A/N: SA MGA NAGTANONG KUNG ANO YUNG MERON SA NAKARAANG CHAPTER ACTUALLY ITS A FLASHBACK MEHEHE GUSTO NIYO KASI NA SWEET EH KAYA AYOWN BINUHOS KO NA ANG LAHAT NG SWEETNESS NA MERON AKO HAHAHA! AT DUN SA HINDI NABABASA ANG REPLY KO (SI KARYLLE, MAYAMAN PERO DAHIL NGA AYAW NIYANG MAGING PABIGAT SA MOMMY NIYA PINILI NIYANG TUMIRA SA ISANG BOARDING HOUSE NA KAYA NG ALLOWANCE NIYA. AYAW NIYA KASING SOMEDAY MAMULUBI SILA DAHIL NGA SA UNIVERSITY SIYA NAG AARAL, ANG MGA KAPATID NIYA SA PRIVATE SCHOOL TAPOS PINILIT PA SIYA NG MOMMY NIYA NA MAG CONDO KAYA EYEN, MALAYO KASI SIYA SA PAMILYA NIYA EH.) OKAY NA PO? HAHA. DAHIL LAB NA LAB KO YUNG READER KO NA YUN ETO NA YUNG REPLY KO, NILAGAY KO NA SA CHAPTER 42 HAHA.
"Please, papasukin niyo ako. Kailangan ko siyang maka-usap."
"Hindi po talaga pwede maam eh, wala po kayong passport"
"San ba ako pwede makabili agad? Para makapasok ako please I really need to talk to someone inside.." pamilyar ang boses na yun ah. Napalingon ako sa ingay sa may entrance ng airport na to.
Natigilan ako sa nakita ko... si si Karylle, naka hospital gown pa siya. Na bitawan ko ang maletang hawak ko at tumakbo papalapit sa kanya. Ano bakasing ginagawa niya dito? At naka hospital gown pa siya, tumakas ba siya?
Nang makalapit na ako sa kanya na gitla siya halos hindi na siya makagalaw.
"A-anong ginagawa mo di-dito?" Tanong ko. Sunod sunod ang pagtulo ng mga luha niya.
"Sir ikaw po ba yung gusto niyang maka usap? Lumabas na po muna kayo hindi po talaga siya pwedeng pumasok eh." Binuksan ng guard ang barrier at lumabas ako.
Ngumiti siya ng pamait habang patuloy sa pagtulo ang mga luha sa mata niya. I must feel nothing.. dapat wala akong maramdaman pero bakit parang kumikirot narin yung puso ko? Bakit parang nasasaktan ako sa nasasaksihan ko? Hindi to pwede..
"V-vice?" Kasabay nito ang pagyakap niya sakin, kahit ako nabigla sa ginawa niya pero hinayaan ko muna siya.
"Please don't leave me... I-i cant leave without you... funny right? I pushed you away then now that your going away im begging you to don't go.." hinarap niya ako at tumawa ng mapait. Inayos niya ang kwelyo ko.
"I wanted to be your wife again... can you?" This time hinawakan ko ang magkabila niyang braso, nilingon ko muna kung saan si Johanna at nang makita ko ito, naka upo ito habang karga karga si Johice. Panay ang titig niya samin..
Hinarap ko si Karylle at pinipigilang maiyak, hindi ko alam pero pakiramdam ko may mainit na likido ang nag babadyang lumabas sa mga mata ko.
"Karylle, i cant.. I tried to win you back but i failed.. instead i was hurt so bad that causes to fade my love for you.. Gusto ko sanang umalis ng hindi mo nalalaman para hindi ka na masaktan sa katotohanang sasabihin ko. Karylle hindi na kita MAHAL.."
*crying baby sound(imagine niyo nalang na may batang umiiyak)*
Napabalikwas ako sa gulat. Nilingon ko ang ingay na nasa gilid ko at nakitang umiiyak ang anak ko, kasunod naman nito ang paglabas ni Johanna sa banyo.
"Gising na pala ang baby Johice kooo.. can you watch Johice first? Magbibihis lang ako." Tumango lang ako at kinarga ang anak ko. Panaginip lang pala yun. Mamaya pa pala yung flight namin. Bat ganon ang panaginip ko? Bakit parang totoo?
"What was your dream pala? Kanina ka pa parang umuungol na naiiyak nagising tuloy si Johice.." saad ni Johanna habang binabalot ng tuwalya ang buhok.
Binalik ko nalang ang tingin ko kay Johice at minabuting hindi na sagutin si Johanna. Ewan ko ba kung bakit napanaginipan ko yun.
"Give him to me.. gutom na siya eh."
"Eh bakit feeding bottle ang hawak mo?" Tanong ko.
"Wala na kasi akong gatas. And he must use bottle baka masanay sakin 5 months na yang anak mo. Akin na."
