ေဆးနံ႔လိုလို မိႈနံ႔လိုလို ေအာက္သိုးသိုးအနံ႔ေတြ
ရႉရိႈက္မိသည္မို႔ မြန္းၾကပ္စြာနဲ႔ ယိုယိုႏိုးလာသည္။
လည္ေခ်ာင္းကေရဆာတဲ့ဒဏ္နဲ႔ ေျခာက္ေသြ့ေနၿပီး ေခါင္းကလည္းမူးေနွာက္ေနွာက္ျဖစ္ေနေသးသည္။မ်က္စိပြင့္လာတည္းကမရင္းႏွီးတဲ့ပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင့္ ထိတ္လန္႔မႈက အတိုင္းသား။မီးေရာင္မိွန္ျပျပနဲ႔ ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ့ေနရာတစ္ခု။ေလဝင္ေလထြက္အေနနဲ႔ အနည္းငယ္ဟေနတဲ့ ေလဝင္ေပါက္သာရိွေနသည္။ယိုယို အားယူၿပီးကုတင္ေပၚကဆင္းမည္ျပဳေတာ့ ညာဘက္လက္ေကာက္ဝတ္ကဆစ္ခနဲ။ေသခ်ာၾကည့္မိမွ ယိုယိုကိုကုတင္တိုင္နဲ႔သံႀကိဳးခပ္ရွည္ရွည္ကိုလက္ထိပ္တြဲခက္ထားတာပဲ။
"ဘယ္သူရိွလဲ!"
အခန္းတစ္ခန္းထဲမွာပဲရိွေနတာေသခ်ာတာမို႔ ယိုယိုအသံျပဳလိုက္သည္။ျပန္ေျဖသံမရိွ။
"ငါဘယ္ေရာက္ေနတာလား!အာ အိုက္တမ္နဲ႔ငါထြက္ေျပးခဲ့တာပဲ မဟုတ္မွ ငါတတို႔အဖမ္းခံလိုက္ရတာ အိုက္တမ္ေရာ အဆင္ေျပလားမသိဘူး!အိုက္တမ္!အိုက္တမ္!က်စ္!"
ခြန္အားေတြရိွေနပံုရကာ လက္ထိပ္ကိုအတင္းဆြဲလႈပ္ေနမိသည္။ထူးထူးျခားျခား ေၾကာက္ရြံေနတာမ်ိဳးေဆာ့မဟုတ္။စိမ္းသက္တဲ့ေနရာမို႔ ထိတ္လန္႔ေနရံုပဲ။ခါတိုင္းဆို ယိုယိုေအာ္ငိုေနေလာက္မွာ။
"က်စ္!ခ်ီးပဲ!အျပင္မွာဘယ္သူရိွလဲ!ငါ့ကိုဖမ္းထားၿပီးမွ လူေတာင္လာမျပရဲဘူးလား ဟမ္!"
မထြက္စဖူး ေဒါသေတြကလည္းအလိပ္လိုက္။အတန္ၾကာေအာင္ေအာ္ေခၚၿပီးေသာ္လည္း ဘယ္သူမွေပၚမလာတာမို႔ ယိုယိုလက္ေလ်ွာ့လိုက္သည္။မဟုတ္ရင္ လည္ေခ်ာင္းေတြအေျခာက္လြန္ကုန္မွာ။
တစ္ဖက္CCTVနဲ႔ၾကည့္ေနတဲ့သူက အိုက္ဒီတမ္ေဆးလ္ပါပဲ။လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားတဲ့ေဆးစာရြက္ကိုၾကည့္ၿပီး သူစိတ္ေတြရႈပ္ေထြးေနသည္။မူးလဲသြားလို႔ သူ႔လက္ေအာက္ကဆရာဝန္နဲ႔စစ္ေဆးခိုင္းလိုက္တာ စပရိုက္ေတျြဖစ္ေရာ။ယိုယိုကေလ
'အမ်ိဳးသားကိုယ္ဝန္ေဆာင္'တဲ့။ဒါဘယ္လိုအေျခေနႀကီးလဲ။ယိုယိုကိုအစတည္းက ငါးစာသေဘာမ်ိဳးပဲေခၚထားမွာကို ခ်ီးလိုအပိုစုေလးက ကပ္ပါလာေသးတယ္။အဲ့အပိုစုကမွ သူ႔ကိုအတိဒုကၡေပးမွာ။သူ႔အေနနဲ႔ တစ္ခုခုဆို အဲ့အပိုစုေလးကို ၾကည့္ေနရေတာ့မွာ။ယိုယိုကိုယ္တိုင္ေတာင္သိေသးရဲ့လားမသိဘူး။ဒါဟို၃ေယာက္ရဲ့လက္ခ်က္ဆိုတာေျပးၾကည့္စရာေတာင္လိုမေန။
"ဝါးးးခ်စ္ဆန္းယိုကဒီလိုလည္းေသာင္းက်န္းတတ္ေသးတာပဲ စားစရာနဲ႔ေရသြားခ်ေပးလိုက္ သူတစ္ခုခုလုပ္ရင္ေတာင္ ေရွာင္ပဲေရွာင္ျပန္မလုပ္ခဲ့နဲ႔!"
