သူငယ္ခ်င္းမေလးကို ျမန္မာႏိုင္ငံျပန္ဖို႔ ေလဆိပ္ထိပို႔ေပးၿပီးေနာက္ အေမ့အတြက္ အားျဖည့္စာေတြလည္း ဝင္ဝယ္ရသည္။ထံုစံအတိုင္း အိုက္တမ္က ကားေမာင္းတဲ့ရာထူးရထားသည္။
"ယိုယို မင္းအစ္မေတြက လာၿပီတဲ့လား"
"အင္း ခြဲစိတ္ဖို႔ ေသခ်ာေနၿပီဆိုေတာ့ ငါေခၚထားလိုက္တယ္ သန္ဘက္ခါေလာက္ဆင္းလာမယ္ထင္တယ္"
"အင္း လိုအပ္တာေရာရိွလား"
"မရိွပါဘူး ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ငါ့ရဲ့အကူညီေတာင္းလႊာကို လက္ခံေပးလိုက္တယ္ေလ 50%ေလ်ွာ့ေပးတာဆိုေတာ့ ငါ့အတြက္ဝန္နဲသြားတာ"
"ဟမ္ အဲ့ေဆးရံုးမွာpromotionရိွတယ္မၾကားမိပါဘူး 50%ေတာင္ ေရွာေပးတယ္ေပါ့"
"အြန္ ငါ့ကုသိုလ္ကံေနမွာေပါ့"
"မျဖစ္ႏိုင္တာ"အိုက္တမ္က မယံုေပ။အဲ့ေဆးရံုနဲ႔အမ်ိဳးေတာ္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ျဖစ္ႏိုင္အံုးမည္။သီးသန္႔ႀကီးလူတစ္ေယာက္ကိုကူညီေပးႏိုင္ပါ့မလား။
ေန့လည္ခင္းေၾကာင္ေတာင္ႀကီး ေနာက္ကေနကပ္လိုက္လာတဲ့ကားႏွစ္စီးေၾကာင့္ အိုက္တမ္သတိထားၿပီး ေရႊ့ေမာင္းေနရသည္။လူၾကားထဲဘာလုပ္ႏိုင္မွာလဲလို႔ မေတြးရဲပါ။ဤၿမိဳ႔သည္ ဆန္တိုရီၿမိဳ႔ျဖစ္၏။ဥပေဒကိုလက္တစ္လံုးျခားၿပီး အကြက္ဆံုစြာေဆာ့ကစားႏိုင္တဲ့ေနရာမ်ိဳး။အိုက္တမ္က ဆန္တိုရီရဲ့ စီးပြားေရးရွင္ပီပီ ဤလိုအကြက္မ်ားလည္း ႀကံဳဖူးသည္ေလ။အခုျပသနာက ယိုယို။အေရးႀကံဳၿပီမို႔ ယိုယို႔ကိုဘယ္မွာမ်က္ေျခဖ်က္ၿပီးထားခဲ့ရမလဲ အိုက္တမ္စဥ္းစားေနရသည္။ကားကို လူမ်ားတဲ့ဆီ ေရႊ့ေမာင္းဖို႔ ေတြးမိတဲ့ေနရာကလည္း ေဈးပဲ။ၿမိဳ႔မေဈးကို ၪီးတည္ေရြ့လ်ားၿပီး ကားတန္းေတြရိွတဲ့ေနရာေတြကိုလည္းေရွာင္ရေသးသည္။ကားၾကပ္ေနလို႔လည္းမျဖစ္ဘူး။
"ဘာလို႔ေဇာေခြၽးေတြထြက္ေနတာလဲ အိုက္တမ္ အင္ ေဈးကိုျပန္လာတာလား ဘာက်န္ခဲ့လို႔လဲ"
အိုက္တမ္သည္ သူ႔ကမ႓ာေလးနဲ႔သူ ေအးေဆးေနတဲ့ ယိုယိုကို စိတ္ပဲဆိုးရမလို ငိုပဲျပရေတာ့မလိုျဖစ္သြားရသည္။အိုက္တမ္၏သူငယ္ခ်င္းေလးသည္ တံုးလြန္းပါဘိ။ယိုယိုကိုဘာမွေျဖမေနဘဲ ေနာက္ၾကည့္မွန္ကိုၾကည့္ၿပီး အေတာ္ေဝးက်န္ခဲ့တဲ့ကား၂စီးေတြ့မွ တံခါးကို အလ်င္ဖြင့္ေပးလိုက္သည္။
"ဆင္း!ေဈးေနာက္ဘက္ကိုသြား taxiငွားၿပီး ေဆးရံုကိုတန္းသြားယိုယို ျမန္ျမန္သြား!"
