"လူပါးဝလို႔ ဖီးနပ္အိမ္ေတာ္ရဲ့လူကိုထိရဲတယ္ေပါ့!"ေမးရိုးကိုတင္းေနေအာင္ညစ္ၿပီး တမာန္ကခက္ထန္စြာေမးသည္။
"ဘယ္တုန္းက သူကဖီးနပ္အိမ္ေတာ္ကပိုင္သြားတာလဲ မင္းအစ္ကိုနဲ႔တြဲတုန္းကအဲ့ေလာက္ကာကြယ္ေပးတာမ်ိဳး မေတြ့ဖူးဘူး"
"အဲ့ေတာ့ဘာျဖစ္ခ်င္လဲ"
"ဟင့္ ဘာလို႔လဲ သူကဘာေတြေကာင္းေနလို႔ ငါ့ကိုလက္ပါတာလဲ မာန္!"ရဲမာန္ၿငိမ္းရဲ့အေမးကို မင္းေသြးတမာန္က စိတ္ပ်က္ဟန္နဲ႔ၾကည့္သည္။ခ်စ္ခဲ့တဲ့သက္တမ္းတစ္ေလ်ွာက္မွာ သူ႔အေပၚကို မာန္ကလက္က်န္သံေယာဇဥ္ေလးေတာင္ဖ်က္လိုက္တဲ့ပံုေပၚေနသည္။
"အစ္ကိုမင္းကိုမေမ့ႏိုင္ဘူး အစ္ကိုမင္းကိုခ်စ္ေနတုန္းပဲ ေတာင္းပန္ပါတယ္ အစ္ကိုတို႔ျပန္တြဲရေအာင္ေနာ္ မာန္မႀကိဳက္တာဘာမွမလုပ္ေတာ့ဘူးေလ ေနာ္"ညက မစဥ္းစားဘဲလုပ္လိုက္မိတဲ့အမွားမို႔ ခြင့္လႊတ္ေပးဖို႔ရာ ရဲမာန္ၿငိမ္းထပ္ေတာင္းဆိုလိုက္ေပမယ့္လည္း
"သြားစမ္းပါ!ရဲမာန္ၿငိမ္း ဒီတစ္ခါက်ဳပ္အိမ္ေတာ္ကလူကိုထိတာေနာက္ဆံုးျဖစ္ပါေစ!က်ဳပ္ေရ႔ွမေပၚလာနဲ႔ ေနာင္တရေအာင္လုပ္ေပးမွာဆိုတာယံုလိုက္!"
"မာန္!"ၾကမ္းတမ္းစြာေဆာင့္တြန္းၿပီး ေက်ာခိုင္းထြက္လိုက္သည္။ကေလးအထာေတြ!လက္ရိွအီစီကလီရိုက္ေနတဲ့ဇယားေတာင္မရွင္းေသးဘဲနဲ႔မ်ားမင္းေသြးတမာန္ကို ဂြင္ဖန္ခ်င္ေနေသးတယ္။ပြဲမွာတုန္းကသတၲိေကာင္းၿပီးခ်စ္ဆန္းယိုကိုေဆးခပ္ခဲ့တဲ့သူမဟုတ္တဲ့အတိုင္းပဲ။
မနက္လင္းလ်ွင္ ခ်စ္ဆန္းယိုေစာင္ပံုထဲမွမထြက္ရဲေသးပါ။ဘယ္အခန္းထဲေရာက္ေနလဲမသိသလိုညကအျဖစ္ပ်က္ေတြက ယိုယိုမသဲမကြဲေပမယ့္လည္းမွတ္မိေနတာမို႔ရွက္ေနတာလည္းပါသည္။ဘယ္လိုလုပ္သူ႔ထက္၆ႏွစ္ငယ္တဲ့ကေလး၃ေယာက္နဲ႔သြားရႈပ္မိတာလဲ။မဟုတ္ေသးဘူး အသက္ပဲငယ္တာ ဟိုဟာေတြကမငယ္ေတာ့ဘူး။
"အားး ရွက္လိုက္တာ ယိုယိုရာ မင္းေတာ့သက္ငယ္မုဒိန္းမႈပဲ သက္ငယ္မုဒိန္းမႈ"
"ဒါနဲ႔ ငါတစ္ခုခုေမ့ေနသလိုပဲ ဟင္ ယုယတင့္တယ္"ဆက္အိပ္ေနဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့။သူငယ္ခ်င္းမေလးကိုပြဲမွာတစ္ေယာက္တည္းပစ္ထားခဲ့တာ။တစ္ညလံုးလည္းဆက္သြယ္ဖို႔သတိမရခဲ့ဘူး။ခ်က္ခ်င္းထၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းရွာကာ မ်က္ႏွာကပ်ာကယာသစ္လိုက္သည္။အခန္းတံခါးဖြင့္လိုက္လ်ွင္ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ့အျပင္ဆင္ေတြကႀကိဳဆိုသည္။ဒါမယ့္ ယိုယိုအာရံုမစိုက္ႏိုင္။ထြက္ေပါက္ကိုပဲအေလာတႀကီးရွာၿပီး ေတြ့သည္ႏွင့္ အျမန္ေျပးေတာ့သည္။ဗီလာဧည့္ခန္းထဲက တီဗြီၾကည့္ေနတဲ့ ဘုန္းလ်ွံနဲ႔ နံနက္စာအတြက္ ေပါင္မုန္႔မီးကင္နဲ႔ယိုပုလင္ယူၿပီးမီးဖိုေဆာင္ကေနထြက္လာတဲ့ ရိုးေစတန္တို႔ကို တစ္ခ်က္ေတာင္လွည့္မၾကည့္သြားေခ်။ဘုန္းလ်ွံက
"ဒါရွက္လို႔ထြက္ေျပးသြားတာလား ငါတို႔ကိုမျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီးေတာ့"
"အင္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္"
. . . . . . . . . . . . . . . .
ယိုယိုအိမ္ျပန္ေရာက္လ်ွင္ အေမကအဲ့ေလာက္မဟုတ္ေပမယ့္ ယုယက သူ႔ကိုျမင္တာနဲ႔ ငိုေနေတာ့တာမို႔ ယိုယိုစိတ္မေကာင္းေတာ့။ဒါေပမယ့္လည္းညကအျဖစ္ပ်က္ေတြကိုျပန္ေျပာျပဖို႔ကလည္းမျဖစ္ႏိုင္ေပ။
"ငါက နင္ထိခိုက္တဲ့ထဲမ်ားပါသြားၿပီလားလို႔ အီးဟီးဟီး ေဆးရံုးထိလိုက္ရွာေသးတယ္ အင့္ မေတြ့လို႔စိတ္ေအးရမလားလို႔ အင့္ နင္ကတစ္ညလံုးေပ်ာက္သြားေသးတယ္ အင့္အင့္ ငါဘယ္ေလာက္စိတ္ပူလိုက္ရလဲ ဟီးဟီး!"
"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ဟာ ဟိုေသနတ္သံေတြၾကားေတာ့ ငါ့အသိတစ္ေယာက္လာကယ္သြားလို႔နင့္ဆီဖုန္းဆက္မလို႔ပဲဖုန္းကမရိွတာနဲ႔ မဆက္လိုက္ရတာ"
"အီးးဟီးဟီး ငါတစ္ညလံုးမအိပ္ရေသးဘူးသိလား အန္တီေမလည္း တစ္ညလံုးထိုင္ေစာင့္ေနတာ ရဲစခန္းမွာလူေပ်ာက္ေတာင္သြားတိုင္ထားၿပီ နင္မေကာင္းတဲ့ေကာင္ ဟီးးး"
"ယု ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ"သူစိမ္းတစ္ေယာက္ရဲ့အသံေၾကာင့္ ယိုယိုရဲ့အၾကည့္ကထိုလူဆီေရာက္သြားသည္။လက္ထဲမွာစားစရာေတြကိုင္ထားတဲ့ထိုလူကလည္း ယိုယို႔ကိုျမင္သည္ႏွင့္မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႔သည္။
"ခင္ဗ်ားး အိုင္ဂြၽန္!"
"မင္း!"
"ဟင့္ ၪီးနဲ႔သိတာလား ၪီးကညတုန္းကငါ့ကိုကယ္ထုတ္ေပးခဲ့တာ"သူငယ္ခ်င္းမေလးရဲ့ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္ေနလို႔ ယိုယို စိတ္ေလ်ွာ့လိုက္သည္။သို႔ေပမယ့္
"ကြၽန္ေတာ္ျပန္လာၿပီမို႔ ခင္ဗ်ားျပန္ေတာ့!"
"မင္းနဲ႔ယုကဘာေတာ္လို႔လဲ"
"မရိွမျဖစ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ခင္ဗ်ား ယုယနဲ႔ေဝးေဝးေန!"
