Son Dans #Wattys2016

IBölüm 30I

Bölüm 30

Ne yapacağım? Bu soru aklımdan yirmi dört saattir çıkmıyor. Bugün Pazar ve benim yarın haber vermem gerekiyor.

Gidecek miyim kalacak mıyım? Kısacası mavi kablo mu yoksa kırmızı kablo mu?

Her ikisinin de eninde sonunda bombayı patlatacağını biliyordum ama birisi daha uzun süre sonra patlatacaktı ve kaçmak için vaktim olabilirdi.

Ne yapacağım?

Benim durgunluğumun aksine annem tüm arkadaşlarını, tanıdık tanımadık kim varsa çoktan arayıp haber verdi bile. Francesca'da bizim gruba haber vermiş.

Kapının sesiyle düşüncelerimden sıyrıldım ve Francesca'nın kapıyı açmasını izledim. Bir anda içeri Federico, Camilla, Diego ve Ludmila doldurdu.

"Ooo, gözde öğrencimiz de buradaymış." dedi Diego.

Güldüm ama bu gülme duygudan yoksundu. Düşüncelerimin hiç gülesi yoktu.

"Arkadaşlar Violetta hiç gülmek istemiyor. Oturun depresyona girin." dedi Francesca.

"Aa, o niye? Gitmiş mis gibi okul kazanmış."

Camilla'nın dedikleriyle yüzümü buruşturdum. Evet, okul güzeldi ama... Ama ya Leon?

"Çocuklar, Leon'a ne olacak?" diyerek konuya direkt giriş yaptım.

Sözlerim üzerine hepsi bana dönüp baktı. Gözleri hayretle açılmıştı. Bu kadar şaşılacak ne var ki? Sevgilimi düşünüyorum sadece.

"Nasıl ne olacak?" dedi Federico.

"Basbayağı. Ben eğer Avusturalya'ya gidersem Leon'a ne olacak?"

"Violetta, Leon'la ilişkini bitirmene gerek kalmaz ki. O seni bekler. Hem yazları da buraya gelmeyecek misin?"

Omuz silkerek "Geleceğim." dedim.

"Eee, sorun nerede o zaman?"

Alt dudağımı sarkıtarak zihnimden hiç çıkmayan soruyu dışa vurdum. "Çocuklar... Ya Leon ben gidersem ve bana olan duygularını kaybedip başka birini bulursa?"

Sonunda o beynimde sürekli dolanan ve beni dün geceki uykumdan eden soruyu sesli sormuştum.

En korktuğum şey buydu. Hani bir söz vardır... Gözden uzak olan gönülden de uzak olur diye... Ya onun gibi olursa? Leon'un gözünden uzak olursam gönlünden de uzaklaşır mıyım?

"Ne alakası var Violetta? Tabii ki öyle bir şey olmaz! Leon seni çok seviyor." dedi Ludmila.

"Gözden uzak olan gönülden de uzak olur." diyerek az önce düşündüğüm deyimi söyledim.

"Kesinlikle bu Leon ve senin için geçerli değil. Hiçbir şekilde böyle düşünme." dedi Federico.

Diego bu konuşma süresince sessiz kalmıştı. Onun için zor geldiğinin farkındayım. Sonuçta eski sevgilisi yeni sevgilisi hakkında endişelerini dile getiriyor.

"Bence gitmelisin Violetta. Leon sana böyle bir şey yapmaz."

Diego'nun sözlerini duyunca ona dönüp dudaklarımı büzüştürdüm. Emin olamıyordum.

Leon'a tabii ki güveniyordum... Her şartta hem de ama o da bir erkek. Ya yaparsa korkusu içimde duruyor.

"Tamam ya siz beni boş verin. Ben bunu toparlarım. Leon'u arayıp çağırayım buraya." dedim ve odama gidip telefonumu aldım.

Leon ikinci çalışta telefonu açtı.

"Efendim Violetta?"

Söylediği sözleri ve ses tonunu duyunca bir an afalladım. Leon asla böyle konuşmazdı, telefonu bana her daim 'Sevgilim?' diye açardı. Veya başka şirin bir sözcükle. En kötü ihtimalle 'Violetta'm?' diye açardı.

"Leon? İyi misin?" dedim.

Telefonu böyle açması beni tedirgin etmişti. O kadar Leon'a uymayan bir şeydi ki.

