"အစ္ကို ေနမေကာင္းေသးဘဲနဲ႔ အိပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး အန္တီကခြဲစိတ္တာေအာင္ျမင္ပါတယ္ ေဆးေပးထားလို႔အိပ္ေနရံုေလးကို ၾကာရင္အစ္ကိုပဲလဲသြားလိမ့္မယ္"ယိုယို႔ဆီဒီစကားေျပာလိုက္တာက ဆန္ျပဳတ္ပန္းကန္ကိုင္လ်က္ဝင္လာတဲ့ သခင္ႀကီးရာဇဘုန္းလ်ွံ။
"အစ္ကို ေဆးေသာက္ဖို႔ျပင္ထားၿပီ ဘုန္းလ်ွံယူလာတဲ့ဆန္ျပဳတ္ေသာက္ၿပီးရင္ ဒါေသာက္ ၿပီးမွ ျပန္နား ဘာမွမလုပ္နဲ႔အံုးေနာ္"ဒါကေတာ့ေဆးကိုင္ၿပီး လာခဲ့တဲ့သခင္ႀကီးမင္းေသြးတမာန္။
"အစ္ကို ဘာမွမလုပ္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေျပာထားၿပီေနာ္ အန္တီအတြက္လည္းစိတ္မပူနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔လူေတြအကုန္လိုေလေသးမရိျွပဳစုဖို႔လႊတ္ထားေပးတယ္ အစ္ကို႔အစ္မလင္မယားလည္းအဆင္ေျပေနတာပဲ"ဒါကက်ေတာ့ ေဆးရံုေရခဲေသတၲာထဲ မုန္႔အစံုထည့္ေနတဲ့ သခင္ႀကီးရိုးေစတန္ပဲျဖစ္သည္။ဒီသခင္ႀကီး၃ေယာက္ေၾကာင့္ယိုယိုကရွက္ေသြးျဖာေနရေပမယ့္ ကုတင္ေဘးငုတ္တုတ္ျဖစ္ေနတဲ့ အိုက္တမ္ကေတာ့ မ်က္မုန္းက်ိဳးေနၿပီ။ဒီလူေတြ ဒီလိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ျမင္ရလိမ့္မယ္လို႔ အိုက္တမ္မေတြးဖူးဘူး။တစ္မ်ိဳးေတာ့တစ္မ်ိဳးေလးပဲ။အိုက္တမ္အေနနဲ႔ယိုယိုကိုကူေစာင့္ေပးခ်င္ေပမယ့္လည္း ဖုန္းထဲေရာက္လာတဲ့စာတစ္ေစာင္ေၾကာင့္ ေနရာမွခ်က္ခ်င္းထလိုက္သည္။
"ေကာင္းေကာင္းနားအံုး ယိုယို ညေနလာႀကိဳရအံုးမလား"
"ဟို"
"ေဟ့ေကာင္ ကိုယ့္ကိစၥကိုယ္လုပ္!"ရိုးေစတန္ကခပ္တည္တည္ပဲဝင္ေျပာလိုက္သည္။
"ရတယ္ အိုက္တမ္ ညေနလာမႀကိဳနဲ႔ေတာ့"
"အင္း ဒါဆိုငါသြားၿပီ လိုတာရိွရင္ဖုန္းဆက္ခဲ့"
"အင္း အင္း"ကဲကဲပိုခ်င္ေနတဲ့လူေတြကိုထားခဲ့ၿပီး ကိုယ့္ကိစၥကိုယ္သြားလုပ္ရအံုးမည္။အိုက္ဒီတမ္ေဆးရဲ့ ေလ်ွာက္လမ္းေတြဟာ ေျဖာင့္ေနအံုးမွာပဲ။
. . . . . .
