyordu Fatma hanımı, keza kadının oğlu için keşke damadım olsa diye de geçirmiyor değildi.

"İyiyim ben de... Arda başını eğmiş masaya öyle oturuyordu da bir şey mi oldu diye endişelendim. Oğlan iyi mi? " Arda gözlerini sıkıca yummuş iç çekip duruyordu.

"Sorma Fatma, babası tembih etti bakma etrafa gözetletiyorum dedi. Ben de bakma etrafa diyince gücüne gitti çocuğun. Ama Fatma söylesene benim ne günahım var? Ben bu adam karşısında ne derim ne diyebilirim ki? Beni de dövüyor, böyle bir oğlan doğurdum diye az mı dayağını yedim ben onun. "

Kadının içi sıkılmıştı ve oğlu ileriden pür dikkat onlara bakıyordu.

"Manolya sen de kabul etmedin ki çocuğu kocan kabul etsin. Yazık günah değil mi? O günahsıza ne diye bu kadar yükleniyorsunuz? Allah onu böyle yaratmış, kitaplarda da yeri var ne diye bunu yapıyorsunuz? Bu çocuğun günahı tutacak sizi bak söyleyeyim. " Fatma hanım oğlanın yanına geçip oturdu ve Arda'nın saçlarını okşamaya başladı. Oğlan gözlerini silmeye çalışıp kafasını kaldırdı.

Kıpkırmızı olmuş gözlerini gördü Bekir. Çok kısa bir an sakin kişiliğine ters bir şekilde saç uçlarından ayak parmaklarına kadar öfkeyle doldu adam. Onu kim ağlatmıştı? Sebebi neydi çok merak ediyor fakat nedeni ne olursa olsun oğlanın ağlamasını doğru bulmuyordu.

"Fatma teyze... "

Fatma hanım sıkıca sarıldı oğlana, Arda'nın gözlerinden yaşlar süzülmeye başladı. Canına tak etmek üzereydi, Allah'a isyan edip kendisini öldürmesine ramak kalmıştı.

"Kuzum benim... Şş akıtma yaşlarını bakayım, insan kendisine küser mi hiç? Onları ne diye önemsiyorsun ki sen? Ömrünün sonuna dek bunlarla yaşayacak değilsin be evladım." Fatma hanım teselli etmeye çalışıyordu oğlanı.

"Fatma teyze gücüm yok benim savaşacak. Bu canı da bu bedeni de taşıyamıyorum artık. " Ağlamaları iç çekmeye dönerken Asya da geldi yanlarına. "Ablacım neden bu kadar ağlıyorsun? Bak sana bakıyorlar şimdi de. Lütfen yapma böyle. "

"Kuzum Allah sabredenlerle beraberdir, sen kalbini ferah tut. Bugünleri çektiğin gibi yarınların da sefa içinde olacak emin ol. " Fatma hanım Asya'nın lafını umursamadan konuştu.

Arda ise hırkasıyla gözlerindeki yaşı sildi, iç çekerek kendisini düzeltti hemen. Ablası sana bakıyorlar diyorsa cidden bakıyor olmalıydılar. Ablasına döndü hemen. "Bakıyorlar mı hala?" Hiç kimsenin dikkatini çekmek istemiyordu.

"Pek bakan yok şimdi, hadi kendine gel. Lavaboya git elini yüzünü yıka. " Oğlan olumlu anlamda başını salladı. "Tamam ben hemen geliyorum. " Erkeklerin lavaboları farklı bir yerdeydi.

Hemen kimseye görünmediğini düşünerek lavaboya geçti oğlan. Saat 18'i 25 geçiyordu, karanlık olmadığı için  arada kalan yere gidebiliyordu. Diğer türlü birisi ona bulaşabilirdi karanlığı fırsat bilip. O farkında olmasa bile Bekir de arkasından ilerledi oğlanın.

Arda lavaboya geçip elini yüzünü yıkarken Bekir de kapıda dikildi.

"Hangi derde bu kadar ağladın da bu haldesin? " Arda duyduğu sesle kafasını lavabodan kaldırıp sevdiği adama baktı. İçini yine amansız fakat bu sefer buruk bir heyecan kaplamıştı.

Hayata tutunma sebebi olan adam bir gün bir başkasıyla evlenecekti.

"Hiçbir yere ait olamayaşıma ağladım. "

Hiçbir zaman kabullenilmeyeceğine ağladı...

📍

Bölüm nasıldı????

Sizi seviyorum 💕💕💕💕💕💕