"ဟက္!"အိုင္ဂြၽန္ကယိုယို႔ကိုေတာ့မၾကည္ၾကည့္ၾကည့္ေပမယ့္ ယုယကိုေတာ့ၿပံဳးၿပံဳးျဖင့္
"ယု ကိုယ္စားစရာေတြဝယ္လာတယ္ ညကလည္းဘာမွမစားထားဘူးမလား စားၿပီးရင္ အိပ္ေရးဝေအာင္ျပန္အိပ္အံုးေနာ္ ကိုယ္နဲ႔လုပ္မယ့္projectအတြက္ေအးေဆးမွေတြ့မယ့္ ကိုယ္ကယုကိုပဲၪီးစားေပးမွာ"
"ဟုတ္ကဲ့ ၪီး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
"ဒါဆို ကိုယ္သြားမယ္ ယု"အိုင္ဂြၽန္က ယိုယို႔ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးသည္ႏွင့္ အိမ္ေရ႔ွရပ္ထားတဲ့အေကာင္းစားကားႀကီးကိုစီးၿပီး ေမာင္းထြက္သြားသည္။
"ယုယ အိုင္ဂြၽန္နဲ႔ေဝးေဝးေန အဲ့လူႀကီးကမေကာင္းဘူး"
"ယိုယို ၪီးေလးအရြယ္ကိုနာမည္တပ္ေခၚစရာလား ၪီးကတစ္ညလံုးငါတို႔ကိုကူညီေပးခဲ့တာ မေကာင္းတဲ့သူမဟုတ္ပါဘူး"
"ဟင့္ နင္ဘာမွမသိဘဲနဲ႔"ပြစိပြစိေျပာလိုက္ေတာ့ အေမကလည္း
"ေကာင္စုတ္ေလးေနာ္ ေနာက္တစ္ခါဒီလိုထပ္မလုပ္နဲ႔ေတာ့ ယုယေလးကတာဝန္ယူၿပီးေခၚသြားရတာမို႔ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ပူပန္ေနရလဲ ကိုယ္ခ်င္းစာ ညကအဆင္ေျပျပေရာရိွေနခဲ့လား ဘယ္ကအသိနဲ႔သြားေနခဲ့တာလဲ"အေမကရိုးရိုးတာေမးလိုက္ျခင္းေပမယ့္ ညကျမင္ကြင္းကိုျပန္ျမင္ၿပီး တစ္ကိုယ္လံုးပူတက္သြားသည္။
"ဟဲ့ ဒီကေလးဟာေလ သြားသြား ေရခ်ိဳးေခ်အံုး ၿပီးရင္ မနက္စာစားမယ္"
"ဟုတ္ အေမ ယုယ ငါတကယ္ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္"
"အြန္းး နင္ဘာမွမျဖစ္ရင္ရပါၿပီ သြား ျမန္ျမန္ေရခ်ိဳးခဲ့ေတာ့"အေမနဲ႔သူငယ္ခ်င္းမေလးကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီးတာနဲ႔ ယိုယိုရဲ့အိပ္ခန္းေလးထဲဝင္လိုက္သည္။
"ဟုတ္သားပဲ ယုယခ်ဳပ္ေပးထားတဲ့ဝတ္စံုက်န္ေနခဲ့တယ္ ဟင္းး ငါဘယ္လိုသူတို႔နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရမလဲ ရွက္လိုက္တာ"အညိုလံုးေလးမွာ မ်က္ႏွာပူပူနဲ႔ ေရခ်ိဳးကန္မွေရေတြတဝုန္းဝုန္းခပ္ခ်ိဳးေတာ့သည္။
YOU ARE READING
3 in 1❤️
Fantasíaချစ်ခြင်းတရားတို့ရစ်ပတ်လာတာကလူ၃ယောက်အပေါ်မှာတစ်ချိန်တည်း တပြိုင်တည်း ။ကိုယ်ဟာလောဘကြီးတဲ့လူသားလားဆိုပြီး အဝေးကြီးမှာနေဖို့တွေးခဲ့ချိန်မှာအချိန်တွေဟာကုန်လွန်ခဲ့ပြီ။အင်း ကိုယ်ကသူတို့၃ယောက်ရစ်ပတ်ထားချင်တဲ့ထောက်တိုင်လေးတစ်ခုဖြစ်နေမယ်ထင်တယ် #Cover pc လေး...