"ဘာ!ဝီလီေပ်ာက္သြားတယ္!"ေခါင္းကေနမီးခိုးထြက္လုလု ျဖစ္ေနတဲ့ေဘာ့စ္ေၾကာင့္ bodyguardေတြလည္း အသက္ေတာင္ရဲရဲမရႉရဲ။
မ်က္ႏွာေလးခနလႊဲမိတာနဲ႔ ဒီလူဟာ ရေအာင္ကိုထြက္ေျပးသည္။ၪီးေလးဂြၽန္ရဲ့မဂၤလာကိစၥ
ေၾကာင့္ သူ႔ကိုပါေခၚသြားလို႔မျဖစ္ေသးတာမို႔ ေသခ်ာစီစဥ္ၿပီးထားခဲ့တာကို။
"ရေအာင္လိုက္ရွာ!တစ္ကြၽန္းလံုးရဲ့ ေလဆိပ္နဲ႔သေဘၤာဆိပ္ေတြအကုန္လိုက္စစ္!ငါ့ဆီရေအာင္ေခၚခဲ့ၾကစမ္း!"
"Yes!boss"
"ဘာအနာတရမွမျဖစ္ေစနဲ႔" အသက္အႏၲရာယ္ကိုၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့တာလည္း ကိုယ္ပဲဆိုေပမယ့္ အနာတရမျဖစ္ေစခ်င္တာလည္း ကိုယ္တိုင္ပဲျဖစ္ေနခဲ့ေတာ့ ဒီပြဲမွာ ဆက္လႊမ္းအဲလက္စ္ရႈံးခဲ့ေလသလား။
. . . . . . . . .
အိမ္ႀကီးတစ္လံုးဆီသို႔ အနက္ေရာင္ကားတစ္စီး
ေရာက္ရိွလာသည္။အထဲမွ အနက္ေရာင္ဝတ္စံုနဲ႔လူေတြ၄ၪီးထြက္လာၿပီးေနာက္ ထိုထဲမွတစ္ၪီးကကားတံခါးကိုဖြင့္ေပးသည္။ကားေပၚမွဆင္းလာသူသည္ တစ္ျခားသူေတာ့မဟုတ္။အိုင္ဒီတမ္ေဆးပင္ျဖစ္သည္။
"အစ္ကို အိပ္ေနတာလား"
"ႏိုးေနပါၿပီ Sr"ပါးျပင္ထက္အၿပံဳးျဖစ္ထြန္းလာၿပီး အိမ္ႀကီးထဲကိုဝင္လိုက္သည္။သူ သူ႔အစ္ကိုနဲ႔ေဝးေနရတာ ၾကာလွၿပီမလား။အိမ္ေပၚထပ္ကအခန္းတစ္ခန္းဆီဝင္လိုက္ၿပီးေနာက္ ျပတင္းမွာမတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ေက်ာျပင္ေလး။သူ႔အတြက္နဲ႔
အစ္ကိုျဖစ္သူရဲ့ေက်ာျပင္မွာ ထင္းေနခဲ့တဲ့အရိႈးရာေတြမနဲ။ေသြးစြန္းခဲ့တဲ့လက္ေတြကလည္းအႀကိမ္ႀကိမ္။ဒီတစ္ခါေတာ့ အစ္ကို႔ကိုသူျပန္ေစာင့္ေရွာက္ပါေတာ့မည္။
"အစ္ကို"တိုးညင္းညင္းထြက္သြားတဲ့အသံ။လွည့္ၾကည့္လာတဲ့လူသားေလးကလည္းမ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ရည္စေတြနဲ႔။
"ဒီဒီ"အိမ္နာမည္ကိုေခၚၿပီး ဖက္လာတဲ့အစ္ကိုေၾကာင့္ သူလည္းေထြးေပြ့ဖက္ထားလိုက္သည္။ရိႈက္ႀကီးတငင္ငိုေနတာဟာ ေၾကးစားလူသတ္သမားဆိုတဲ့ဂုဏ္နဲ႔မွမလိုက္ပါဘဲ.. အစ္ကိုဟာ ပင္ပန္းခဲ့ပါၿပီ။
. . . . . . . .
"သူ ဘယ္မွာလဲ!"
