Me and my Possessive wife

40. Karylle

I was wrong, I shouldn't did it to him, I shouldn't hurt his feelings again. I love him he loves me and i think that was enough and a valid reason to grow old with him but unfortunately my heart was filled with scared, guilt and pain.

I faced Vhong slowly and i saw sincerity in his eyes. He tapped my back huli na ng malaman kong niyayakap ko na pala siya and didnt care of how many tears flows in my face. As long as mailabas ko na ang sakit na nanatili dito sa puso ko.

My heart was so painful right now i dont even know what to do. I thought if Vice would stop ill be okay pero lumala ito halos hindi ko na nga maintindihan ang sarili ko eh para akong isang batang walang magulang na ang tanging iniisip na wala ng puwang ang buhay ko kung wala sila. Im lost, Im useless. Wala nang rason para magmahal pa ulit ang puso ko dahil ang taong minahal ko ay wala nang pagmamahal sakin ngayon, i hurted him so much na kulang nalang he would chose to curse me. Para narin akong si Johanna sa mga mata niya na kinamumuhian niya, Una he saw Johanna kissing with Peter which is his Brother tapos ako na nakikipag halikan sa Kaibigan niyang galos tinuri niya nang kapatid ang sama kong tao. I just realized that he felt more pain than what i felt after he married Johanna.

Dinagdagan pa ng takot at pangamba ang puso ko dahil hanggang ngayon hindi pa alam ni daddy na matagal na kaming wala ni Vice, may emergency kasi sa companya niya na naka based sa London eh and he needed to go there, umalis siya before Vice left the house.

"Wag ka ng umiyak.. andito lang naman ako eh.." saad ni Vhong he kept on patting my back i could even feel his heartbeat.

Napahigpit ang yakap ko sa kanya at bumuntong hininga.

"I need Vice..." sakto ng pagkasabi kong iyon may biglang kumatok sa kwarto.

Tok..

Tok..

Tok..

Nobody moves pati si Vhong halos hindi na gumagalaw nanatili siyang nakatitig sakin. Tiningnan ko ng maigi ang mukha niya at may nakikita akong mga luhang nagbabadyang tumulo, may nasabi ba ako? I wiped my tears and opened the door, bumungad sakin ang ngiting ngiti na si Johanna.

"Hi Karylle, sorry na distorbo ba kita? Pumasok narin ako nanatili kasing nakabukas yung door and i kept on calling nobody is showing up.. did i disturb you?" Umiling lang ako bilang sagot. Gusto kong itanong sa kanya kung okay lang ba si Vice, if he is doing well, kumakain ba siya? O di kaya'y lumalabas. But i can't ayaw lumabas sa mga dila ko ang gusto kong sabihin it was stucked on my throat. Ngumiti siya ng malapad at hinawakan ang magkabilang braso ko.

"I just wanted you to inform that well be leaving tomorrow." Napahigpit ang hawak ko sa door knob. Bumilis lalo ang hininga ko halos hindi na ako makahinga kasabay nito ang pagkirot ng puso ko.

"Pupunta kami sa ibang bansa for good. I also wanted to thank you for hurting Vice that much and because of that he came back, lagi na siyang nasa tabi ng anak namin at ginagampanan niya na ang pagiging ama kay Johice thank you so much Karylle.." kasabay nito ang pagyakap sakin lalo tuloy akong hindi makahinga.

So? Ibig sabihin kay Johanna na si Vice? Hindi pwede! Hindi pwede! Sana hindi ko na siya sinaktan ng ganon sana pumayag nalang akong bumalik kami sa dati sana nalang pala hindi ko siya sinaktan, nasaktan pa ako? Nasaktan pa siya tapos ngayon nag sisisi na ako. Dapat pala tiniis ko nalang ang guilt na nararamdam ko pati ang sakit dahil kung kasama ko siya hindi ako magiging ganito ka lungkot, sasaya ako.

Hinawakan ko ang basang pisngi ko, umiiyak na pala ako. Napangiti nalang ako ng mapait, ang mapaglaro talaga ng tadhana, noon siya ang humahabol sakin tapos ngayon biglang pumasok sa utak ko na ako nanaman ang hahabol sa kanya hindi dapat ako sumuko kailangan kong kunin ulit ang Vice ko dahil sakin siya sa kanya ako.

"Well, dont cry you should be glad because you wont see him again diba nga ayaw mo na siyang makita? Panindigan mo yan Karylle and dont cry your over acting gurl you chose this. Anyway hope to not see you again bye." Pagkatapos nun ay umalis na siya, bat ba ganon siya wala naman akong ginawang masama sa kanya ah? Kung sinisisi niya ako kung bakit naging ganyan sila ni Vice ngayon? Well wala akong pake dahil siya ang may kasalanan, kung hindi siya pumayag sa gusto ni Peter hindi sila maghihiwalay ni Vice ng ganon.

Naramdaman ko nalang na unti unti kong tinitikom ang kamao ko, i shoudn't get angry on her kasi kung ako rin ang nasa sitwasyon niya ill do the same thing pero hindi ba siya marunong makiramdam na nasasaktan ako? Kung alam niya lang kapakanan ng anak niya at siya ang inaalala ko kung bakit hindi ko magawang tanggapin si Vice ulit, pinaraya ko ang sarili kong kaligayahan para lang sa kanila ang tanga ko lang.

Paglingon ko sa likuran ko nakita ko si Vhong na nag iimpake habang may tumutulong luha sa kanyang mga mata. Galit niya akong nilingon i see pain in his eyes.

"Masakit diba?! Pinapamukha na sayo ng babaeng iyon na ang tanga mo!" Napahawak ako sa dibdib ko, hindi ko akalaing maririnig ko iyon sa bibig mismo ni Vhong, napapabilis na ang pagtibok ng puso ko hindi ko na mahabol ang hininga ko. Agad namang lumapit sakin si Vhong at inabutan ako ng tubig.

"So-sorry i didn't mean it, inumin mo muna ang gamot mo." Saad niya at sunod na inabot ang gamot ko pero tinapon ko lang ito.

"Let me Die Vhong, im such a stupid.... theres no reason for me to live... marami na akong nasaktan j-just let me die...."

"Karylle!!!"

HI THERE HERE'S MY UPDATE FOR TODAY GUSTO NIYO KASI NA HABAAN KO PA EH KAYA ETO OH. NAMATAY NASI KARYLLE HAHAHA DJOKE LANG. ABANG ABANG NALANG SA SUSUNOD NA UPDATE. PAG UMABOT ITO NG 40 VOTES AT 25 COMMENTS MAG U-UPDATE AKO NG NAPAKAHABA! PROMISE. GODBLESS EVERYONE MUAH!- BAYSHKAWEL