လက္ေအာက္သားတစ္ေယာက္ကို အမိန္႔ေပးလိုက္ၿပီး ဒီအေျခေနကိုဘယ္လိုကိုင္တြယ္သင့္လဲ သူစဥ္းစားေနလိုက္သည္။
"၇ပတ္တဲ့လား အဟင္း ငါ့ကိုၪီးေလးလို႔ေခၚေစခ်င္ေပမယ့္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးထင္တယ္ "
......... ......... ........ ........... .......
"ေတာက္ခ္!ေစာက္ေၾကာက္ပဲ!အခ်စ္ကိုအဲ့ေကာင္ပစ္မွတ္ထားတာ ေစာက္ရမ္းရြံစရာေကာင္းတာပဲ "ဘုန္းလ်ွံတို႔နဲ႔ေျပာေနရင္း
ဖုန္းက်သြားတည္းကဒယ္ဒီတို႔နဲ႔ပဲ ဂိုဏ္းရွင္းလင္းေရးကိုပစ္ထားၿပီး တန္းျပန္လာတာ။နတ္ဆိုးဂိုဏ္းနဲ႔ခ်က္ခ်င္းခ်ိတ္ၿပီးရွာလိုက္တာေတာင္ လႊတ္သြားတာ။အဲ့ေခြးေကာင္က ဘယ္ေနရာမွာဖြက္ထားလဲမသိ။တမာန္ကလည္း ေဒါသထြက္တာမွ လည္ပင္းေၾကာေတြပါေထာင္ထလာသည္။
"အခ်စ္ရဲ့ကိုယ္ေပၚမွာ ျခစ္ရာေလးတစ္ခုပဲ ထင္ၾကည့္စမ္းပါ ေသရင္ေတာင္အလြတ္မေပးဘဲ ႏိွပ္စက္ျပမယ္!"
"အင္းး အဲလက္စ္ကိုဆက္လို႔ရလား ေစတန္"
"သူလည္းလာေနၿပီ!"၃ေယာက္သားရဲ့ေဒါသေငြ့ေတြေၾကာင့္ ေဘးကbodyguardေတြပါ ၿငိမ္ကုတ္ေနရသည္။cyberအဖြဲ႔ေတြကလည္း ေနာက္ဆံုးဖုန္းေခၚဆိုမႈကို ေျခရာခံရင္းအလုပ္ရႈပ္ေနၾကသည္။ေယာကၡမႀကီးကိုေတာ့ ေပးမသိရေသး။လူႀကီးကေနေကာင္းခါစမို႔ စိတ္အေျခေနစိုးရိမ္ရသည္။သူတို႔အခ်စ္ကို အေဝးမွာအခ်ိန္ၾကာၾကာထားဖို႔ လံုးဝစိတ္မခ်ပါ။ေၾကာက္လြန္းလို႔ငိုေနမယ့္ရုပ္ေလးကိုေတြးမိေလေလ အဲ့လူကိုပိုသတ္ခ်င္ေလေလပဲ။ထိုအခ်ိန္အျပင္ကေန ဒုန္းစိုင္းဝင္လာတဲ့ ဆက္လႊမ္းအဲလက္စ္။သူတို႔ဆီေလအလ်င္လိုေရာက္လာသည္။
"ခ်စ္ဆန္းေပ်ာက္သြားတယ္လား မင္းတို႔၃ေကာင္ေသခ်ာမေစာင့္ေရွာက္ထားဘူးလား ဟမ္!ေစာက္သံုးမက်ခ်က္ပဲ"
"ေဟ့ေကာင္!အဲ့တာငါတို႔အခ်စ္ပါ မသိရင္ မင္းဟာလိုလိုလာလုပ္ေနတယ္!"ေစတန္က ဝင္ေဟာက္ေတာ့မွ
"အယ္ နဲနဲစိုးရိမ္လြန္းသြားလို႔ က်စ္!ဒီေလာက္ရင္းႏွီးတဲ့မိတ္ေဆြေတြကို ဒီေကာင္မလုပ္ေလာက္ပါဘူးထင္ထားတာ"ဘုန္းလ်ွံကသူ႔အေတြးကို ထေျပာသည္။
"ငါတို႔အဲ့ေကာင္နဲ႔တခါမွၫွိဖူးတာမရိွပါဘူး ဘာအတြက္လုပ္တယ္ထင္လဲ"
