အနက္ေရာင္ကားတန္းရွည္ႀကီးသည္ ေတာအုပ္တစ္ခုတြင္းဝင္ေရာက္ေမာင္းႏွင္လ်က္ရိွသည္။ၪီးတည္ရာတစ္ခုထဲဆီသာအရိွန္ျပင္းစြာေမာင္းႏွင္ေနၾကၿပီး အစီး၂၀ခန္႔ရိွတဲ့အျပင္ ကားေပၚမွာစီးႏွင္းလိုက္ပါသူမ်ားမွာလည္း ယူနီေဖာင္းအျပည့္စံုႏွင့္။တစ္ေနရာအေရာက္မွာေတာ့ ကားဆီးထားတဲ့ၿခံတံခါးက်ယ္ႀကီးကို အရိွန္နဲ႔ဝင္တိုက္ၿပီး တိုးေဖာက္လိုက္သည္ႏွင့္ပတ္ဝန္းက်င္မွ က်ည္ဆန္မ်ားကလည္း လႊင့္စင္လာၾကသည္။ဤတြင္ တိုက္ပြဲစေလၿပီ။
... .... ......... .............. ....
ရဲတိုက္ပံုစံ စံအိမ္ေတာ္တံခါးႀကီးအတြင္း ေအးေဆးစြာဝင္လာတဲ့လူတစ္ေယာက္။ဧည့္ခန္းထဲမွာႀကိဳတင္ေစာင့္ေနတဲ့လူဆီ အၿပံဳးတစ္ပြင့္နဲ႔ေလ်ွာက္သြားသည္။ခ်စ္ခင္တဲ့အၿပံဳးထက္ မဲ့ၿပံဳး။သားေကာင္ကိုအပိုင္မိထားလို႔ သနားေနတဲ့ အၾကည့္။
"ေစာက္သံုးမက်တဲ့ကေလးေတြကို အိုက္ဒီတမ္ေဆးလ္ကထားေပးခဲ့တာပဲ ဒီလူအင္အားေလာက္ကို က်ဳပ္ေၾကာက္မယ္ထင္ေနတာလားပဲ"
"အဟင္း သိသြားၿပီေပါ့ မင္းအံ့ဩအံုးမယ္ထင္ထားတာ"
"ခင္ဗ်ားနဲ႔ပတ္သက္တာ က်ဳပ္ဘာမွမသိဘူးဆိုတာမရိွဘူး မေသခ်ာေသးလို႔ လႊတ္ထားတာပဲရိွမယ္ ဆိုတာ့ ခင္ဗ်ားညီဘယ္မွာလဲမေမးေတာ့ပါဘူး ဘာလို႔ထြက္မေျပးေသးတာလဲ"
"ငါ မင္းကိုမေၾကာက္ဘူး ဆက္လႊမ္းအဲလက္စ္ "
တည္ၾကည္မႈကေတာ့အျပၫ့္။ဆက္လႊမ္းအဲလက္စ္တို႔အျပင္မွာ အႀကီးအက်ယ္တိုက္ခိုက္ေနတာေတာ့ မတုန္လႈပ္ပဲ ထိုင္ေစာင့္ေနတာ။တစ္ခါတေလ ဒီလူဘာျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲ သိခ်င္မိသား။
"ငါသိခ်င္တာရိွလို႔"
ခပ္ရြံ႔ရြံအသံေလးနဲ႔မို႔ ဆက္လႊမ္းစိတ္ဝင္စားသြားသည္။ဘာဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ေတြထုတ္အံုးမလို႔လဲ။
"ဒီတစ္ခါဂိုဏ္းရွင္းလင္းေရးမွာ ငါ့ညီပါေနတယ္မလား သူ႔ကိုဘာလုပ္ပစ္မွာလဲ"
"ခင္ဗ်ားညီက မထိသင့္တဲ့သူကို မထိခဲ့ရင္ေတာ့ ေအးေဆးေပါ့ ေထာင္ထဲမွာလိမ္မာေနရံုပဲ ကိုယ့္ညီကိုယ္မယံုဘူးလား"
"အဲ့မထိသင့္တဲ့လူက ခ်စ္ဆန္းယိုပဲမလား မင္းတို႔ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ေတြက သူ႔ေၾကာင့္ပဲစစ္ျဖစ္ေနတာပဲ"
"မနာလိုေနတာလား ဝီလီတမ္ေဆးလ္"
"ျဖစ္ရအံုးမယ္!"