"မရိွေတာ့ဘူး"
"ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ မင္းလက္ထဲမွာဖြက္ထားခဲ့တာမဟုတ္ဘူးလား"
"ဟက္ ငါ့ဆီမွာရိွေနရင္ မင္းတို႔နဲ႔စကားခ်င္းထိုင္ေျပာေနမယ္ထင္လား"
"ေခြးေကာင္!အဲ့ေကာင္ကိုမင္းကဖြက္ထားရဲတယ္ေပါ့ ဟမ္!"ေမးသမ်ွကို ဘုေဘာက္လုပ္ေနတဲ့ ဆက္လြမ္းကို ဘုန္းလ်ွံဟာ လည္ပင္းကိုဆြဲညစ္ေျပာသည္။ဆက္လြမ္းကလည္း မေခ။ရုန္းထြက္ၿပီး ဘုန္းလ်ွံကိုျပန္တြန္းကန္သည္။
"အဲ့လူကိုငါဘယ္တုန္းကဖြက္ထားလို႔လဲ မင္းတို႔ေရ႔ွမွာအၿမဲတမ္းေခၚလာေနတာပဲ အထူးသျဖင့္ ခ်စ္ဆန္းရိွတဲ့ဆီကိုေလ ခ်စ္ဆန္းယိုေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ရိွေနတာကို အဲ့လူကိုၫွင္းပန္းၿပီးၾကည့္ေနခိုင္းခဲ့တာကြ!"
"လီး!တရားက်ဖို႔ေကာင္းတဲ့လက္စားေခ်မႈပဲ"ရိုးေစတန္ကမွတ္ခ်က္ေပးသည္။
"မင္း မဟုတ္မွ အဲ့ေကာင္ကိုႀကိဳက္သြားတာလား ေဟ့ေကာင္ မင္းtypeလည္းမဟုတ္ဘဲနဲ႔"
"လီးကိုႀကိဳက္ပါလား ေစတန္!ငါသူ႔ကိုႀကိဳက္စရာလား လက္စားေခ်ေနတာကြ"
(A/N...Aww🙄)
ဆက္လြမ္းအဲလက္စ္ရဲ့ၾသခ်စရာလက္စားေခ်မႈႀကီးကို ေစတန္နဲ႔ဘုန္းလ်ွံဆြံ႔အလ်က္။
"အခုက သူထြက္ေျပးသြားတာလား "
"ထြက္ေျပးတာဆိုေတာ္အံုးမယ္ တစ္ခုခုျဖစ္ၿပီးေပ်ာက္ေနတာမ်ိဳးျဖစ္ေနမွာစိုး..."
"လီးပဲ!"ေစတန္ကသြက္လက္စြာနဲ႔ဆက္လြမ္းရဲ့ေနာက္ေစ့ကိုရိုက္ပစ္လိုက္သည္။
"လီး ဘာလုပ္တာလဲ"
"ေတာ္ေတာ့ေဟ့ေကာင္ မင္းလူပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူ႔လူပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါတို႔ရွာေတြ့ရင္ မင္းမ်က္ႏွာလည္းေထာက္ေနမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိထားလိုက္"ဘုန္းလ်ွံက ျပက္သားစြာဆိုလိုက္သည္။
"မင္းတို႔သေဘာပဲ"ဆက္လြမ္းက သေဘာပဲဆိုတဲ့ပံုနဲ႔ေျပာလိုက္ေပမယ့္ 'ရေအာင္ဖြက္ထားအံုးမယ္'ဆိုတဲ့အထာမ်ိဳး။ဒီေကာင္ အစ္ကို႔ကိုသေဘာက်တယ္ဆိုလို႔တာပဲ။ဟိုေကာင္နဲ႔ဘယ္ႏွခါညားထားၿပီလဲမသိ။
. . . . . . . . .