"အဟင္းး ဗိုင္တမ္ေဆးလ္ ခိုင္းတာလည္းျဖစ္ႏိုင္သလို ဗိုင္တမ္ေဆးလ္ကို ျဖဳတ္ေပးဖို႔ ငါတို႔ကိုတစ္ဖက္လွည့္ခိုင္းခ်င္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္"တမာန္ကဆိုလ်ွင္ အဲလက္စ္ ေခါင္းပူသြားသည္။ဒီကိစၥမွာ သူ႔အိမ္ကလူမပါဘူးလို႔ နဲနဲေတာင္သံသယဝင္ခ်င္သြားသည္။ဒီပြဲမွာ ဝီလီတမ္ေဆးလ္ကို သူတစ္သက္လံုးဖြက္ထားခ်င္လိုက္တာ။
"က်စ္!ဘာပဲဆိုဆို အခ်စ္နဲ႔အဲ့ေကာင္ သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုၿပီး ေလ်ွာ့တြက္လိုက္တာငါတို႔မွားတာပဲ"
"သခင္ႀကီး!!!"အေျပးဝင္ေျပာလာတဲ့ cyberအဖြဲ႔သားေၾကာင့္ အာရံုေတြက သူတို႔အဖြဲ႔သားဆီမွာ။
"ေတြ့ပါၿပီ!!!"
နတ္ဆိုး၃ေကာင္ရဲ့ အရိပ္သည္ လူ၃ေယာက္ရဲ့ေနာက္မွာ ေတာက္ေလာင္စြာေပၚလာေလၿပီ။မထိသင့္တဲ့လူကို လာထိတဲ့သူေတြအတြက္ ဤကစားပြဲသည္ အဆိုးဆံုးလူသတ္ပြဲျဖစ္လာမည္မွာ မလြဲဧကန္ျဖစ္သည္။
........ ......... ......... ............ .....
ယိုယို ဒုတိယအႀကိမ္ႏိုးလာၿပီ။မီးေရာင္ကမိွန္ျပျပပဲမို႔ ယိုယိုဒီမွာေရာက္ေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာေနၿပီလဲမသိႏိုင္ဘူး။
"ကြၽီ!"
တံခါးဖြင့္ၿပီး ဝင္လာတဲ့လူေၾကာင့္ ယိုယိုၾကည့္လိုက္မွ မ်က္လံုးေလးေတြ ဝိုင္းကုန္သည္။
"ဟင္ အိုက္တမ္!မင္းေရာဒီေရာက္ေနတာလား မင္းကိုသူတို႔ဘာေတြလုပ္ၾကေသးလဲ!ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးေနာ္ ငါ့ကိုေျပာအံုး!"
"ကုတင္မွာျပန္ထိုင္လိုက္ ယိုယို!"
ယိုယိုကသာစိတ္ပူေနေပမယ့္ အိုက္တမ္က ေအးစက္စြာေျပာေတာ့ ယိုယိုေၾကာင္ေၾကာင္ေလးျဖစ္သြားျပန္သည္။
"ထိုင္လိုက္!"
ေနာက္တစ္ခြန္းထပ္ေျပာေတာ့ ယိုယိုထိုင္မိလ်က္သား။
"ေနရတာအဆင္ေျပလား ဗိုက္ေရာမနာဘူးလား"
"ဟင့္အင္"
"အဟင္းး ငါ့နာမည္ကိုမိတ္ဆက္တာေပါ့ မင္းသိခ်င္ေနေလာက္မလား"
ဘာမွနားမလည္တဲ့မ်က္ဝန္းေတြေၾကာင့္ အိုက္တမ္ ရယ္လိုက္မိသည္။ဘယ္လိုေလးလဲ!အဆံုးထိျဖဴစင္ျပမွရမွာလား ယိုယို!
"ငါက မင္းသိတဲ့အိုက္တမ္ မဟုတ္ဘူး အိုက္ဒီတမ္ေဆးလ္ပဲ"
"ဟင္ အမႊာလား ဒါဆို အိုက္တမ္ေရာ"
"ခ်ီးပဲ!ငါေျပာတာနားေထာင္စမ္းပါ!ခ်စ္ဆန္းယိုရ!"
