Son Dans #Wattys2016

IBölüm 15I

Bölüm 15

"Bugün son günümüz." dedim üzüntülü bir biçimde.

"Baş başa olduğumuz anlarında sonu." diye cevapladı Leon.

Umutsuzca heykellere baktım. Bugün son günümüzdü ve hocalar bizi müzeye getirmişlerdi. Heykellere bakarken diğer yandan Leon'la fısıltılı bir biçimde konuşuyorduk.

"İşin iyi yanı YGS'ye gireceğiz ve bu durum bitecek." dedim.

Kendime moral vermek istesem bile YGS gerçeğini hatırlatarak kendimi daha fazla üzmüştüm.

"Asma suratını. Ben biliyorum, üniversite sınavını çok rahat atlatacaksın." dedi güven veren ses tonuyla.

Cevap vermeden dışarı çıktım. Leon'da peşimden çıktı. Bizi kimsenin göremeyeceği bir yere geldik. Onunla konuşacaklarım vardı.

Bugün üzerinde kolları beyaz olan onun dışında koyu mavi bir kolej hırkası vardı. İçinde de bordo düz tişört vardı. Altında yine bildik siyah kotu vardı.

Bende tozpembe bir gömleğin üzerine lila bir kazak giymiştim. Altına da beyaz kot pantolon giymiştim.

"Violetta başka bir sorunun mu var?"

"Leon ben çok korkuyorum."

Başını hafif sağa yatırıp bana baktı. "Neden?"

"Diego'nun vereceği tepkiden çok korkuyorum. O kadar korkuyorum ki. Ya benden nefret ederse?" dedim.

Leon başını hafifçe aşağı eğdi.

"Yani bilemiyorum. Diego'yla arkadaş kalmak istiyorum çünkü o benim çok değer verdiğim birisi." dememle başını kaldırıp bana baktı.

Gözlerinde anlayış ve şefkat vardı. Bana öyle duygulu bakıyordu ki yüreğimin ezildiğini hissettim. Bende bir nefes alıp ona baktım.

"Seninle olmak istediğimi biliyorum ama Diego bizi böyle görünce ne hissedecek hiç bilmiyorum." dedim.

Hala bana aynı gözlerle bakıyordu. Çaresiz, şefkatli, hüzünlü...

"Ama gözlerindeki o ifadeyi sil. Ben ömrümün sonuna kadar seninle olmak istiyorum." dedim ve ona sarıldım.

O da ellerini sırtımda birleştirip bana sarıldı. Keşke aramızda Diego olmadan birlikte olabilseydik.

Ondan ayrıldım ve gözlerinin içine baktım. Hala aynıydı. Çaresiz, hüzünlü, ağladı ağlayacak... Ne düşündüğünü anlamaya çalışıyordum ama anlayamıyordum.

"Leon, niye bana öyle bakıyorsun?" dedim gözlerim dolarak.

Üzgün olduğunu anlamıştım. O üzülünce bende üzülüyordum. Ve içimden bir ses bu üzüntünün benimle ilgili olduğunu söylüyordu.

"Seni böyle çaresiz gördükçe kalbim acıyor. Üzülmeni anlayabiliyorum, bir şeyler yapmak istiyorsun ama bazen elinden hiçbir şey gelmez sevgilim."

Gözlerimden yaşlar süzülürken "Leon, seni o kadar çok seviyorum ki. İyi ki yanımdasın. Ben sensiz ne yapardım bilmem." dedim.

"Bende seni çok seviyorum. Tek seni seviyorum." dedi yavaşça.

Ağlayarak müzeye girdim. Leon orada kaldı. Gözlerimden süzülen yaşları silme zahmetine bile girmemiştim.

Ne yapacağım ben? Diego'yla arkadaş kalmak istiyorum ama ya benimle arkadaş kalmak istemezse? Ya Leon için ondan ayrıldığımı öğrenince benden nefret ederse?