"İyiyim. Niye aramıştın?" dedi.

"Be... Ben... Bizim çocuklar geldiler bize, sende gelsene diye aramıştım. Sana anlatacaklarım var." dedim.

Henüz ona okulu kazandığımı anlatmamıştım çünkü telefonlarımı açmıyordu. Onu eve ziyarete gittiğimde de ne gariptir ki evde hiç olmuyordu.

"Gelemem." dedi düz bir tonda.

Ne anlatacağımı sormamıştı bile. Bu çocuğun nesi vardı ya bugün?

"Neden? Çok eğleniyoruz ama." diyerek ısrar ettim.

"Violetta, gelemem. Sonra görüşürüz olur mu?"

Ben "Olur." derken telefonu kapatmıştı.

Şaşkınca telefonun ekranına baktım. Leon niye böyle davranmıştı bana? Soğuk ve uzak... Bu iki kelimenin ikisi de Leon'la tamamen zıttı.

Aşağı indim ve çocuklara dönerek "Leon gelmiyor." dedim.

"Neden?"

"Bilmiyorum. Benimle soğuk bir şekilde konuştu ve... Ve uzaktı." dedim.

Korktuğum başıma mı geliyordu yoksa? Benden uzaklaşıyor muydu? Hayır... Olmamalı. Uzaklaşmamalı benden.

"Çocuklar ben karar verdim." dedim.

"Ne hakkında?" diye sordu Ludmila.

"Okul konusunda."

Hepsi merakla bana döndü ve Diego "Eee?" dedi.

"Gitmeyeceğim." dedim.

Gözleri şaşkınlıkla açıldı. "Violetta bunu kendine yapma. Sahiden yapma. Neden gitmiyorsun? Altın bir fırsat bu." dedi Camilla.

"Biliyorum, biliyorum ama farkında mısınız bilmem Leon şu aralar biraz benden uzak... Giderek aramızdaki bağı tamamen kopartmak istemiyorum."

"Kendini harcıyorsun!" diye sinirle bağırdı Diego.

"Ne alakası var? Burada da iyi okullar var bence."

Diego ayağa fırladı. Aklıma beni terk ettiği gün gelmişti. O günkü kadar sinirliydi sanırım.

"Violetta! Hiç alınma ama Leon için kendi hayatını, geleceğini harcıyorsun! Niye bunu yapıyorsun? Olay bu kadar basit, o çocuk seni seviyorsa seni bı-rak-maz!" diye bağırdı.

"Diego kendine gel! Leon için kendi geleceğimi harcadığım falan yok tamam mı? Sana öyle geliyor." dedim.

Ludmila, Francesca ve Federico ses çıkartmadan Diego ile kavgamızı izliyorlardı. Aramıza girerlerse fişeklerin patlayacağını biliyorlardı çünkü.

"Evet, harcıyorsun ya! Seni seven kişi kararına da saygı duyar! Bunu kendine yapma, eline gelmiş mis gibi fırsatı tepme Violetta, tepme!"

Sinirlerim daha çok gerilince geri adım atmam gerektiğini anladım. Yoksa Diego'ya çok ters sözler söyleyip onu kıracaktım.

"Bu konu hakkında daha fazla konuşmayalım Diego tamam mı?" dedim.

Diego homurdanarak "Hayır, tamam değil ama neyse. Sen nasıl istiyorsan öyle olsun. Yine de sana söylediklerimi iyi düşün." dedi.

Düşünmeye gerek falan yoktu. Ben Leon'u burada bırakıp şuradan şuraya adımımı atmayacaktım. Kararım kesindi.

---

Tepkiler gelmeden önce iyi bayramlar dileyeyim safdg. Sonra evet, ne deseniz haklısınız çünkü bölüm sahiden kısa.

Ama yazacak hiçbir şey bulamadım. Üzgünüm :/ Affedin. Diğer bölüm de biraz kısa olacak ama bunları ara bölümler olarak düşünün olur mu?

Hem diğer bölüm için çok heyecanlıyım ^-^ Bakalım sizler neler düşüneceksiniz?

Eee, bölüm hakkında yorumlarınızı alayım ;)

Bu arada şeker gibi bir bayram geçirmeniz dileğiyle tekrardan iyi bayramlar okuyucularım ^-^ 

+5

-Cansu