သူေအာ္လိုက္ေတာ့ ယိုယို လန္႔ၿပီးတုန္တက္သြားသည္။
"က်စ္!ငါမင္းနဲ႔ေပါင္းတယ္ဆိုတာ အေယာင္ေဆာင္ပဲ !တကယ္က ငါ့အတြက္အက်ိဳးလိုလို႔ေပါင္းခဲ့တာ ငါ့ရဲ့ပ်က္စီးသြားတဲ့မ်ိဳးႏြယ္ကိုျပန္ရဖို႔ မင္းကိုအသံုးခ်မျွဖစ္မွာမို႔!မင္းကဘယ္ခလာက္အဖိုးတန္လဲသိလား မင္းရဲ့ေနာက္မွာ သခင္ႀကီး၃ေယာက္ရိွတည္းက အဲ့ေကာင္ေတြကိုအသံုးခ်ဖို႔ မင္းကို အလြယ္တကူသံုးလို႔ရတယ္ေလ အဟားဟား မင္းသိလား မင္းကိုရဖို႔ငါ့ၪီးေလးကလူေတြဘယ္ေလာက္ေတာင္လႊတ္ခဲ့လဲဆိုတာ ငါကသာေရကန္အသင့္ၾကာအသင့္ျဖစ္ခဲ့တာ
အဲ့ေစာက္ၪီးတႏွာက္မရိွတဲ့ အဖိုးႀကီးဆီကိုေပးမယ့္အစား ငါပဲယူထားမွာေပါ့ ဘယ္ခလာက္ေတာင္လွပတဲ့အခြင့္ေရးလဲ ဟမ္!"
"မင္းဘာေတြေျပာေနတာလဲ အိုက္တမ္"
"ခ်ီးပဲ အခုမင္းကို ငါကျပန္ေပးဆြဲလာတာ အခ်ိန္မေရြးလည္းသတ္ပစ္ႏိုင္တယ္ မင္းလူေတြဆီျပန္ေပးတာျဖစ္ျဖစ္ ျပန္မေပးတာျဖစ္ျဖစ္ အကုန္ငါ့လက္ထဲမွာပဲ မင္းတို႔ကိုတစ္သက္လံုးခြဲထားတာလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္ ဘာလို႔ဆို မင္းကအသံုးခ်ခံသက္သက္ပဲမို႔!!"
"ျဖန္းး!!"
မွီရာကိုဆြဲရိုက္တာမို႔ ပါးေပၚတည့္တည့္က်သြားတဲ့ရိုက္ခ်က္။ယိုယိုဘယ္ေလာက္ေဒါသထြက္ေနလဲဆိုတာ ျပင္းတဲ့ရိုက္ခ်က္ေပၚၾကည့္ၿပီးေျပာႏိုင္သည္။
"လိုရင္ အဲ့လို လိုအပ္ခဲ့ရင္ ငါ့ကိုေျပာေရာေပါ့ ေစာက္ေခြးေကာင္ရ!!!"
ဆဲလိုက္တာ!ယိုယိုကဆဲလိုက္တာျဖစ္သည္။
"မိုက္မဲတဲ့ေကာင္!"
"အဟက္ ဘာ!လိုရင္ ေျပာရမယ္ဟုတ္လား"
"ေအးး မင္းငါ့ကိုအကူညီေတာင္းခဲ့ရင္ေတာင္
ခ်ီးလိုေစာက္ၪီးေနွာက္မရိွတဲ့ငါက မင္းကိုကူညီေပးဖို႔အသည္းသန္ႀကိဳးစားအံုးမွာကြ!အခုမင္းကငါ့ကိုလွည့္စားတယ္တဲ့လား ငါအခက္ခဲေတျြဖစ္တိုင္း အၿမဲအနားမွာရိွေနေပးတဲ့သူငယ္ခ်င္းက
ေစာက္ရူးေကာင္ျဖစ္ေနတာသိလိုက္ရေတာ့ နာတယ္ကြ!ငါ့ရင္ထဲကနာတယ္!"
ပါးစပ္ကသာ ဆဲဆိုေနႏိုင္တာ ယိုယိုရဲ့မ်က္ရည္ေတြကအတားအဆီးမရိွ။ေျပာေနရင္းနဲ႔ ရိႈက္သံကလည္း ပါ ပါလာသည္။
"အဟက္!အကူညီေတာင္းရတာကို လီးလိုပဲ မုန္းေနၿပီ !ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခုကစၿပီး မင္းကငါ့ရဲ့အက်ဥ္းသားပဲ!လိမ္လိမ္မာမာေန!တစ္ခုခုလုပ္မယ္ႀကံတာနဲ႔ သတ္ပစ္မွာ!"
