Me and my Possessive wife

39. Physically Alive But Emotionally Dead

I'm physically alive but emotionally dead.

Lumipas ang isang linggo, at hindi ko namalayang wala nang ibang nararamdaman ang puso ko kundi lamig, I am now a cold hearted guy. Wala na akong ibang nararamdaman. Nalaman ko nalang na nawala na ang sakit na nararamdaman ng puso ko, ganito ba talaga ang pakiramdam ng taong may patay na puso? Corny but its true. I lost her, i let her go, I set her free and i guess setting her free killing my heart so easy.

Nilingon ko si Johice na tumatawa habang nakatitig sa mga laruan niyang umiilaw at tumutunog. He looks okay na kumpara dati, siguro unti unti na siyang nakakarecover and good for him.

"V-vice?" Nilingon ko si Johanna na sa tuwing nililingon ko parang natatakot is it because of my cold stare? Well, i cant blame myself.

"Breast feeding time, you better leave first." Naiilang niyang saad. Nakasanayan na kasi naming tuwing nagpapadede siya umaalis ako sa silid o di kaya'y tumatalikod kasi nga na a-awkward siya and i love giving respect to womens naman.

Before i left the room hinalikan ko muna ang anak ko sa noo at lumabas. Nang makarating ako sa garden kinuha ko ang yosi na laging nasa bulsa ko at sinimulang sindihan at gamitin. Nasanay na akong gumamit ng yosi 1 week ago, nakatulong ang yosi sakin dahil ito ang nagiging libangan ko kasama ang sandamakmak na bote ng alak at ang napapadalas na pagtambay sa bar.

Sa loob ng isang linggo halos nahirapan akong mag adjust, hindi sa pag aadjust dahil si Johanna ang kasama ko kundi pag adjust sa nararamdaman ko. Pinilit kong kalimutan si Karylle pero hindi ko magawa, minsan dinadaan ko nalang sa pagtulog para wala akong ibang maalala. Ang alak ang naging kaibigan ko, sa pamamagitan kasi ng alak hindi ko nararamdamang nasasaktan ako o kung anong lumalabas sa bunganga ko eh. Pero hindi ko malaman kung bakit ngayon nagawa ko ng tuluyang patayin ang puso ko at alisin ang mga masasayang ala-ala namin ni Karylle. Sa tuwing naiisip ko siya i felt nothing..

//

Nilapag ni Vhong ang tray sa mesa at nilapitan si Karylle. Isang linggo na itong nakakulong sa kwarto minsa nga nakakaligtaan na nitong uminom ng gamot kaya lalong binalot si Vhong ng takot at awa.

Hinawakan nito ang balikat ng huli at pinilit gisingin.

"Babe.. kain kana oh. Hindi ka kasi nag breakfast kanina.. kailangan mong inumin ang gamot mo." Maski si Vhong ay nahihirapan narin sa sitwasyon ni Karylle ang buong akala niya na pag umalis na si Vice o layuan na sila ay magpapasaya sa kanilang pagsasama pero mukhang lalong lumala pa ito. Nasasaktan si Vhong tuwing nakikitang umiiyak si Karylle, alam niya na mahal parin ni Karylle si Vice pero hindi niya masisisi ang sarili na kailangan niya ring maging makasarili makuha lang ang taong gusto niya. Once na siyang niloko at iniwan and this time hinding hindi niya hahayaang iwanan siya ni Karylle kahit mahirapan man siya.

Narinig niyang humikbi si Karylle kaya walang siyang nagawa kundi iniharap ito sa kanya. Sumikip ang dibdib ni Vhong ng makita ang namamagang mata ni karylle at ang mga luhang walang tigil sa pagtulo galing sa mga mata nito. Dahan dahan niyang pinunasan ng mga luha nito at niyakap.

"Tama na... wag mo ng pahirapan pa ang sarili mo.. akala ko ba pag umalis siya magiging okay ka na pero bakit ganito?" Tanong ni Vhong na anytime soon maiiyak narin. Hindi umimik si Karylle pero hinayaan niya lang si Vhong na yakapin siya. Yun din ang inakala niya, akala niya magiging okay siya pagwala na si Vice pero hindi eh, mas lalo niya lang pinapahirapan ang sarili at sinasaktan..

