Tek Rekat

🪷 24

Keyiflice okuyun la

Yorumlarınızı bekliyorum

Bölüm sınırı:100 yorum

📍

Öğle ezanı okunurken ayakkabılarını giydi oğlan, bugün Bekir için dere otlu poğaça yapmıştı. Yanına da taze meyve suyu sıkarak doyurucu bir öğle yemeği oluşturmuştu.

Annesinin kızacağını umsa da kadın bir şey dememiş, diyememişti. Ancak sabah ablası evden çıkarken biraz laf etmiş, onu da duymazdan gelmişti oğlan.

Şimdi ise namazını kılan adamın yanına gidiyordu. Doya doya etrafa bakarak ve acele etmeden yürüdü camiye giden yolu oğlan, özgür olduğu için çok mutluydu.

Bir kaç dakika sonra caminin önüne vardığında, cemaatin daha çıkmadığını görüp bahçe tarafına oturmak için geçti. Çocuklar birbirleriyle oynarken Arda da onları seyrediyordu. Gülümsedi birden, belki onun da bir gün çocuğu olur ve bu şekilde arkadaşlarıyla oynardı kim bilir.

Yüzündeki tebessümle onları seyrederken bir yandan da parmağına hafif bol gelen yüzüğünü okşayıp durdu oğlan. Bu yüzüğe sıkıca tutunacaktı, zaten başka dalı da yoktu.

"Bir ara yüzüğü küçülttüreyim ben, parmağından çıksın istemem. " Bekir'in sesiyle hemen ona döndü Arda. "Ha? Ha evet biraz bol sadece, belki kilo alırım şimdilik dursun böyle. " Boşuna masraf yapmaya gerek yoktu hiç. "O zaman yeniden bollaştırırız, cumartesi götüreyim ben onu. "

Arda peki dedi uzatmayarak, zaten pek baskın bir kişilik değildi. Elindeki bez yemek çantasını uzattı adama. "Çayla da iyi gider ama ben meyve suyu da sıktım taze, belki akşama doğru içersin. "

Sabahtan akşama kadar camide oluyordu Bekir, o nedenle eve gelip de yemek yemekle uğraşmıyordu pek.

"Peki, olur. Hemen eve gitme istersen, arka tarafta semaver yakmışlar çay içelim beraber yiyelim. " Belki az da olsa sohbet ederlerdi, Bekir'in sormak istediği çok şey vardı. Arda ben de seviyorum demişti ama bu basit bir hoşlantı mıydı yoksa epey bir süredir gerçekten mi aşıktı bilmiyordu hiç.

Dün gece ben de seviyorum ki dediği anı defalarca kafasından geçirip sabaha kadar heyecan ve mutluluktan uyuyamamıştı.

"Şey şimdi soru sorarlar, ben pek cevap veremem ayıp olur. Başka zaman öyle yapsak olur mu? Ben bir alışayım buna. " Kalbi çabucak kırılıyordu çünkü, bir kişinin olumsuz yorumu yeter de artardı bile.

Bekir itiraz etmek istese de zaten ölümün eşiğinden dönmüş oğlana ısrarcı olmamaya karar verdi. "Başka zaman mutlaka benimle ye ama olur mu? " Arda gülümsedi ve başını salladı. "Olur, yerim. "

"Ben gideyim o zaman... Sonra... Sonra görüşürüz. " Elini sallayıp sallamama konusunda kararsız kalsa da sallamaya karar verdi Arda. "Geleyim mi size bu akşam? Arka bahçende çay içeriz, hem yalnız da olmuyoruz annen oturur yanımızda. "

Oğlan dudağının kenarını ısırdı ve yere baktı bir kaç saniye. " Telefonda konuşsak? Ablam var evde... Ben istemiyorum aynı yerde olmanızı. " Ablası da olsa kıskanıyordu işte Bekir'i.

Zaten en çok da ablasından kıskanması gerekiyordu.

"Haklısın, o zaman yatsıdan sonra ararım ben seni. Konuşuruz bolca olur mu? " Oğlan başını salladı, yanakları allanmıştı. Bekir'in sürekli onunla sohbet etmek için fırsat yaratması çok hoştu.

"Olur... Görüşürüz... Afiyet olsun şimdiden. "

Bekir de gülümsedi. "Afiyet ki ne afiyet. "

📍

Bölüm nasıldıı..?

Arkadaşlar Arda'nın aşamadığı bir şey var evlendikten sonra göreceksiniz. Onu da anlatırım falan derken şaka değil çok rahat 60 bölümü, hamilelik de olursa 75 bölümü görürüz gibi...

Sizi seviyorum💕💕💕💕💕