Lost in the woods with that boy

Hoofdstuk 6

H6 Be yourself.

~~*~~*~~

Lila stond met haar schoenen in het water. Het was een kalm riviertje waarin ze stonden en het water kabbelde rustig langs hun voeten. In de verte zag ze de blokhutjes staan, allemaal staken de vrolijke kleurtjes fel af tegen het met gras bedekte veld.

Op het terrein was het heerlijk warm, omdat de zon daar volop scheen. Hier bij de rivier was het helaas een stuk kouder door de hoge bomen die al het zonlicht wegnamen. Ook in het bos tijdens het mountainbiken was het erg fris geweest. Lila was nog van plan iets warmers mee te nemen naar het kanoën, maar ze had er tijdens de lunch niet meer aan gedacht.

'Volgende tweetal!' riep de man van de kanoverhuur.

Hij zag er bijna hetzelfde uit als de boswachter die ze vanochtend hadden gezien, alleen had hij iets andere kleding aan. Het zou haar niets verbazen als die twee een tweeling of broers van elkaar waren.

Lila had er zin in. Ze hield van het gevoel op het water te dobberen. Gewoon lekker rustig wegdrijven en even nergens aan denken. Verstand op nul en gaan. Helaas kon ze niet anders dan af en toe over haar enkel peinzen. Soms was er nog die kloppende pijn in haar enkel, die dan lange tijd maar niet weg ging. Ze wilde niet dat haar werkweek daardoor verpest werd, dus had ze er niemand iets over verteld.

'Kom, nu zijn wij aan de beurt,' zei Marlou terwijl ze haar in haar zij porde.

Lila kwam in beweging en stapte samen met Marlou in de kano. Zij ging heel soepeltjes zitten, maar Marlou had er wat meer moeite mee en de kano ging van links naar rechts. Gelukkig bleef de kano wel rechtop drijven.

Toen ze eenmaal in de kano zaten, vertrokken ze. Tegen de stroming in – voor zover die er was – naar het eindpunt waar ze pauze mochten houden. Het peddelen viel wel mee en het was erg leuk om te doen. Tijdens het kanotochtje zeiden ze niet zo veel tegen elkaar. Ze genoten gewoon beide van de mooie omgeving die zeer kalmerend werkte en werden er allebei een beetje loom van. Lila vond het fijn dat Marlou en zij altijd niet veel woorden hoefden te wisselen om het toch gezellig met elkaar te hebben. Vaak was elkaars aanwezigheid al genoeg.

Op school had Lila een hecht vriendenclubje van acht meisjes, inclusief Marlou. In de eerste klas van de middelbare school was het zo dat er zich groepjes hadden gevormd en die waren nu in de vierde nog steeds bijna gelijk. Als je eenmaal bij een groep was aangesloten, hoorde je voor altijd in die groep.

Zo was het voor Lila altijd al geweest. Op de basisschool was ze dan wel met alle meisjes uit haar klas bevriend, maar dat kwam omdat er in haar klas sowieso maar vijf meisjes zaten. Ze hadden het altijd erg gezellig met elkaar gehad, ook met de meeste jongens. Samen met 15 jongens vormden zij groep acht. Lila verlangde soms terug naar haar basisschooltijd. Geen huiswerk en elke middag met vriendinnen "spelen." Ze sprak nog weleens af met haar oude vriendinnen, maar toch was de vriendschap in de loop der jaren wat gaan verwateren.

Met Marlou hoopte ze in ieder geval nog heel lang bevriend te blijven. Ze zouden samen studeren en uiteindelijk samen oud worden. Dan gingen ze gezellig als twee oude dametjes naar de breiclub op zaterdagmiddag.

De allereerste keer dat Lila Marlou zag, was op de eerste schooldag. Ze gingen in de les naast elkaar zitten en daaruit was een hele mooie vriendschap gegroeid.

~~*~~*~~

4,5 jaar eerder

Ik had alles klaar. Mijn nieuwe schooltas stond naast me op de eetkamerstoel. Ik had hem in de zomervakantie ergens in een winkeltje in Frankrijk gekocht. Hij was best duur geweest, maar ik zou er zeker een paar jaar op de middelbare school mee doen, had ik mezelf voorgenomen.