Son Dans #Wattys2016

IBölüm 45I

Bölüm 45

"Merhaba!"

"Aman Tanrım. Violetta sen... Ne kadar mutlu gözüküyorsun!" diyen Gavriella'ya gülümsedim.

Sahiden mutluydum çünkü. Arjantin bana eskiden olduğu gibi iyi geliyordu.

"Sağ ol. Sen neler yapıyorsun?" dedim ve bir banka oturup onu dinlemeye başladım.

Dışarı çıkmıştım ve açık hava her zamanki gibi beni rahatlatıyordu.

"Ben müthiş bir iş buldum ve acayip mutluyum. Ayrıca..." dedi ve sol elini kaldırıp bana yüzüğünü gösterdi.

Gözlerim şaşkınlıkla açılırken "Ne? Evleniyor musun? Kiminle? Nerede? Ne zaman? Nedimen kim? Ben olacağım değil mi? Yoksa başkası mı? Tanrım. Kim bu?" dedim.

"Tamam. Sakin. Nereden başlayayım? Onunla iş yerinde tanıştık. Adı Bart."

"Dur, dur. Bu sözü söylemezsem olmaz. The Simpsons'taki Bart mı?" dedim gülmemi bastırmaya çalışarak.

Gavriella ciddi bir biçimde bana bakınca susmam gerektiğini anladım.

"Komik değildi. Neyse o kadar mutluyum ki arkadaşım, seni affediyorum. Şimdi, fotoğraftaki kişi o." dedi ve ekrana bir fotoğraf gösterdi.

Kalın dudakları ve ela gözleri vardı. Saçları çok açık kahverengiydi. Yakışıklıydı. Vücudu da yapılı sayılırdı.

"Vay. Kızımıza layık. Beğendim. Eee, sonra? Evlenme teklifini nasıl yaptı?"

Yüzünde kocaman bir gülümsemeyle "Tüm ofisin ortasında 'Evlen benimle Gavriella.' diye bağırdı ve yüzüğü hemen elime taktı." dedi.

Sırıttım. Çok tatlı ve maçoydu.

"Ne zaman? Nedimeleri unutma." diye hatırlattım.

"Eylül, ekim gibi. Tam bir tarih henüz belirli değil. Baş nedimem tabii ki sen olacaksın. Aksini düşünemem ya?"

Ellerimi çırpamadığım için dudaklarımı ısırdım.
"Ay çok güzel, çok. Süper. Senin adına çok mutluyum."

"Sen neler yapıyorsun? Leon? Diego?" demesiyle eski okulu ziyaretimizi, Diego ile çıktığımız yemeği, Leon'la kavgamı anlattım.

O kavganın üzerinden yaklaşık iki gün geçmişti ve Leon bir daha beni aramamıştı. Kırılmış mıydı acaba?

Amacım onu kırmak değildi elbette. Ama biraz da 'aman, nasılsa ben çok kırıldım birazda o kırılsın' diye düşünüyorum.

Böyle düşününce de kendime sinir oluyorum. Leon'un üzgün olduğunu düşünmek beni sinirlendiriyor. Sebebinin de ben olduğunu bilmek daha da üzücü.

Gavriella her anlattığımla heyecan nidalarını yükseltiyordu. Tüm anlatacaklarım bitince durdu ve tek bir söz söyledi.

"O sana çok âşık Violetta. Tahmin bile edemeyeceğin kadar çok."

Bunu düşününce yüzüme büyük bir gülümseme yayıldı. "Sahiden mi? Gerçekten öyle mi düşünüyorsun?"

"Düşünmüyorum Violetta. Biliyorum. O çocuk. Seni. Çok. Fazla. Seviyor." dedi kelimelerin üstüne bastıra bastıra.

Daha fazla gülümsedim. Gavriella birden omzumun gerisine baktı. "Dur bir saniye. Şu an arkandan acayip yakışıklı birisi geçiyor ve sanırım ağzımın suyunu akıttım. Tanrım. Bu varlıkları da gördüm ya..."

"Buraya mı geliyor? Violetta çocuk sana bakarak, sana doğru geliyor." diyerek tiz bir sesle konuştu.

Gavriella'nın kimi bu kadar çok yakışıklı bulduğunu görmek için arkama döndüm. Ve tabii ki kimin bana doğru geldiğini görmek için.