Son Dans #Wattys2016

IBölüm 21I

Bölüm 21

"Elimize sağlık arkadaşlar."

Sonunda boyamamız bitmişti. Hatta boyalar kurumuştu bile. Sahneye lambaları ve perdeyi taktırmıştık. Çok güzel olmuştu.

"Çalışan kazanıyor." dedi Ludmila.

"Çocuklar müthiş olmuş. Sizinle gurur duyuyorum. Şimdi provalara başlayabiliriz." dedi öğretmenimiz.

Başımızı sallayıp tulumlardan kurtulduk ve sıramızı beklemeye başladık. İlk önce Francesca çıktı ve ona verdiğim şarkıyı söyledi.

Daha sonra ise Leon çıktı. Elinde gitar vardı ve gözleri bendeydi. Beni de sahneye çağırdı. Gitmemek için çok çabaladım.

"Hocam ben çıkmasam?" dedim.

"Hayır, çık. Leon'la aranızdaki kimyayı ortaya çıkartalım ki konserde zorlanmayalım." diye cevapladı öğretmen.

Omuzlarım çökmüş bir biçimde sahneye çıktım. Leon'un gözlerinin için gülüyordu. Zaten var olan kimyamızı mı ortaya çıkartacaktık?

Gitarı çalmaya başladı. Bu ilk elemelerde söylediği şarkıydı. Leon onu akustik yapmıştı ve gözlerini bana kenetlemiş söylüyordu.

Bende gülümseyerek onu izledim. Gitarını çalarken hiç şaşırmıyordu.

Saçlarımı geriye atıp onu dinlemeye devam ettim. Sesi çok huzur vericiydi. Yine etraftaki kişileri unutmuştum. Sadece ikimiz kalmıştık.

Leon, şarkıyı bitirince alkışladım. Sahneyi izleyenlerde alkışlıyorlardı.

"Hocam ben su almaya çıkabilir miyim?" diye izin istedim.

Öğretmen başını sallayınca kapıdan çıktım. Sahneye son kez baktığımda Federico, Leon, Maxi ve Broadway yani erkek takımı prova yapıyordu.

Dışarı çıktım ve köşedeki marketten su alıp salona geri döndüm.

İçeri girer girmez 'Keşke gelmeseydim. Biraz daha oyalansaydım.' dedim içimden. Leon ve Amber şarkı söylüyorlardı.

Derdim o değildi. Derdim söyledikleri şarkıydı. Bizim Leon'la söylediğimiz 'Bizim Yolumuz' şarkısını söylüyorlardı.

Amber gülümseyerek ona bakıyordu ama Leon'un yüzünde hiçbir mimik hareket etmiyordu. Yine de çok kıskanmıştım.

Bu benim yazdığım şarkıydı, bir. Leon'a ikimiz için yazdığım şarkıydı, iki. Bu kız ne hakla bu şarkıyı söylüyordu?

Boş boş sahneye bakıyordum. Daha fazla katlanamayınca salondan dışarı çıktım. Karşıdaki banka oturdum ve gelen gideni izlemeye başladım.

Kalbim acıyordu.

"Violetta. Neden gittin?"

Federico'nun sesini duyunca başımı arkaya çevirdim. Bankın arkasında durmuş bana bakıyordu. Derin bir nefes aldım.

"Leon Amber'la şarkı söylüyordu. Katlanamadım ve gittim. Bu yani çok abartılacak bir şey değil." dedim.

"Sen olmadığın için söylemek zorunda kaldı." dedi Federico.

"O niye?"

"Hoca bu şarkıyı söylemesini istedi Leon'dan. Leon'da 'Violetta yok hocam. Birazdan gelir bekleyelim.' dedi. Hoca 'Bekleyecek vaktimiz yok.' dedi. Tabii Amber durur mu?" dedi.

Konuyu yavaş yavaş anlıyordum. Ben gitmeseydim eğer şu an şarkıyı Leon'la birlikte ben söylüyor olacaktım. Banktan kalktım.

"Sağ ol Federico. Geri dönsek iyi olacak." dedim.