မနက္ခင္းတြင္ ယိုယိုေဆးရံုေကာင္တာမွာအေမ့အတြက္ေဆးစာထုတ္ေနခ်ိန္ သခင္ႀကီး၃ေယာက္ကေရာက္လာသည္။ေကာင္တာဘက္ကိုသတိမထားမိၾကလို႔ ယိုယိုကိုသူတို႔မျမင္ၾက။မျမင္တာလည္းေကာင္းသည္။မဟုတ္ရင္ ယိုယိုဆီလာၿပီးမ်က္စိေနွာက္ေနၾကအံုးမွာ။ေဆးေကာင္တာေဘးမွာရပ္ေနတဲ့နပ္စ္၂ေယာက္သည္ တိုးတိုးျဖင့္ ဤသို႔စကား စေနၾက၏။
"ၾကဴ အဲ့မွာေလ အလယ္ကတစ္ေယာက္ ဖီးနပ္အိမ္ေတာ္ကသခင္ႀကီးေလ ဟိုဝန္ႀကီးသမီးနဲ႔ေစ့စပ္သတင္းထြက္ထားတာေလ"
"ေအး အာ့ေၾကာင့္ျမင္ဖူးေနတာ ငါတို႔ေဆးရံုကိုခနခနဝင္ထြက္ေနတာေနာ္ VIPရိွလို႔လားပဲ"
"အဲ့တာေတာ့မသိဘူးေအ ဒါေပမယ့္ေဆးရံုအုပ္ရဲ့caseတစ္ခုမွာအလႉရွင္ဝင္ထားတယ္တဲ့ ႏွလံုးခြဲစိတ္ဆိုလားပဲ"
"ဟဲ့ တစ္ခုခုပဲေနာ္ ေတာ္ရံုဆို အဲ့လိုေတြဂရုစိုက္တာမ်ိဳးမၾကားဖူးဘူး"
"ၾကည့္ရတာသူ႔ဇနီးေလာင္းထက္ ပိုအေရးႀကီးတဲ့သူေနမယ္"ေဆးယူေနတဲ့ ယိုယို ေခတၲမ်ွေတြးစရာျဖစ္သြားသည္။မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးလို႔ေတြးထားတာကို ေဆးေပးတဲ့နပ္စ္က
"ေဒၚယုယေမထင္တယ္ ေဆးဖိုးေတြအကုန္ရွင္းၿပီးပါၿပီအစ္ကို ေပးထားတဲ့ေဆးေတြကိုသာမွန္မွန္တိုက္ေပးပါရွင္ အန္တီအျမန္ဆံုးက်န္းမာလာမွာပါ"
"ဘယ္သူရွင္းေပးသြားတာလဲ"
"ေအာ္ အလႉရွင္ေတြဘက္ကပါ အစ္ကိုအဲ့ပေရာဂ်က္ကိုလက္ခံထားတယ္မလား"
"ဟုတ္ ေက်းဇူးပါေနာ္"
"ရပါတယ္ရွင္" တကယ္ပဲသူတို႔ပဲလား။ယိုယိုသည္ေဆးထုပ္ေလးအားက်စ္က်စ္ကိုင္ၿပီး ဓာတ္ေလွကားထဲဝင္လိုက္သည္။ယိုယိုရဲ့ဘဝအရာရာမွာ သူတို႔၃ေယာက္က အၿမဲမပါမျဖစ္။မေတြ့ဖို႔ေျပးထြက္လည္း အခ်ိန္တန္ရင္သူတို႔လက္ထဲမွာ မိေနလ်က္သားပဲ။ယိုယို တကယ္ထြက္ေျပးေနတာေရာ ဟုတ္ပါရဲ့လား။စိတ္ထဲမတင္မက်စြာနဲ႔ အေမ့အခန္းကိုလာမွ ခါတိုင္းေစာင့္ေနက် လူတခ်ိဳ႕ကိုမေတြ့ရ။အခ်ိန္တိုင္းအေမ့အခန္းေရ႔ွမွာ သူတို႔ရဲ့လူေတြ ရစ္သီရစ္သီနဲ႔ရိွေနၾကကို။စိတ္တိုင္းမက်စြာနဲ႔ အခန္းတံခါးဖြင့္လိုက္လ်ွင္ ေမွာင္မည္းေနတဲ့အခန္းေၾကာင့္ ေဆးထုပ္ေလးပင္ျပဳတ္က်သြားသည္။
"အေမ!!!"
'ဖ်က္!ေဖာက္ ေဖာက္'
'Happy birthday!!"