"No, ako na ang magpapadede, you prepare breakfast first. Mamayang hapon na yung flight natin diba?"
"Oo, well sige. Ipa ubos mo sa kanya lahat yan ah." Inabot niya sakin ang feeding bottle at umalis sa silid.
Sinimulan ko ng padedein si Johice mabuti nalang at hindi na siya sinusumpong ng sakit niyang Reye Syndrome buti nalang talaga at naagapan namin.
Nanatiling nakatitig si Johice sakin kaya't binigyan ko ito ng ngiti.
"Sorry baby ha, hindi naging mabuting ama si daddy. Babawi ako okay?" I kissed his forehead at tumawa naman ito.
Siguro kung nabubuhay pa ang anak namin ni Karylle hindi sana magkakagulo ang mga buhay namin.
Ring..
Ring...
Ring....
Hindi pa nakaka-apat na ring at sinagot ko na agad ito, nang malaman ko kung sino ang tumatawag nawalan ako ng ganang sagutin ito.
"Vice! Puntahan mo kami di-dito sa St. Lukes inatake nanaman si Karylle please kailangan ka niya ngayon parang awa mo na.." nagulat ako sa binalita ni Vhong, talaga bang kailangan ako ni Karylle? At talaga bang malala na ang sakit niya?
"Vi-vice ayokong mawala si Karylle please... alam kong ayaw mo rin siyang mawala."
Binaba ko na ang telepono,
"Johanna!" Sigaw ko, dali dali naman itong pumasok at parang nataranta.
"W-why?!"
Ibinigay ko sa kanya si Johice at kinuha ang susi ng kotse, akma na akong lalabas but i need to tell her something..
"I need to go, emergency kindly cancel the flight muna... bye.."
Nang makarating ako sa hospital agad kong tinanong sa nurse station kung saang kwarto si Karylle.
"Room ni Ana Karylle Tatlonghari Viceral."
"Uhmmmm." Iniwakli niya ang book record at umiling.
"Pero sir, walang Ana Karylle Tatlonghari Viceral dito. Ana Karylle Tatlonghari lang po." Napa facepalm nalang ako. I forgot. Wala na palang Kami.
"Oh yes. Tatlonghari."
"Room 014 po." I ran to her room, baka kasi ano ng nangyari sa kanya. Baka may maitulong ako to make her better. Pipilitin kong uminom siya ng gamot dahil gaya nga ng sabi ni Vhong hindi siya umiinom ng gamot.
Pagpasok ko sa room niya, parang kinurot ang puso ko sa nakita ko. Ino-oxygen siya at maraming nurse ang nakapalibot sa kanya. Sabay namang napatingin ang mga nurse at si Vhong sakin..
"Ka-kamusta siya?" Tanong ko..
"Nahihirapan ng dumaloy ang dugo sa tube na nasa puso niya dahil sa tuwing nasasaktan siya, unti unting lumiliit ang butas sa puso niya. Shes not even taking her medicines kaya lalong lumala ang sakit niya. We also discovered na may phobia siya sa hospital that trigger her to not sleep in time. Ill inject to her the Salpin para kumalma siya, ma less ang paghihirap niya sa paghinga at pag sakit ng puso niya." Kasabay nun ang pag tusok ng injection sa kanya na nagpa kalma sa kanya at nagpa tulog. Hinarap ng doctor si Vhong.
"Dobleng pag iingat kung maari triple dahil lumalala na talaga ang sakit niya baka hindi niya na kayanin. Follow up the medicines she will take, dont let her skip the meds. At hikayatin siyang kumain. Or else we will be forced to undergo operation. Excuse me."
Nang maka alis na ang doctor, ay agad na lumapit si Vhong kay Karylle na mahimbing na natutulog.
"Siguro naman, maaawa ka na sa kondisyon niya ngayon.."
"Vhong.. kung kailangan niya ako? Oo sige. Aalagaan ko siya hanggang sa gumaling siya... mahal ko pa si Karylle kahit paano may pinagsamahan naman kami diba. Pero aalagaan ko lang siya hanggang doon lang."
AY HALA! WALA AKO SA MOOD MAG UPDATE KAYA ANG SABAW NG CHAPTER NA TOH. CHURI NA. HINDI NAKATULOG DAHIL SA #VICERALBAND KAGABI EH TAPOS KAKAUWI LANG GALING FARM HAYS. BABAWI AKO BAKA BUKAS. MEHEHEHE. GODBLESS GUYSH KEEP SUPPORTING MUAH! TYPO ERRORS HEHE-BAYSHKAWEL
BINABASA MO ANG
Me and my Possessive wife
Fanfiction"Possessive means over protective, jealousy, clingy and etc. etc. A Possessive wife? Does a possessive wife still exist? well litsi, este lets see." Expect errors from this story. Kung ayaw niyo ng OA na story? go read other stories.