မ်က္ႏွာေလးရဲသြားတာမ်ား ရွက္သြားတာေနမွာ။
"တစ္ခုခုျဖစ္ခဲ့ရင္ ငါ့ညီထက္ ငါ့ကိုအရင္ေပးေသပါ ငါကမွဆက္ခံသူအစစ္မို႔"
ထိုစကားေၾကာင့္ ဆက္လႊမ္း ေဒါသထြက္သြားသည္။ဘယ္သူကသတ္မွာတကဲကဲလုပ္ေနလို႔လဲ။
ဒီေလာက္ ေသခ်င္ေနတာ။
"က်ဳပ္နဲ႔လိုက္ခဲ့ လီလီ!"
လက္ဆစ္သြယ္သြယ္ကို ဆြဲကိုင္ၿပီး ေခၚလိုက္သည္။ဘယ္သူမွမသိခင္ ဘယ္သူမွမလာခင္ ဘာမွမျဖစ္ခင္ ဒီလူကိုဖြက္ထားဖို႔ သူ႔မွာတာဝန္ရိွေနၿပီ။ခုဂိုဏ္းရွင္းလင္းေရးမွာ ဒီလူနဲ႔ဘာမွမသက္ဆိုင္တာမို႔။
.... ..... ....... ......... ............
"ဟဲလို အိုက္တမ္ "
"အင္း ယိုယို "
"ငါတို႔မေတြ့ရတာေတာင္ၾကာေပါ့ ဘယ္ေတြေရာက္ေနလဲ မင္း"
"ဒီလိုပါပဲ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့အိမ္မွာပဲ ေလလႊင့္ေနတာ resultလည္းမရေသးဘူးဆိုေတာ့"
"ဟုတ္သားပဲေနာ္"
"အင္း"
"မင္းလည္းအားေနတာဆိုေတာ့ ငါတို႔ေတြၾကမလား"
"ငါအခုမင္းအိမ္လာမလို႔"
"အာ ငါအိမ္မွာမဟုတ္ဘူး အသိအိမ္မွာေရာက္ေနတာ"
"ေအာ္"
"ဒီလိုလုပ္ေလ ငါတို႔ထိုင္ေနၾကဆိုင္မွာေတြ့ရေအာင္ေလ ငါလာခဲ့မယ္"
"အင္း ၿပီးေရာေလ ငါလာေခၚရအံုးမလား"
"ဟင္ မလာနဲ႔ေတာ့ရတယ္ ငါကားငွားၿပီးလာခဲ့မယ္"
"ေအးပါ မသိရင္ ရည္းစားအိမ္ေရာက္ေနတာၾကလို႔ ငါ့ကိုအတင္းမလာေစခ်င္ေနတာ"
"မ မ မဟုတ္ပါဘူး"
"ေအးပါ ေအးပါ ထားပါေတာ့ ဒါဆိုေတြ့မယ္ ယိုယို"
"အင္း"
ရည္းစားအိမ္ေတာ့မဟုတ္ေသးေပမယ့္ ယိုယိုရွက္ေသြးျဖာသြားတာအမွန္။ဒီအိုက္တမ္ကေတာ့လူကိုရွက္ေအာင္ကို စသြားေသးတာ။ယိုယိုဖုန္းကိုအိပ္ကပ္ထဲထၫ့္ၿပီး ထမင္းစားခန္းထဲျပန္ဝင္လိုက္သည္။
"ဟင္ ယိုယို ငရုတ္သီးဘူးေရာ"
"အယ္ "ဟုတ္သား။ခ်ဉ္ေစာ္ခါးသီးသုတ္ဖို႔ မီးဖိုေဆာင္ထဲ ငရုတ္သီးသြားယူတာကို။
"ဟီးဟီး ေမ့သြားလို႔ သြားယူၿပီ"
သြားတဲ့လမ္းမွာ အိုက္တမ္ကဖုန္းေခၚလာေတာ့ ယိုယိုေမ့သြားတာ။
"အဲ့ကေလးဟာေလ တကယ့္ဟာေလး ေနွာင္းေရ သားကိုသိပ္အလိုမလိုက္နဲ႔ အဲ့ဟာေလးက ပိုဆိုးခ်င္တာ"
"အဟင္း သားေတြခ်ည္းရိွတာဆိုေပမယ့္ မခြၽဲတတ္ၾကေတာ့ ဒီအခြၽဲေလးနဲ႔အဆင္ေျပေနတာ တီေမေရ"
"ေအးပါေတာ္ တစ္အိမ္လံုးက ဒင္းေလးဘက္ကပဲကိုး"
"ငရုတ္သီးရပါၿပီ ဦးေနွာင္း စပ္စပ္ေလးေနာ္"