ယိုယိုယူႀကံဳးမရစြာ ငိုခ်လိုက္သည္။တကယ္ကိုဘာေတျြဖစ္ကုန္တာတဲ့လဲ။အိုက္တမ္ေျပာင္းလဲသြားတာက ဟိုယိုကိုအေၾကာက္ဆံုးျဖစ္ေစတာပဲ။'သတ္ပစ္မွာ'တဲ့ ယိုယိုရဲ့သူငယ္ခ်င္းက။
"ေၾသာ္ သိပ္ငိုမေနနဲ႔!မင္းမသိေသးဘူးထင္လို႔ ငါေျပာျပမယ္ မင္းဗိုက္ထဲမွာ ကေလးရိွေနၿပီ!မင္းငါ့စကားနားမေထာင္တာနဲ႔ အဲ့ကေလးကိုသတ္ပစ္ဖို႔လည္း ငါတြန္႔ဆုတ္ေနမွာမဟုတ္ဘူး!"
"ဂ်ိန္း!"
တံခါးပိတ္သံၿပီးေနာက္ ယိုယို ကမ႓ာႀကီးခ်ာခ်ာလည္ၿပီးက်န္ရစ္သည္။ကေလး ကေလးတဲ့လား!
"မ မျဖစ္ႏိုင္တာ ငါက ငါကေယာက္်ားေလးေလ ဟင့္အင္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး အိုက္တမ္!မင္းငါ့ကိုလာ စ မေနနဲ႔!"သံတံခါးထိ ေလ်ွာက္လို႔ရတာမို႔ တဒုန္းဒုန္းထုၿပီးေအာ္ေျပာလိုက္သည္။
"အိုက္တမ္!ေခြးေကာင္!မင္းစကားကိုလာရွင္း!ဒုန္းဒုန္း!အိုက္တမ္ အစုတ္ပလုတ္!ခ်ီးပဲ"တံခါးကိုေက်ာကပ္ၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
"အဟင့္!ကေလးတဲ့လား!ဟင့္ ငါလိုခ်င္တဲ့အရာဆိုေပမယ့္!ဟင့္ တကယ္ေရာျဖစ္ႏိုင္လို႔လား"ယိုယိုခုတေလာသူ႔ကိုယ္မွာျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကိုျပန္ေတြးမိသည္။အခ်ဥ္ေတြမတရားစားလာတာေရာ ၫွီတာေတြစားရင္ အေၾကာင္းရင္းမရိွ အန္တာေတြေရာ။ဒါေတြကတကယ္ပဲလား။
ဗိုက္ေလးကိုပြတ္သပ္မိသည္ႏွင့္ ေသြးေၾကာထံုေလးက တဒုတ္ဒုတ္ခုန္လာသလိုခံစားခ်က္ေလး။
တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့အသိက ယိုယိုကိုေနြးေထြးမႈအျပည့္ေပးသည္။ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ့အၾကင္နာေတြရုတ္ခ်ည္းေပါက္ဖြားလာခဲ့သည္။
'ကေလးေလး တကယ္ရိွေနလား မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္
ဒယ္ဒီတို႔ ေဖေဖတို႔ကို အျမန္ရွာေတြ့မွာပါ'
ဗိုက္ေလးပြတ္သပ္ၿပီး ယိုယို စိတ္ထဲကေျပာေနမိသည္။
"သူေတာင္းစားေကာင္ ငါ့ကေလးကိုသတ္ပစ္မွာတဲ့လား!"
အလ်င္စလို Updateေလးပါ❤️
YOU ARE READING
3 in 1❤️
خيال (فانتازيا)ချစ်ခြင်းတရားတို့ရစ်ပတ်လာတာကလူ၃ယောက်အပေါ်မှာတစ်ချိန်တည်း တပြိုင်တည်း ။ကိုယ်ဟာလောဘကြီးတဲ့လူသားလားဆိုပြီး အဝေးကြီးမှာနေဖို့တွေးခဲ့ချိန်မှာအချိန်တွေဟာကုန်လွန်ခဲ့ပြီ။အင်း ကိုယ်ကသူတို့၃ယောက်ရစ်ပတ်ထားချင်တဲ့ထောက်တိုင်လေးတစ်ခုဖြစ်နေမယ်ထင်တယ် #Cover pc လေး...
