Tek Rekat

🪷 17

Keyiflice okuyun la

Yorumlarınızı bekliyorum

Bölüm sınırı: 100 yorum

Mabel Matiz- kömür 🍂

bölümü bu şarkıyla yazdım

📍

Polisler tarafından ifadesi alındıktan bir kaç saat sonra, akşama doğru Bekir evine götürdü oğlanı. Arda'nın ağzından tek kelime çıkmıyordu ısrarla, Bekir de söylerse söylesin asla duymuyordu sanki.

Adamın çırpınışlarının farkında bile değildi.

Ellerini önünde kavuşturmuş, başını Bekir'in arabasının ön sağ koltuğunun kenarına yaslamış halde içinden tövbe ettiğini tekrar edip duruyordu. Artık aklına mukayyet olmakta zorluk çekiyordu oğlan.

Kapının önüne geldiklerinde kapıyı açmaya yeltenen oğlanı durdurdu Bekir. "Arda... Bu evden kurtulmak istiyor musun dedim sana. " Bir an daldığı için gelen soruyla irkildi. "İstiyorum... Ama nasıl olacak ki? "

Beki yapmaması gereken bir şey yaparak Arda'nın tuttuğu kolunu okşadı fakat oğlan bunu da hissetmemişti. "Pazar günü annemle geleceğiz, istersen tabii. " Öyle açıkça nasıl ifade edebilirdi ki zaten? Özellikle de Arda böyle kötü bir durumdayken lafı uzatmanın manası yoktu.

Oğlan hiçbir şey anlamamıştı.

"Gelmek isterseniz... Gelirsiniz. İyi günler. " Kolunu adamdan çekip arabadan indi hemen, ayakta zor duruyordu fakat yine de durmak zorundaydı. Bir türlü ölmeyi de becerememişti.

Arabadan inen oğlanla başını koltuğun başlığına yaslayıp derin bir nefes aldı Bekir. "Ben sana çiçekleri nasıl tekrar sevdireceğim be lotus. Bugüne kadar dünya senden bir haberdi, bugünden sonra da sen dünyadan bir haber... "

İç çekti ve arabayı çalıştırıp kendi evine geçti hemen. Annesiyle bir an önce konuşması gerekiyordu, herhangi bir damat adayını istemiyordu adam. Eve girip annesine seslendi.

"Anne! Anne? Nerdesin? " Kadın mutfaktan çıktı endişeli bir şekilde. "Evladım? Ne oldu? İyi mi Arda? Nasıl olmuş biri mi zorlamış onu oğlum? " Bekir oflayarak oturdu mutfak sandalyesine.

"Kendisi intihara kalkıştı anne, kendine gelir gelmez ben niye ölmedim ki dedi biliyor musun? İçime, buraya bir şey oturdu... Sanki o değil de ben kalkışmışım intihara gibi. " Yüzünü elleri arasına aldı ve ovuşturdu, kafasını bir türlü toplayamıyordu.

Dağılmıştı aklının her bir noktası en ücra köşelere.

"Tövbe ya Rabbim, şimdi eve mi geldi? Onlarla niye yalnız bıraktın oğlum? Onlar aklı selim insanı bile delirtir. Kim bilir ne dediler de çocuk canına kıymak istedi. Çiçeklerini öpen oğlan isteyerek öyle şeyler eder mi hiç? " Ah onları Allah bildiği gibi yapsın demeyi de unutmadı kadın.

"Kömürlüğe girmeden çiçeklerini öptü, sevdi, konuştu. Sonra da içeriye girip kendisini astı... " Kelimeler boğazına dizildi hemen, gözleri sulandığı için burnunu çekti ve havaya baktı.

"Oğlum... Ne yapacağız? " Kadın ağlamaya başlamıştı çoktan, yüreği yanıyordu Fatma hanımın. "Pazar günü... İsteyeceğiz. "

"Ne? " Kadının sesi şaşkın olduğu belli olur şekilde çıktı. "Anne... Bana darılma veya kızma olur mu? Ben ona acımıyorum... Onu seviyorum. Merak ediyorum, kapısına gidiyorum. Günaha giriyorum onun yüzünden... Ne doğru bıraktı bende ne yanlış, ben hangisini yapmam gerektiğini bile bilmiyorum. "

Alnını mutfak masasına yasladı. Gözlerini ne zaman kapatsa aynı görüntü gözlerinin önüne geldiği için açtı hemen.

Fatma hanım ise şevkatle gülümsedi, oğlunun omzunu okşadı.

"Anne evladını tanımaz mı oğlum? Elbette anladım bir şeylerin olduğunu ama bu kadar kısa sürede içine nasıl bu kadar işledi senin? Aynı yerde defalarca karşılaşıp nasıl fark etmedin de şimdi bu kadarcık görmeyle böyle oldun? " 

Bekir derin bir nefes aldı.

" Fark etmeyerek ayıp etmişim anne... Çok ayıp etmişim. "

📍

Bölüm nasıldı???

Biz de koyalım mı bunun adını artık.

Sizi seviyorum 💕💕💕💕💕