"happy birthdayပါအစ္ကို!!"မီးပြင့္လာၿပီး ယိုယိုရဲ့မ်က္စိေရ႔ွေရာက္လာတဲ့ ကိတ္လွလွတစ္လံုး။အေမကလည္း ဘီးတပ္ထိုင္ခံုမွာ ထိုင္ၿပီး လက္ခုပ္တီးလို႔ႀကိဳဆိုသည္။မမေရာ သူ႔ခင္ပြန္းေရာ။
"အေမ့!"ကိတ္ကိုေက်ာ္ၿပီး အေမ့ကိုေျပးဖက္မိသည္။ရုတ္တရက္ လစ္ဟာသြားတဲ့ခံစားခ်က္ႀကီးက အဆင္မေျပလွ။
"ေဟာ ေမြးေန့စပရိုက္လုပ္ေပးတာကို အေမ့ကိုလာဖက္ရလား"
"သား ဘယ္ေလာက္စိတ္ပူသြားလဲအေမမသိလို႔လား!ဘာစပရိုက္လဲ ဘာမွမလိုခ်င္ဘူး ဒီလိုအေျခေနႀကီးကိုမုန္းလြန္းလို႔ကို အေမ့ကိုမျမင္ရတဲ့အခိုက္တန္႔က သားအတြက္အပူလံုးပဲစို႔တယ္အေမရဲ့"မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ အေမ့ကိုကေလးေတြတိုင္သလိုတိုင္ေတာ့ မမကလွမ္းဆူသည္။
"ဟဲ့ ဒီေကာင္ေလး သခင္ႀကီးေတြကို အားနာစရာေကာင္းေနၿပီ ငါတို႔ေတာင္ေမ့ေနတဲ့နင့္ေမြးေန့ကို သခင္ႀကီးတို႔ကသတိတရနဲ႔လုပ္ေပးတာေလ နဲနဲပါးပါးအားနာမႈရိွစမ္းယိုယို"ကိတ္ေလးကိုင္ၿပီးရပ္ေနတဲ့တမာန္နဲ႔ ေဘးနားကႏွစ္ေယာက္ကို ယိုယိုမ်က္ေစာင္းထိုးမိပါသည္။ဘာလို႔သူမ်ားဘဝကို ျခယ္လွယ္ခ်င္သလို ျခယ္လွယ္ေနရတာလဲ။သူမ်ားရဲ့ေမြးေန့ကို ဘယ္သူကသတိရခိုင္းလို႔လဲ။
"အစ္ကို ေတာင္းပန္ပါတယ္ စိတ္ဆိုးခ်င္လည္းေနာက္မွဆိုးၿပီး အခုေတာ့ ဖေယာင္းတိုင္မႈတ္ရေအာင္ေနာ္"ကဲ အဲ့မွာပဲ ယိုယိုကလူဆိုးျပန္ျဖစ္သြားေရာ။
"သားငယ္ ကိုယ့္ထက္အငယ္ေတြကို မဆိုးစမ္းပါနဲ႔ သြား ဆုေတာင္းၿပီး ဖေယာင္းတိုင္မႈတ္"
"ဟုတ္"မ်က္ေစာင္းဝင့္ၿပီးေနာက္ လက္အုပ္ေလးခ်ီၿပီး ဆုေတာင္းကာဖေယာင္းတိုင္မႈတ္လိုက္သည္။
"အစ္ကိုေမြးေန့ကိုဂုဏ္ျပဳတယ္ေနာ္"
"ကြၽန္ေတာ္ေရာ ဂုဏ္ျပဳပါတယ္အစ္ကို"
"ကြၽန္ေတာ္ေရာပဲ"လက္ေဆာင္ေတြကိုယ္စီနဲ႔။သူတို႔ယိုယိုကို ေနာင္တရေအာင္လုပ္ခ်င္ေနၾကတာလား။
"ကဲ သားငယ္ ညီေလးေတြကို မုန္႔လိုက္ေကြၽးေခ် လိုရင္ အေမ့အိတ္ထဲမွာရိွတယ္"
"မလိုပါဘူး အေမ သူတို႔ကိုယ့္ပါကိုယ္စားႏိုင္ပါတယ္"
"ဟင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေစာင့္ေနတာပါ"
"မင္းတို႔ေတြ!!"
"သားငယ္ အေမ့စကားနားေထာင္စမ္း"
"ဟုတ္"
. . . . . . .
