Lost in the woods with that boy

Hoofdstuk 24

H24 Begin and end your day with a smile.

~~*~~*~~

Lila schrok op van beweging naast haar. Ze opende haar ogen en zag gelukkig dat het Kay was die zich omdraaide in zijn slaap. Behalve Kay was er verder geen beweging in de kelder waar ze zaten. Opgelucht haalde Lila adem. Ze rekte zich eens goed uit, want haar spieren voelden nogal stijf van het liggen op de houten vloer. Ook al was het niet al te comfortabel, gisteravond was ze wel als een blok in slaap gevallen. Het verbaasde haar dat ze redelijk snel weg was gedommeld, maar aan de andere kant ook weer niet. Ze was een paar uur geleden gewoon te gesloopt geweest om nog menig woord uit te kunnen brengen.

Nu ze wakker was wist Lila niet wat te doen, dus besloot ze maar naar het latjesplafond boven zich te staren. Ze kneep één oog dicht en volgde de lijnen van het hout een voor een met haar vinger. Zo uitgeput als ze gisteren was, zoveel nieuwe energie had ze zojuist meegekregen door de vergenoegende nachtrust. Ze was helemaal klaar voor een nieuwe dag. Ze was niet van plan hier nog langer dan een hele dag te blijven, dus hoopte ze maar dat die mannen terug zouden komen en een oplossing hadden voor wat Matthew noemde "dit probleem".

Ze kwam overeind en keek nog eens goed in het rond. Oké, laat ook maar zitten, dacht ze er gelijk achteraan. Er viel toch niets bijzonders te zien. Ze liet zich weer achterover vallen en zuchtte. Hoelang zou dit alles nog gaan duren?

Alle lijntjes van het plafond had ze volgens haar inmiddels wel gehad, dus legde ze haar arm weer zachtjes naast zich neer. Lila draaide zich op haar zij naar Kay toe en zo te zien was hij nog steeds in dromenland. Hij lag op zijn rug met één hand op zijn borst en de ander slap naast zich. Zijn borst ging rustig op en neer door zijn ademhaling en zijn mond hing een beetje open wat ze er wel schattig uit vond zien.

Lila wist niet precies hoelang ze naar hem had zitten kijken, maar enige tijd later gingen Kay's ogen langzaam open. Hij keek opzij en glimlachte flauwtjes.

'Goedemorgen Lila, mij zomaar bespioneren hè?' Hij rekte zich uitgebreid uit en grijnsde een beetje. 'En, nog iets bijzonders kunnen opmerken?'

'Je snurkt zachtjes in je slaap,' antwoordde ze eenvoudig. 'Dat was me nog niet eerder opgevallen.' Een kleine glimlach speelde om haar lippen.

'Dat komt ook doordat ik meestal later in slaap val en weer eerder wakker ben dan deze schone slaapster hier,' zei hij waarna hij haar in haar zij porde.

'Wat een briljante opmerking,' reageerde Lila luchtig.

'Jou hoor je trouwens juist helemaal niet in je slaap,' ging Kay verder zonder in te gaan op wat zij zojuist gezegd had. 'Zo geruisloos dat ik een keer dacht dat je dood was.'

'Gelukkig voor jou ben ik dat niet, maar houd nu op met porren anders prik je me nog lek,' antwoordde ze op neutrale toon. Ze begon hem ook in zijn zij te steken. Helaas werkte dit averechts waardoor ze ineenkromp door de vergrote hoeveelheid irritante steekjes.

Lila zocht wanhopig naar een andere oplossing om Kay op te laten houden. Afleiding leek haar de beste optie, dus veranderde ze sterk van onderwerp en vroeg zachtjes: 'Wat denk jij dat er straks met ons gaat gebeuren?'

Kay verstrakte even onder haar aanblik. Deze omwenteling had hij waarschijnlijk niet verwacht. Het bleef een tijdje stil. Het prikken in haar zij was gestopt, maar door de ontstellende blik in zijn ogen kon Lila alleen maar geschokt blijven liggen.

'Hmm, ik weet het niet zeker,' begon hij. 'Misschien gaan ze iets van losgeld voor ons vragen, want...'

Het kelderluik ging met een harde zwaai open.