Kusang kumawala si Vhong sa pagkakayakap kay Karylle at tinitigan ang nakaka awang mukha ni Karylle. Watching her tears fall breaks Vhong's heart. He hates seeing the one he love cries.

"Cheer up.." saad ni Vhong habang si Karylle ay nakatingin parin sa kawalan.

//

"Vice?" Nilingon ni Vice si Johanna na ngayon ay nasa likod na niya at bitbit ang anak. Binigyan niya ito ng tingin as if saying "what?"

"Your mom called. Sa London na raw tayo titira for good. Naasikaso niya na pala ang papers tayo nalang yung hinihintay at kung pwede bukas na raw tayo pupunta." Saad ni Johanna na binigyan siya ng ngiti. Galak na galak si Johanna nung malamang lilipat sila baka kasi magbago na si Vice at doon makakapagsimula sila ng panibagong buhay.

Tango lang ang ibinigay ni Vice at pinagpatuloy ang pagyoyosi. Nanatili silang tahimik pareho hanggang sa hinulog ni Vice sa sahig ang yosi at inapakan. Hinarap niya si Johanna.

"Ako na ang mag iimpake." Saad nito at nagsimulang umakyat ng kwarto para mag impake. Sa tingin niya ang paglipat sa London ay makakabuti sa kanya at sa pamilya niya. Baka doon, doon magiging bagong Vice Viceral na siya.

Marahan niyang pinasok ang mga gamit sa maleta na sobrang lalim ng iniisip.
Sa tingin niya makakabuti narin ito para hindi niya na makita pa si Karylle.

Unti unti niyang nilalagay ang mga gamit nila ng asawa at anak sa dalawang maleta at dalawang bag. Napailing nalang siya ng makita ang damit na binigay ni Karylle sa kanya hanggang ngayon andito parin pala ang damit na iyon. Ibinigay iyon ni Karylle sa kaarawan niya. Natawa naman siya ng maalala ang reaksyon niya noon, it was like he was the happiest guy in the whole world kasi first time niyang bigyan siya ni Karylle ng material na bagay which also made him cry.

"Am i that stupid to cry just for this cheap gift? Haha. Hunghang lang ang gagawa nun and luckily ive changed for good." Saad nito while smirking. Nakasanayan niya ng magsalita ng english dahil nga english spokening si Johanna.

Kumuha siya ng posporo sa cabinet sabay hablot sa damit na nasa kama, tumungo siya sa likod ng kusina at sinimulang sunugin ito.

"Dapat wala nang mga gamit dito na magpapaalala sayo, binura na kita sa puso ko kaya kung may plano kang bumalik? Wag nalang mapapagod ka lang." Makahulugang saad nito.

"Vice?" Napalingon si Vice sa babaeng nagsasalita it was Johanna.

"Aalis na muna ako ha? Paki bantayan na muna si Johice may pupuntahan lang ako. Saglit lang naman eh." Naka tanggap naman ng tango si Vice kay Johanna as he went inside at kinuha ang anak na malayang naglalaro sa crib.

"You can go back anytime. Hindi kita hihigpitan sa oras kung gusto mong gumala? Gumala ka. Lakumpake," saad ni Vice at dinala ang anak sa kwarto, hanggang ngayon kasi hindi parin nawawala ang inis ni Vice kay Johanna kahit na paminsan-minsan nagkakaroon na siya ng pake sa kanya.

Napayuko naman ang huli..

"I need to talk to Karylle, she must know that we will be leaving.." bulong nito.

HI! SA MGA NAGHINTAY NG UPDATE SORRY HA? TSAKA SA UMASANG NAG UPDATE AKO. MAG U-UPDATE NAMAN SANA AKO KAGABI EH KASO, KADO AYOWN NAKATULOG SWEAR TO GOD NAG ALARM AKO NG 1am TAPOS FAILED PALA. WELL ANG IMPORTANTE NAKAPAG UPDATE NA AKO HEHE. HAHABAAN KO PA BA TO? O END KO NA AGAD? THANKS SA SUPPORT KEEP VOTING ANG KICKING HAHAHA. TSAKA SA MGA SILENT READERS DIYAN USO MAG VOTE AT COMMENT? ANG SAYA LANG KASI BASAHIN NG COMMENTS NIYO EH. HEHE GODBLESS EVERYONE MUAH!-BAYSHKAWEL