ေဆးရံုထဲကေန ယိုယိုဟာမက္စ္တပ္ၿပီးေလ်ွာက္ထြက္ခဲ့ရသည္။သခင္ႀကီး၃ေကာင္က ယိုယိုရဲ့ပံုနဲ႔ေဆးရံုတစ္ခုလံုးကိုအဟာရဒါနျပဳထားတယ္တဲ့။ေတြ့သမ်ွလူတိုင္း'happybirthday'လုပ္ေနၾကလို႔ ယိုယိုမ်က္ႏွာပူလြန္းတာမို႔ပင္။ၿပီးေတာ့ယိုယိုဟာဘာမွမျပင္ထားတဲ့အေျခေန။အရုပ္စပန္႔ဝမ္းဆက္နဲ႔ ေခါင္းေတာင္ေသခ်ာမၿဖီးထားရေသး။
ေတြးၾကည့္ပါေလ စတိုင္လ္ပန္ေတြနဲ႔မိမိုက္ေနတဲ့၃ေယာက္ၾကားမွာ ယိုယိုကစပန္႔ဝမ္းဆက္နဲ႔တဲ့။ေဆးရံုမွာပဲမို႔ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေတြပဲယူလာတာကို။ကားကို တမာန္ကေမာင္းၿပီးေဘးမွာေစတန္စီးသည္။ယိုယိုနဲ႔ဘုန္းလ်ွံကေနာက္ခန္းမွာ။
"အစ္ကို ဒီမွာ"
"ဘာႀကီးလဲ"ပန္းေရာင္ဖိတ္စာေလးေၾကာင့္ စိတ္ဝင္စားသြားၿပီး ဖြင့္ဖတ္လိုက္သည္။
"ဟမ္ ယုယတင့္တယ္နဲ႔ ဂြၽန္တဲ့ မဟုတ္မွ ငါ့သူငယ္ခ်င္းမဂၤလာေဆာင္လား"
"ဟုတ္တယ္ေလ အစ္ကို"
"ဘာဟုတ္တယ္လဲ!ဒီေကာင္မေလး ငါ့ကိုက်တစ္ခြန္းမွမေျပာသြားဘူး"ဖုန္းကိုထုတ္ၿပီးသူငယ္ခ်င္းမျဖစ္သူဆီခ်က္ခ်င္းဖုန္းဆက္ရသည္။သူတို႔၃ေယာက္ကေတာ့ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးေတြနဲ႔။
"ယုယ နင္..."
"ဟို အေလာတႀကီးျဖစ္သြားလို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္ယိုယိုရယ္"
"ဟြန္႔ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ နင္ငါ့ကိုေတာင္အရင္မတိုင္ပင္ေတာ့ဘူးပဲ"
"အစ္ကိုကလည္းဒါမ်ိဳးကိစၥကတိုင္ပင္စရာလား"
"တိတ္စမ္း!"ၾကားျဖတ္ေျပာလာတဲ့ေစတန္ကို ယိုယိုေဟာက္ပစ္လိုက္တာျဖစ္သည္။
"အေမကသေဘာမတူခ်င္ဘူးေလ အဲ့တာနဲ႔..ငါလည္း ၪီးေခၚတဲ့ေနာက္လိုက္ လိုက္တာ"
"ဟင္းး နင္ကေတာ့ ငါကနင့္ကိုဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးထားလဲသိသားနဲ႔ဟာ"
"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ယိုယို ေနာ္ နင္ငါ့ကိုစိတ္မပ်က္လိုက္ပါနဲ႔"
"အင္းးထားေတာ့ နင့္မဂၤလာပြဲအမွီလာမယ္ ငါကသတို႔သမီးအရံပဲေနာ္"
"အမ္ နင္ကေယာက္်ားႀကီးေလ"
"သိတယ္ ဘာမွလာမေျပာနဲ႔ငါနင့္ေနာက္ကလိုက္မွာ"
"အင္းပါ ယိုယို ငါ့ကိုစိတ္မဆိုးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
"ဘယ္သူကစိတ္မဆိုးဘူးေျပာလို႔လဲ ငါစိတ္ဆိုေနတယ္ ဒါေၾကာင့္ျပန္လာမွ စိတ္ဆိုေျပတဲ့အထိေခ်ာ့ ဒါပဲ"ယိုယိုသည္ ညစ္တစ္တစ္ေလးျဖစ္လာတာမို႔ ၪီးေအာင္ဖုန္းခ်လိုက္သည္။
"အစ္ကိုက သူမ်ားမဂၤလာယူမယ့္ဟာကို လူညစ္ေလးလုပ္ေနတာပဲ"
"ပါးစပ္ပိတ္ မင္းတို႔ကိုလည္းၾကည့္ရတာမဟုတ္ဘူး"စြာစြာနဲ႔ျပန္ျပန္ေျပာေနပံုကိုအသည္းယားၿပီး ေအာ္ရယ္မိၾကတဲ့အထိအစ္ကိုစြမ္းႏိုင္ပါသည္။
. . . . . .