"သားငယ္ အခ်ဉ္ခ်ည္း စားေနတာမဟုတ္ေသးဘူးေနာ္ အဟာရရိွေအာင္ အသားစြပ္ျပဳတ္လုပ္ေပးေတာ့ ၫွီတယ္ဘာညာနဲ႔ ဂဂ်ီဂေဂ်ာင္ ႏိုင္ေနတာ"
"အေမကလည္း ဒီရက္ပိုင္း ထမင္းစားလို႔သိပ္မဝင္လို႔ပါ အခ်ဉ္သုတ္နဲ႔ဆို ၂ပန္းကန္ေလာက္ေအးေဆးပဲမို႔ပါ ေနာ္"
"ငရုတ္သီးေလ်ွာ့စား ဗိုက္နာလို႔ကေတာ့ ပစ္ထားမွာမွတ္"
"ဟုတ္"
ဦးေနွာင္းကေတာ့ သားအမိၾကားၿပံဳးၿပံဳးေလးရယ္။ဦးဘုန္းနဲ႔ဦးဟန္က အလုပ္ကိစၥနဲ႔သြားၾကတာမို႔ အိမ္မွာဘယ္သူမွမရိွၾက။ယိုယိုတို႔သားအမိနဲ႔ဦးေနွာင္းနဲ႔သာ အိမ္ထဲမွာတကုတ္ကုတ္နဲ႔။
"ေအာ္ အေမ ခနေနအိုက္တမ္နဲ႔သြားေတြ့မလို႔ ေက်ာင္းၿပီးတည္းကမေတြ့ျဖစ္တာမို႔ ၿပီးေတာ့ အလုပ္ကိစၥေရာ ေျပာခ်င္လို႔"
"ေအာ္ သြားေလ အေမနဲ႔လည္းမေတြ့တာၾကာၿပီ သတိရတယ္ေျပာေပးပါအံုး"
"ဟုတ္ အေမ"
"ေက်ာင္းၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ယိုယိုကဘာလုပ္ဖို႔ေတြးထားလဲ"
"ေက်ာင္းကခ်ိတ္ေပးတဲ့ကုမၸဏီမွာပဲဆက္လုပ္ဖို႔ေတြးထားတယ္ဦးေနွာင္း အိုက္တမ္လည္းရိွေနေတာ့ အတူလုပ္ရေအာင္လို႔"
"အင္း အကူညီလိုရင္လည္း ကိုယ့္ကိုေျပာေနာ္ ဘုန္းလ်ွံတို႔ကိုလည္းေျပာလို႔ရတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ဦးေနွာင္း ယိုယို႔သူငယ္ခ်င္းရိွေတာ့ပူစရာေတာ့လိုမွာမဟုတ္ဘူး သူကတအား အားကိုရတာ"
"အင္း အဲ့လိုသူငယ္ခ်င္းရိွတာေကာင္းပါတယ္ ဒါနဲ႔ ယိုယို အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ေရာ မေတြးေတာ့ဘူးလား"
"ဗ်ား အဟြတ္ အဟြတ္"
"ဟဲ့ ဒီကေလးႏွယ္"
ဦးေနွာင္းကၿပံဳးၿပံဳးႀကီးေမးလာေတာ့ ယိုယို ေခ်ာင္းထဆိုးတာေပါ့။အေမကေရတစ္ခြက္ျမန္ျမန္ေပးသည္။ငရုတ္သီး သီးသြားတာေၾကာင့္မ်က္ရည္ေတြပါဝဲသြားသည္။ဦးေနွာင္းကလည္း ျပာျပာသလဲလဲ ေတာင္းပန္သည္။
"ေဆာရီး ေဆာရီး privacyဆန္သြားတယ္ထင္တယ္ ရလား ယိုယို အဆင္ေျပလား"
"ေျဖးေျဖး ဒီးကေလးကေတာ့ ဒါေလးေမးတာကို ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ "
"အဟြတ္ ရၿပီ အေမ"ဦးေနွာင္းေမးခြန္းကိုေရွာင္လြယ္ၿပီး ရခ်ိဳးအဝတ္လဲဖို႔အေပၚထပ္တက္လိုက္သည္။အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔!အင္း ယိုယိုဘယ္လိုအိမ္ေထာင္ျပဳရမလဲဆိုတာ ယိုယိုလည္းမသိေသးပါဘူး။
......... ........ ........ ..........
