BENEFITS [Completed]

66 - Break up

Jam's POV

Kakatapos lang ng klase namin pero pinauna ko na sila Letth umuwi. Hihintayin ko pa si Penyx dahil kailangan na kailangan na talaga naming mag-usap. Hindi ko na ata kakayanin kung magtatagal pa na ganito yung sitwasyon namin.

"Oh Jam?" Bati sakin ni Ralph. Nginitian ko lang siya at sumilip sa likod niya. "May hinahanap ka?"

"Hmm. S-si Penyx?" Nahihiyang tanong ko.

"Ah si Penyx. Akala ko si Jm." Sinamaan ko kaagad siya ng tingin. "Joke lang. Hindi siya pumasok eh." Sabay iwas niya ng tingin.

Paanong hindi pumasok? Eh kakakita ko lang sa kanya kanina kasama sila Jm.

"Ralph please."

Naiintindihan ko naman kung galit siya sakin eh. Pero sana naman wag niya kong iwasan diba? Alam kong may mali din ako pero kasi hindi ko talaga siya maintindihan. Pilitin ko mang intindihin pero wala talaga akong makitang dahilan para layuan yung taong wala namang ginagawa sayo.

Tinapik niya ko ng mahina sa balikat at tinuro ang pinto.

"Salamat." Ngumiti lang siya at naglakad na palayo.

Nagdasal muna ako bago pumasok. Sana this time masagot na lahat ng tanong ko. Gusto ko ng maayos namin to.

Dahan dahan akong pumasok at nakita kong nakasandal lang siya sa upuan habang nakapikit. Mukhang pagod na pagod siya. Kakausapin ko pa ba siya? Baka kasi maistorbo ko pa yung tulog niya.

Humakbang ako paatras pero humakbang din ulit pabalik. Aish!

Tinitigan ko muna siya sandali. Kahit isang araw ko palang siyang hindi nakakasama't nakaka-usap miss ko na kaagad siya. Ang hirap pala pag nasanay ka na sa isang bagay tapos bigla bigla nalang mawawala.

Napa-atras ako ng bahagya ng biglang bumukas ang mata niya at nakatingin sakin. Biglang kumirot ang dibdib ko ng mapansing parang wala siyang nakita. Sobrang galit ba talaga siya sakin at hindi niya man lang ako pinansin?

"P-pen.." Hindi siya tumingin sakin kaya nagkusa na kong lumapit sa kanya kahit pakiramdam ko ayaw niya kong makita.

Umupo ako sa tabi ng bag niya.

"Pwede ba tayong mag-usap?" Ngumiwi siya at dinampot bigla ang bag niya.

"Wala namang dapat pag-usapan." Cold na banggit niya.

Tatalikod na sana siya ng bigla kong hilahin ang bag niya kaya napaatras din siya pabalik.

"Ano ba Pen! Kung ikaw kaya mong takbuhan ng takbuhan tong problema natin, ako hindi!" Hindi ko na mapigilan hindi mag-taas ng boses.

"Kung sana sinunod mo nalang yung sinabi ko hindi tayo aabot sa ganito." Cold niya paring sagot. Walang emosyon ang mukha niya at diretso lang siyang nakatingin sakin.

Bakit pakiramdam ko ako pa yung may kasalanan?

"Hah, kung pinaintindi mo sana sakin kung bakit ko kailangan layuan si Kenny edi sana walang ganung nangyari!"

Nagulat ako ng biglang may tumulak sa upuan.

"Alam niyo bang may natutulog dito? Ang iingay niyo." Iniluwa ng upuan si Justin na halatang kakagising lang.

K-kanina pa ba siya jan? Bakit hindi ko man lang namalayan?!

Tumayo siya kaagad at padabog na lumabas. Nakahinga naman ako ng maluwag dun.

"Kung hindi mo kayang gawin yung hinihingi kong pabor sayo, mas mabuting itigil nalang natin to." Biglang nanlaki ang mata ko sa sinabi niya.