Me and my Possessive wife

47. Update (Kontrabida!)

*Balik tayo sa Point Of View ng mga characters ha? Baka kasi nagsawa na kayo sa Third Person's Point Of View Haha. ^^v*

Karylle

It's 7pm in the evening ng gisingin ako ni Vice . He was preparing food for dinner.

Wala sa loob ko ang napangiti sa ginagawa niya after what happened to us, hindi ko inakalang unti unti kaming babalik sa dati.

Bigla namang sumagi sa isip ko si Johanna at ang anak nila. Paano na sila? Wait. Saan nga ba sila ngayon? Ilang oras ng nandidito si Vice pero hindi pa siya nagpa alam na umuwi man lang what if kailanganin siya ng anak niya? Knowing his son has a reye syndrome.

Nilingon ko siya na busy sa paghahanda ng dinner sa mini table ko. Kahit likod niya lang ang nakikita ko masasabi kong 'mahal ko ang taong ito.'

I smiled ng humarap siya sakin dala-dala ang isang tray na puno ng pagkain, he smiled back, a genuine one.

Nilapag niya ang tray sa lap ko, kinuha niya ang dalawang kamay ko and he stick it together.

"Let's pray, God thank you for this food, Thank you for the blessings you had given us, and lastly thank you for the gift of life speacially to Karylle Amen.."

Mataman ko lang siyang tinitigan i feel so good when im with this guy.

Sinimulan niya ng sumandok ng kanin at sinubo sakin. Bringing the smile i missed so much, the smile that i saw almost 3 years ago.

Kailan kaya ako makaka-alis sa hospital na to? Pakiramdam ko okay naman na ako eh, okay na ang pakiramdam ko si Vice lang ata yung kailangan ko para gumaling ako eh. Its he who i needed. Its he who can fade the pains felt, its he who can stop this illness i felt..

Nang matapos niya akong subuan hinawakan niya ulit ang mga kamay ko at hinalikan ito. He showed me his sincere smile. Yung ngiting nakita ko, as i walk to the aisle.

"Karylle, i broke a promise once again..."

Napakunot ang noo ko, ano bang ibig niyang sabihin? Broke a promise once again? Huh? I don't get it.

"Ipinangako ko kay Vhong na aalagaan lang kita.. I even signed a contract... pero i felt this weird feeling na dapat bumalik tayo sa dati. Nung makita kitang nahihirapan naisip ko na kailangan mo nga talaga ako, and youll always need me. The feeling is mutual Karylle... it will always be.. may consequences and ill face it dahil hindi ko talaga kayang mawala ka sa buhay ko. Im sorry..."

Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko. Matutuwa ba o maiiyak.. I held his hand whos holding mine too..

"We will face that consequences together Vice.. together..."

Napalingon kami ni Vice pareho ng biglang bumukas ang pinto. Iniluwa nito si Vhong na parang hinahabol ng aso.. malakas na kumalabog ang pinto dahilan para magulat ako.

"Ano ba Vhong! Wag mo ngang ginugulat si Karylle!" Bulyaw ni Vice.

"So-sorry..." hingal napagpapaumanhin ni Vhong..

"Pe-pero kailangan mo ng umuwi ngayon din, Anne told me nag tatangkang patayin ni Johanna ang anak niyo. Nababaliw na siya Vice!"

//

Vice

Kumaripas ako ng takbo papunta sa parking lot ng hospital na to para sumakay sa kotse ko. Nakaligtaan ko na ring magpa alam kay Karylle dahil nagulat talaga ako sa sinabi ni Vhong.
I can even manage to drive nanginginig ang mga kamay ko.

Hinampas ko ng malakas ang sterring wheel.. ano bang pumasok sa isip ni Johanna! Ano nanaman bang balak niya! Frustrate na frustrate akong napakamot sa ulo, hindi ako handa sa masasaksihan ko pag uwi.. wag naman sana Lord...