အိုက္တမ္နဲ႔ေတြ့ဖို႔ထြက္လာခဲ့ၿပီးမွ ကားေပၚမွာ အန္ခ်င္စိတ္ကထိန္းမရ။မူးေဝၿပီး ေနထိုင္ရမေကာင္းတာျဖစ္လာသည္။အားမရိွလို႔လား ဖ်ားခ်င္တဲ့ဒဏ္ေၾကာင့္လားမသိ ယိုယိုမ်က္ႏွာေလးကို ျဖဴေဖ်ာ့ေနမွာအမွန္။ႀကိဳေရာက္ေနတဲ့အိုက္တမ္က ယိုယို႔ကိုေတြ့တာနဲ႔ စိတ္ပူသည္။
"ယိုယို အဆင္ေျပလား ဖ်ားေနတာလား"
"အင္း အိမ္မွာတုန္းကလည္းအေကာင္းပါ ကားစီးရင္းနဲ႔မူးၿပီးအန္ခ်င္လာလို႔"
"မင္းကကားလည္းမမူးတတ္ပါဘူး "
"အင္း"
"လာလာ ေဆးရံုသြားၾကၫ့္ရမအာင္ မင္းအဆင္မေျပဘူးဆိုတာအရမ္းသိသာတယ္"
"အင္း ေက်းဇူး အိုက္တမ္ အားနာစရာေတျြဖစ္ကုန္ၿပီ"
"က်စ္ အခ်င္းခ်င္းကို ဘာအားနာစရာလဲ"
အိုက္တမ္က သူ႔ကားနဲ႔တစ္ခါးတည္းေဆးရံုေခၚသြားေပးသည္။လမ္းမွာ စိတ္သက္သာရာရေအာင္ စကားေတြေျပာေပးေနတာမို႔ နဲနဲေတာ့သက္သာရသည္။
"အယ္ ဖုန္းလာလို႔"
"အင္း ကိုင္ေလ ယိုယို"ယိုယို ဖုန္းကိုင္လိုက္ေတာ့
ေနြးေထြးတဲ့အသံပိုင္ရွင္ကႏႈတ္ဆက္လာသည္။
"အခ်စ္!"
"အြန္"
"ကိုယ္ မင္းကိုလြမ္းေနတာ သိလားအခ်စ္"
ဩရွတဲ့အသံေအာက္မွာ ယိုယို ရွက္ေသြးျဖာလာရသည္။သူမ်ားအျပင္ေရာက္ေနမွ ဒီေကာင္ေလးေတြကေတာ့။
"ကိုယ္တို႔၃ေယာက္လံုး အခ်စ္နဲ႔ေျပာခ်င္ေနၾကတာ vc ေခၚလိုက္မယ္ အခ်စ္"
"ဟို မေခၚနဲ႔"
"ဟင္ ဘာလို႔လဲ အခ်စ္ရဲ့"
"အျပင္ေရာက္ေနလို႔"
"ဟုတ္လား အခ်စ္ကဘယ္သြားေနတာလဲ ပါးေရာ ပါလား"
"ဟင့္အင္ မပါဘူး အိုက္တမ္နဲ႔လာေတြ့တာ ဒါမယ့္ အခုေခါင္းနည္းနည္းမူးေနလို႔ ေဆးခန္းသြားျပၾကၫ့္မလို႔"
" . . . ."