"အယ္ ဟမ္"ယိုယိုမွာ အထုပ္ေလးေတြပိုက္ၿပီး ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔သာ ထြက္သြားတဲ့ကားကိုၾကည့္ၿပီး ေဈးေနာက္ဘက္ကို သုတ္သုတ္ေလ်ွာက္သြားလိုက္သည္။
"အိုက္တမ္ဘာလို႔ျပာယာခက္ေနတာလဲ"
"ဒီေကာင္ ငါ့ကိုေဈးမွာျပန္လာခ်ေပးသြားတာပဲ"
"toiletအေရးေပၚျဖစ္ေနတာလား"
"အမ္ ေခြၽးေတြေတာင္ထြက္ေနတာဆိုေတာ့ ေနထိုင္မေကာင္းလို႔လား ငါ့ကိုဘာမွလည္းမေျပာသြားဘူး"လမ္းတစ္ေလ်ွာက္မွာ တြတ္တြတ္ထိုးေျပာေနမိၿပီး တစ္ေနရာအေရာက္မွာ ကာဆီးထားတဲ့အရိပ္ေတြေၾကာင့္ လန္႔ၿပီး တန္႔သြားသည္။
"အင္!"ေရ႔ွကေနပိတ္ကာၿပီးရပ္လာတဲ့ လူႀကီးတစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ ယိုယိုအထုပ္ေလးကိုက်စ္ေနေအာင္ပိုက္လိုက္သည္။အတိတ္က ရူးမတက္ခံစားခ်က္ေတြဟာ အာရံုမွာလင္းလင္းထင္ထင္။
ေဈးထဲကလူေတြကလည္း သိသိသာသာကိုခ်ဲသြားၿပီး ဆိုင္ေတြေကာက္သိမ္းတဲ့သူကေကာက္သိမ္းနဲ႔။ဤအေျခေနမွာ ယိုယိုဟာတစ္ေယာက္တည္း။
"ဘာ ဘာ ဘာ လိုလို႔ လဲ"အသံတုန္ၿပီး ေမးလိုက္ၿပီးမွ လက္ဖ်ားေတြပါေအးလာသည္။
"အလွေလးမ်ားလားေပါ့ သာမာန္ရုပ္ရည္ေလးပါပဲ မင္းကအဲ့ေကာင္အတြက္ဘယ္နားမ်ားအေရးပါေနရတာလဲ"
"ဒီ ..ဒီ..မွာ ေဘာ္ဒီဘလိန္းမင္း မလုပ္ ..ပါနဲ႔ ေမး..ေမးေနတာေျဖ ဘယ္..သူေတြလဲ"
"မင္းရဲ့က လီ စာ ေတြ ထုတ္ေရာင္းမယ့္သူေတြေလ!"ေလသံကိုဖိၿပီးေျပာလာတဲ့စကားေနာက္
"ဗ်ာ!!!"လန္႔သြားျခင္းက နားထင္မွာေသြးေဆာင့္သြားသလားမွတ္ရသည္။မိုက္ခနဲျပာေဝသြားၿပီ အျမင္အာရံုေတြဟာ မိွတ္က်သြားေလသည္။
(A/N လန္႔ၿပီးေမ့သြားတာ😆)
တစ္စံုတစ္ေယာက္ကေထြးေပြ့လိုက္မွန္းအသိေတာ့ေနာက္က်သြားၿပီ။တစ္စံုတစ္ေယာက္ပင္မဟုတ္ တစ္စံုကိုသံုးေယာက္ျဖစ္၏။Longcoatနက္ျပာေတြနဲ႔ ခပ္မိုက္မိုက္သခင္ႀကီး၃ေယာက္။ေနာက္လိုက္ေတြကလည္း နတ္ဆိုးအဖြဲ႔ဝင္ေတျြဖစ္ၿပီး အၾကမ္းရမ္းဆံုးအုပ္စု။တမာန္က ေစတန္ေပြ့ခ်ီထားတဲ့ အစ္ကို႔ကိုၾကည့္ၿပီး တစ္ဖက္က မ်က္လံုးျပဴးေနၿပီျဖစ္တဲ့ေကာင္ေတြကိုၾကည့္လိုက္သည္။
