part19zg

56 0 0
                                        

Part19

ကလပ္အတြင္း၌
သခင္မေလာင္းလ်ာေတြကို လြတ္ထားၿပီး တမာန္၊ဘုန္းလ်ွံနဲ႔ေစတန္တို႔စကားဝိုင္းျဖစ္ေနသည္။ေစတန္က ဝိုင္းတစ္ဝိုင္းမွာကုတ္ကုတ္ေလးထိုင္ေနတဲ့ ခ်စ္ဆန္းယိုကို မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႔လို႔ၾကၫ့္သည္။
"မႀကိဳက္ဘူးဆိုလည္း မျငင္းဘူး လူတကာကိုအရမ္းယံုတာလား တံုးတာလားပဲ"တမာန္ကလည္း လိုက္ၾကည့္သည္။
"က်စ္!ဟိုေကာင္အရမ္းကပ္ေနၿပီ!အဲ့လိုၿငိမ္ေနတာကိုမႀကိဳက္တာကြာ"ယိုယိုနားမွာအတင္းကပ္ေနတဲ့ေကာင္ကို ေတြ့မွပိုေဒါသထြက္လာသည္။ဘုန္းလ်ွံကစကားပင္မဆို။ပုလင္းဆြဲၿပီး ထတာမို႔ ၂ေယာက္သားဝင္ထိန္းလိုက္ရသည္။
"စိတ္ေလ်ွာ့!လူေတြမ်ားတယ္!ၿပီးမွ ျဖဳတ္ေပးလိုက္ရေအာင္!"
"ေတာက္!လူပါးဝလို႔ အစ္ကိုကလည္း ၿငိမ္ခံေနတယ္"
"ငါတို႔လည္းၾကည့္လို႔ရေနတာမဟုတ္ဘူး ဒီအခ်ိန္ျပႆနာရွာရင္ ၪီးေနွာင္းအေသစိတ္ဆိုးလိမ့္မယ္!"
"လီးပဲ!"ေနရာမွာျပန္ထိုင္လိုက္ၿပီး ယိုယိုရိွတဲ့ေနရာကို သူတို႔အၾကည့္မပ်က္။မ်က္လံုးေတြကမီးေတာက္ေနသည္ဆို ပိုမွန္လိမ့္မည္။

"ခ်စ္ဆန္း!"
"အင္ စီနီယာ"ယိုယိုမွာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကအတင္းကပ္ေနတာမို႔ ေနထိုင္ရခက္ေနတဲ့အခ်ိန္ အသိတစ္ေယာက္ေရာက္လာေတာ့ အသက္ရႉေခ်ာင္သြားရသည္။
"ဟိုေကာင္ေတြနဲ႔ပါလာတာလား"
"ဟင္ ဘယ္ေကာင္ေတြ"
"တမာန္တို႔ဘုန္းလ်ွံတို႔ကိုေျပာတာ"
"အာ ဟုတ္တယ္ စီနီယာနဲ႔သိတာလား"
"ဆိုပါေတာ့ အခုသူတို႔ကိုလာဂုဏ္ျပဳတာ"
"ေအာ္ ဒါနဲ႔ သူက"စီနီယာနဲ႔အတူပါလာတဲ့ လူေခ်ာေလးက ဝင္မထိုင္ဘဲမတ္တပ္ရပ္ေနတာမို႔ ယိုယိုေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"မင္းအတြက္ ကိုယ့္လက္ေဆာင္ေလ ခ်စ္ဆန္း"
"ဟင္"ယိုယိုနားမလည္။
"စတာ!ဒီမွာေအးေဆးေနအံုးေနာ္ ကိုယ္ဟိုေကာင္ေတြသြားေတြ့အံုးမယ္"
"ဟုတ္ကဲ့!"ယိုယို႔ေဘးကလူေတြကို မ်က္လံုးနဲ႔သတိေပးၿပီးမွ သူ႔ေဘးကရပ္ေနသူကို ေဆာင့္ဆြဲေခၚလိုက္သည္။ထိုသူသည္ ဆက္လြမ္းအဲလက္စ္ရဲ့အိမ္ေမြးေခြး!

ခပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္မ်က္ႏွာေဘးနဲ႔ေကာင္တစ္ေကာင္ကို ဆြဲေခၚလာတဲ့ ဆက္လြမ္းအဲလက္စ္ကို သူတို႔၃ေယာက္ျမင္ေနရသည္။ဆက္လြမ္းအဲလက္စ္လိုေကာင္က တစ္ေယာက္မဟုတ္တစ္ေယာက္နဲ႔တြဲေတြ့ေနၾကဆိုေပမယ့္ ဒီတစ္ေယာက္နဲ႔တြဲျမင္ရတာ တစ္ခါႏွစ္ခါမကေတာ့။အခုလည္းလက္ေမာင္းကေန ဆြဲလာတာမွာ ေပ်ာက္သြားမွာစိုးေနတဲ့ပံု။အနားေရာက္လာေတာ့ ဆက္လြမ္းက
ခံုမွာဝင္ထိုင္သည္။
"long time no see bro!"
"မျမင္တာၾကာေတာ့ မျမင္ခ်င္ေတာ့ဘူး"ဆက္လြမ္းရဲ့ႏႈတ္ဆက္တာကို ေစတန္ကပိတ္ေျပာသည္။
"ဟမ့္ မင္းတို႔ေကာင္ေတြေတာင္ အရြယ္ေရာက္လာၾကၿပီပဲ ငါ့ေကာင္ေတြ ငါ့ထက္သာေအာင္ေျဖႏိုင္လို႔ ကြန္ကြန္ပဲ"
"အဟင္း မင္းကအသိတရားေတြေတာင္ရလို႔ ေျခၿငိမ္ေနတယ္ဆို"တမာန္ကေဘးကရပ္ေနသူကိုမ်က္စပစ္ေျပာလိုက္ေတာ့ ဆက္လြမ္းကခပ္ေသာေသာရယ္သည္။
"လီလီတဲ့ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ငါေျခေတာ္တင္ေနတာပဲ ေနာ့္ အခ်စ္ေလး"ဆက္လြမ္းကစကားကိုရိုးရိုးေျပာလိုက္တာမဟုတ္။တင္ပါးကိုခပ္တင္းတင္းညစ္လိုက္ေသးတာ။ပ်က္ယြင္းသြားတဲ့မ်က္ႏွာေလးက မႏိုင္လို႔သာၿငိမ္ခံေနရတဲ့သေဘာ။လွသည္၊မေက်မနပ္ျဖစ္တဲ့ရုပ္ကအစ ဆက္လြမ္းရဲ့ေခြးေပါက္ေလးက လွပါသည္။
"ေဟ့ေကာင္!ထန္ခ်င္ရင္အေနာက္ကိုသြား!မ်က္စိရႈပ္တယ္!"ေျပာလိုက္သူက ဘုန္းလ်ွံ။
"မလုပ္ပါဘူး!မင္းတို႔ကိုဂုဏ္ျပဳဖို႔သက္သက္လာတာ!ဒါဆို ခ်စ္ဆန္းယိုက အလုပ္ၿပီးၿပီေပါ့ "
"အင္း ဒါေပမယ့္ အဲ့တာငါတို႔ပိုင္ဆိုင္မႈပဲ ဆက္လြမ္းအဲလက္စ္ မင္းမ်က္ေစာင္းထိုးဖို႔ေတြးမေနနဲ႔!"
"က်စ္!မင္းတို႔ကိုသူမေရြးရင္ေတာ့ ငါယူမယ္ဆိုတာ အတိအလင္းေျပာထားၿပီးသားပဲ ခ်စ္ဆန္းမွာလည္း ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရိွၿပီးသားေလ"အခင္းျဖစ္တဲ့ထိုေန့ညကတည္းက ျပႆနာကိုလိုက္စီစစ္ရင္း ဆက္လြမ္းအဲလက္စ္ကယိုယိုကို အနက္ေရာင္စံအိမ္ကိုေခၚသြားမွန္းသိလိုက္ရသည္။ခ်က္ခ်င္း အဲ့ညတည္းက သူတို႔အႀကိတ္အနယ္ရန္ျဖစ္ၿပီးၿပီ။ၿပီးေတာ့ အစ္ကိုဟာသူတို႔အပိုင္ျဖစ္ေၾကာင္းကိုေရာေပါ့။
ေရ႔ွကလူေတြကိုၾကည့္ၿပီး ဝီလီ စိတ္အစဥ္ဟာညစ္ေထြးေနသည္။ကိုယ့္ကိုၾကကြၽန္တစ္ေကာင္လို ဆက္ဆံၿပီး သူ႔ဟာေလးက် အျမတ္တႏိုးနဲ႔ေတာင္လုေနေသးတယ္။ဆက္လြမ္းအဲလက္စ္ကိုအၿငႇိဳးမႀကီးေလာက္ဘူးထင္ထားတာ။ဒီေကာင္ေလးလက္က ဝီလီရေအာင္ ထြက္ဖို႔လုပ္ရမည္။ေခါင္းေဆာင္ကလည္း ဝီလီ့ကိုဆက္သြယ္မလာေသးေပ။

3 in 1❤️Where stories live. Discover now