၄ေယာက္ထိုင္ေနသည့္စားပြဲဝိုင္းေလးတြင္ အစ္ကိုသည္ ခင္းက်င္းထားတဲ့မုန္႔မ်ိဳးစံုကို ကေလးသဖြယ္ အရသာခံေနသည္။အစ္ကိုသည္ရိုးရွင္းၿပီးၾကည္လင္တဲ့အလွရိွသည္။ၫွို႔ဓာတ္ျပင္းသည့္ခ်စ္စရာေကာင္းမႈရိွသည္။ဘဝကိုအခက္ခဲၾကားမွာအံတုေနထိုင္ႏိုင္တဲ့အစြမ္းလည္းရိွသည္။ထို႔ေၾကာင္အိမ္ေတာ္ရဲ့သခင္မအေနနဲ႔သူတို႔၃ေယာက္အလိုရိွသည္။
"အစ္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ေျပာမယ့္စကားကိုနားေထာင္ေပးမလားဟင္"ထူးထူးဆန္ဆန္ေျပာလာတဲ့ေစတန္ေၾကာင့္ ယိုယိုအေၾကာင္သားႏွင့္ ေခါင္းရမ္းမိမတက္။
"ဘာေျပာမွာလဲ"
"ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္ေတာ္၃ခု အစ္ကို႔ကိုသက္ေသထားၿပီး ခြဲထြက္ေတာ့မလို႔"
"ဟင္ ဘာလို႔လဲ"နားထဲမွာအခ်က္ေပးသံေတြညံလာၿပီး သခင္ႀကီးေတြကိုနားမလည္စြာၾကည့္ေနမိသည္။ၪီးေနွာင္းသာၾကားရင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေတာ့မွာပဲ။
"အစ္ကိုပဲစဥ္းစားၾကည့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔၃ေယာက္လံုးက လူတစ္ေယာက္ကိုတစ္ၿပိဳင္တည္းသေဘာက်သြားတယ္ေလ အဲ့တစ္ေယာက္ကသာ၃ေယာက္တည္းက ၁ေယာက္ကိုေရြးခ်ယ္သြားရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဖို႔ဘယ္လိုမွအဆင္ေျပမွာမဟုတ္ဘူး"လက္စသတ္ေတာ့ ဟိုၿမိဳ႔ဝန္သမီးဆိုတာကို ေျပာေနၾကတာပဲ။အဲ့တာကိုယိုယိုေရ႔ွမွာလာတိုင္ပင္တယ္ဆိုေတာ့ ယိုယို႔ကိုသူတို႔အစ္ကိုႀကီးလို႔သတ္မွတ္ထားတာေနမွာေပါ့။သူတို႔နဲ႔အတူေနခဲ့မိတဲ့ေန့ေတြကိုေနာင္တရမိသြားသည္။
"အင္း အဲ့ေတာ့ငါကသက္ေသေပါ့ မင္းတို႔အဆင္ေျပသလိုလုပ္ၾကေလ ဒါနဲ႔ေကာင္မေလးက မင္းေသြးတမာန္နဲ႔သတင္းထြက္ထားတာမလားဒါကသူ႔ကိုမနစ္နာေစဘူးလား"
"ဟင္ ဘယ္ကေကာင္မေလး!အာ အစ္ကိုရာ ကြၽန္ေတာ္တို႔သူ႔ကိုသေဘာက်စရာလား"
"ဒါဆိုဘယ္သူ!"