"ဘာေကာင္ေတြလဲ!!"ၾသဇာပါတဲ့အသံေအာက္ ျပားျပားဝပ္သြားတဲ့လူေတြ။
"ဟို ..ဟို သံုးပြင့္ဆိုင္..ဂိုဏ္းရဲ့ အ..ပိုင္မွန္းမသိ.လို႔ပါ"
"ဟြန္႔ ေနာက္တစ္ခါ တစ္ေနရာတည္းမွာေတြ့ရင္ အရိုးေရာအသားေရာ အာမခံမရိွေတာ့ဘူး!မွတ္ထား"
"ဟုတ္ ဟုတ္ ေတာင္းး ေတာင္းပန္ပါတယ္ သခင္ႀကီးတမာန္"ေနာက္ေျခေထာက္ေပါက္သလားေမးရေအာင္ ေျပးသြားတာမ်ား တန္းေနတာပဲ။ဘုန္းလ်ွံက ေစတန္ဆီက အစ္ကို႔ကိုၾကည့္သည္။
"အနီးကပ္ၾကည့္ဖို႔ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေစာင့္ခဲ့ရလဲ ေတြ့ေတာ့လည္း တစ္ခုခုေတာ့ျဖစ္ေနရမွ"
"အဲ့တာငါတို႔နဲ႔ေဝးေနလို႔မရဘူးဆိုတာပဲေပါ့"
"မွတ္ထားၾကစမ္း!!ဒါမင္းတို႔ရဲ့ မရီးပဲ!ငါတို႔ထက္ကိုအာဏာျပင္းတယ္ဆိုတာ!"ေစတန္က ဆန္တိုရီၿမိဳ႔ရဲ့ေဈးအလယ္မွာ ဤသို႔ သတ္မွတ္ေလရာ အဖြဲ႔သားေတြကလည္း သခင္ႀကီးလက္ထဲက ေသးေသးေလးကို ေခါင္းငံု႔ၪီးၫြတ္ၾကေလသည္။
"မရီးး!!"
. . . . . . . . . . .
"က်စ္!ဘာလို႔ဖုန္းမကိုင္တာလဲ ယိုယိုရ!"ယိုယို႔မိခင္ရဲ့ေဆးရံုးခန္းေရ႔ွမွာ ပိတ္ရပ္ေနတဲ့ လူတခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ အိုက္တမ္ စိတ္ညစ္ေနၿပီ။ယိုယို႔ကိုဖုန္းေခၚေနတာ အႀကိမ္မ်ားမ်ားရိွေနေပမယ့္ တစ္ဖက္ကလည္းဖုန္းမေျဖ။ေဈးကအျပန္မွာ တစ္ဖက္ကေကာင္ေတြကို အတင္းမ်က္ေျခဖ်က္ၿပီးမွ ေဆးရံုကိုလာခဲ့ရတာကို ယိုယိုကဒီမွာရိွေနလား မရိွဘူးလား ေသခ်ာမေန။
"ဘယ္သူလဲ!"ေမးခြန္းနဲ႔အတူ အိုက္တမ္ဆီေရာက္လာတဲ့ လူတစ္ေယာက္။အိုက္တမ္ေခါင္းရမ္းျပလိုက္ၿပီး ထိုလူကိုေက်ာေပးၿပီးထြက္လာလိုက္သည္။ဒီလိုလြယ္လြယ္နဲ႔အိုက္တမ္ေရ႔ွထြက္လို႔မျဖစ္။ကိစၥေတြအမ်ားႀကီးရိွေသးတာကို။
YOU ARE READING
3 in 1❤️
Fantasyချစ်ခြင်းတရားတို့ရစ်ပတ်လာတာကလူ၃ယောက်အပေါ်မှာတစ်ချိန်တည်း တပြိုင်တည်း ။ကိုယ်ဟာလောဘကြီးတဲ့လူသားလားဆိုပြီး အဝေးကြီးမှာနေဖို့တွေးခဲ့ချိန်မှာအချိန်တွေဟာကုန်လွန်ခဲ့ပြီ။အင်း ကိုယ်ကသူတို့၃ယောက်ရစ်ပတ်ထားချင်တဲ့ထောက်တိုင်လေးတစ်ခုဖြစ်နေမယ်ထင်တယ် #Cover pc လေး...