Pagkarating ni Vice sa gate nakita niyang nagkukumpulan ang mga tao sa labas ng gate na nakiki isyuso.

"Paraan! Paraan!" Sigaw ni Vice para makaraan. Ng makapasok ito ni lock niya agad ang pinto.

"Kanina pa umiiyak ang anak mo, andami naring mga gamit na nababasag sa loob." Saad ng matandang kapit bahay namin.

Kinabahan naman ako lalo ng marinig ang nababasag na plato at ang sigaw ni Johanna..

Tumakbo ako ng mabilis at sa pagpasok ko halos hindi na maipinta ang bahay,may mga bubug na nasa sahig pati yung life size na salamin basag.

Nakita ko si Anne na kinakarga ang Anak ko at kinakabahan ang mukha.. naka sandal si Anne sa pader habang hinihele ang anak ko.

"V-vice! Wa-wala nasa sarili si Johanna! She almost killed your son! Mas mabuti pang puntahan mo na siya sa itaas andami niyang sugat... si Johice may sugat na rin pati ako..." inilipat ko ang tingin ko sa pumutok niyang labi. At nakikita ko ang dugo sa kamay ng anak ko..

"Babalik ako.." saad ko.

Kinabahan akong umakyat at doon nakita ko siya naupo sa mga bubug at sinusugatan ang kamay gamit ang isang pirasong nabasag na salamin.

"Johanna!" Sigaw ko, itinaas niya ang tingin sakin.. lumapit ako at pinigilan siya sa ginagawa pero nag pupumiglas parin ito.

"V-vice! Let me Die!! With my son! Walang saysay ang buhay namin,hindi mo naman pala kami mahal!" Sigaw niya at walang tigil sa pag iyak.

"Tama na..." mahinang saad ko na payapang nayakap siya.

"Hindi ko ginustong mangyari to.. Mahal kita alam mo yan, pero hinayaan mong alisin ko ang pagmamahal ko sayo kaya't ito nat nawala pinipilit moko. Sorry si Karylle na ang mahal ko.." bigla akong tinulak ni Johanna at hinang hina itong tumakbo na parang may kinuha sa drawer.

Nanigas ako ng makitang baril ang hawak niya.

"Jo-johanna...."

Itinutok niya ito sa puso niya. Wala siyang tigil sa pag iyak, gusto kong pigilan ang naiisip niya pero hindi ko magawa pati ako nanigas sa kinatatayuan ko. Mahal ko si Johanna pero bilang kaibigan nalang ngayon dahil hindi ko pa siya kayang patawarin sa pagtataksil niya sakin.

Sa tuwing sinasaktan ko siya nasasaktan narin ako dahil kahit papaano may natitirang awa at pagmamahal parin ang puso ko para sa kanya.. Ayokong mawala ang babaeng una kong minahal kaya ngayon nanginginig kong nilapitan siya para sana kunin ang baril na hawak niya.

"Diyan ka lang Vice! Gusto ko ng mamatay kaya hayaan mo na ako."

"Johanna wag! Kailangan ka ni Johice, kailangan ka ng anak natin... at ayokong mawala ka, ayokong may mawala pa ulit..."

"No Vice! Its final..."

Nakitang kong napapikit siya at marahang pinindot ang baril saka...

BANG!

Nakabulagta na siya....

PATAY NA ANG KONTRABIDA HA. I MEAN YUNG ISANG PROTAGONIST HAHAHA. MAY ISA PA MEHEHEHE. VICERYLLE NA. PATAPOS NA. TSAKA YUNG 'lets talk about us' NA DELETE NG PINSAN KO KAINIS! BUTI NALANG HINDI NIYA NA DELETE TO NAKU! NAKU! PAG NANGYARI YUN HAHANAPIN NIYA TALAGA NG MAGDAMAG ANG ULO NIYA" ANYWAY. KEEP SUPPORTING. (COMMENT! VOTE!) MUAAAAH- BAYSHKAWEL