"ဟဲလို ဟဲ... အင္!"
ဖုန္းကိုရုတ္တရက္ဆြဲယူၿပီးပိတ္ခ်ပစ္တဲ့ အိုက္တမ္ေၾကာင့္ ယိုယို႔မွာေၾကာင္ေၾကာင္ေလးျဖစ္သြားသည္။
"ငါတို႔ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္တာခံေနရတယ္ ယိုယို
ခါးပတ္ေသခ်ာပတ္ၿပီး သတိေသခ်ာကပ္ထား ငါကားေမာင္းတာအရိွန္တင္လိုက္မယ္"
"ဟင္ ေအး ေအး"ခါးပတ္ကိုေသခ်ာပတ္ထားၿပီးသားမို႔ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ပါ တင္းတင္းဆုပ္ထားမိသည္။
"ေတာက္!ဘယ္ေကာင္ေတြလဲကြာ!"
အိုက္တမ္က တင္းမာေနတဲ့မ်က္မ်က္ႏွာထားနဲ႔ ေရ႔ွကကားေတြကိုေက်ာ္ၿပီး အရိွန္တင္ေမာင္းသည္။ေနာက္က တန္းလိုက္လာတဲ့ကားေတြက၃စီးမက။ယိုယို႔ဦးေနွာက္နဲ႔ႏွလံုးသားက ေျပးၿပီးတမ္းတမိတာဟာ လူ၃ေယာက္ဆီမွာ။ရုတ္ခ်ည္း ဖုန္းခ်လိုက္တာမို႔ သူတို႔စိုးရိမ္ေနမွာ။
အရမ္းစိတ္ပူမေနဖို႔ေမ်ွာ္လင့္ရတာပဲ။
ကားတန္းေတြကိုမ်က္ေခ်ဖ်က္ၿပီး အေဆာက္အဦးပ်က္တစ္ခုနားမွာ ကားရပ္လိုက္သည္။
"ဆင္းရေအာင္ ယိုယို"
"အင္း"
ကားေပၚကဆင္းတာနဲ႔ လူကမိုက္ခနဲျဖစ္ၿပီး မ်က္လံုးေတျြပာလာသည္။
"ယိုယို! ယိုယို!ခနေလးအားတင္းထားအံုး!"
"အင္း ရတယ္"
"ငါ့ကိုမွီထား"ယိုယိုကိုတြဲၿပီး အေဆာက္အဦးပ်က္ထဲဝင္လိုက္ၿပီး အိုက္တမ္က တံခါးတစ္ေနရာမွာ ခလုတ္တစ္ခုကိုဆြဲဖြင့္လိုက္သည္။
"ယိုယို"
ယိုယို ေပ်ာ့ေခြသြားသည္မို႔ အိုက္တမ္ တင္းတင္းေပြးထားလိုက္ရသည္။လက္ထဲကခႏၶာကိုယ္ေလးကအားမရိွစြာေဖ်ာ့ေတာ့ေနသည္။
"ယိုယို!"
ေခၚသံသည္ စိတ္ပူမႈေတျြပၫ့္ေနေသာ္လည္း မ်က္ဝန္းေတြသည္ ၿပံဳးေယာင္သန္းလ်က္။နဖူးေပၚဝဲက်ေနတဲ့ ဆံသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေတြကို သပ္တင္လိုက္ၿပီး
"ဘာလို႔အဲ့ေလာက္လြယ္ရတာလဲ ခ်စ္ဆန္းယိုရာ"
YOU ARE READING
3 in 1❤️
Fantasyချစ်ခြင်းတရားတို့ရစ်ပတ်လာတာကလူ၃ယောက်အပေါ်မှာတစ်ချိန်တည်း တပြိုင်တည်း ။ကိုယ်ဟာလောဘကြီးတဲ့လူသားလားဆိုပြီး အဝေးကြီးမှာနေဖို့တွေးခဲ့ချိန်မှာအချိန်တွေဟာကုန်လွန်ခဲ့ပြီ။အင်း ကိုယ်ကသူတို့၃ယောက်ရစ်ပတ်ထားချင်တဲ့ထောက်တိုင်လေးတစ်ခုဖြစ်နေမယ်ထင်တယ် #Cover pc လေး...