"အစ္ကို"၃ေယာက္လံုးကသူ႔ကိုၿပိဳင္ေခၚလာသည္။
"ကြၽန္ေတာ္တို႔အစ္ကိုသေဘာက်ပါတယ္ တစ္သက္လံုးလက္တြဲသြားခ်င္တယ္ ရိုးေျမက်ခ်စ္ေပးႏိုင္ပါတယ္ ေပါ့ေသးေသးေျပာတဲ့စကားမဟုတ္တာမို႔ အစ္ကိုဘယ္သူ႔ကိုပဲေရြးခ်ယ္ပါေစ ေက်နပ္ေပးမွာပါ က်န္တဲ့၂ေယာက္ကိုေတာ့အေဝးႀကီးမတြန္းထုတ္ပါနဲ႔"
"ဒါေၾကာင့္ဝန္ခံရရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ျမတ္ႏိုးေနတာအစ္ကိုပါပဲ"
"အင္"ရုတ္တရက္ႀကီး ခ်စ္ေၾကာင္းဝန္ခံလာၾကတာမို႔ ယိုယိုမွာမည္သို႔တံု႔ျပန္ရမလဲမသိ။
"မင္းတို႔ ဒါေနွာက္စရာမဟုတ္ဘူး"
"ဘယ္သူကေနွာက္ေနလို႔လဲ အစ္ကိုကို သေဘာက်တယ္လို႔ေျပာေနတာဟာ ေနွာက္စရာလို႔ထင္ေနတာလား"
"အစ္ကို႔ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေနတယ္ဆိုတာ လက္ေတြ့ပဲျပေပးမယ္ ေရ႔ွေလ်ွာက္ အခ်စ္ခံဖို႔ျပင္ထားပါအစ္ကို"ေျပာစကားတို႔ရပ္တန္႔ၿပီးေနာက္ ယိုယိုတို႔စကားဝိုင္းေလးမွာ ၿပီးဆံုးသြားသည္။အေၾကာင္းက ဘာမွခြန္းတုန္႔ျပန္ႏိုင္စြမ္းမရိွတဲ့ယိုယိုေၾကာင့္ပင္။အမ်ားႀကီးေျပာခ်င္ပါသည္။တကယ္ပဲတစ္သက္လံုးအတြက္ခ်စ္ေပးႏိုင္မွာလား၊သူတို႔ရဲ့မာနေတြကိုရုတ္သိမ္းႏိုင္မွာလား၊တစ္ေယာက္ကိုပဲေရြးခဲ့ရင္ေရာ ၾကည္ျဖဴၾကမွာလား၊ယိုယို႔အေပၚတန္ဖိုးထားေပးႏိုင္မွာလားဆိုတာေတြကို ေမးၾကည့္ခ်င္ပါသည္။ယိုယိုကေတာ့ ၃ေယာက္ထဲကတစ္ေယာက္ကိုေရြးပါဆိုရင္ ေရြးရခက္ေခ်ၿပီ။သူတို႔၃ေယာက္ကိုခ်စ္လားဆိုေတာ့ မခ်စ္ဘူး၊တကယ္မခ်စ္ဘူးဆိုလားဆိုျပန္ေတာ့လည္း...အင္းးးခ်စ္ျခင္းပုစၧာသည္ အေျဖမွားတြက္မိလ်ွင္ သိပ္ခက္ပါသည္။
YOU ARE READING
3 in 1❤️
Fantasyချစ်ခြင်းတရားတို့ရစ်ပတ်လာတာကလူ၃ယောက်အပေါ်မှာတစ်ချိန်တည်း တပြိုင်တည်း ။ကိုယ်ဟာလောဘကြီးတဲ့လူသားလားဆိုပြီး အဝေးကြီးမှာနေဖို့တွေးခဲ့ချိန်မှာအချိန်တွေဟာကုန်လွန်ခဲ့ပြီ။အင်း ကိုယ်ကသူတို့၃ယောက်ရစ်ပတ်ထားချင်တဲ့ထောက်တိုင်လေးတစ်ခုဖြစ်နေမယ်ထင်တယ် #Cover pc လေး...
