The Nerdy Girl is My Step Sister (COMPLETED)

CHAPTER 27

ASH'S POV

Hindi ko mapigilang maulungkot uli. Nandito na naman ako sa sementeryo, may masayang nangyari kanina sa office at gusto kong ikuwento sa kaniya. sa tuwing may nangyayaring masaya o malungkot sa buhay ko palagi ko siyang binibisita.

Kung nandito lang siya. alam kong matutuwa siya at makikita ko ang matamis na ngiti sa labi niya. mga ngiting laging kong inaasam-asam na kahit sa panaginip ko ay nakikita ko.

Inilagay ko na ang dala kong bulaklak sa puntod niya. sinindihan ko yung dala kong kandila.

How I wished that your here to laugh with me, to hug me when I'm sad and to tell me that everything will be alright. Siguro si Mommy paulit ulit niya yung dinadasal sa diyos na sana bumalik ka...

Pero masaya ako dahil kahit hindi kita nakita at hindi kita nakilala ay nagkaroon ako ng mga makukulit na kapatid.

"Dad, masaya ako ngayon. Pero mas magiging masaya siguro ako kung nandito ka." Oo si dad ang binibisita ko ang tunay kong ama.

"Dad, hindi mo naman siguro kasama si Josephine dyan kasi buhay pa siya diba?" napabuntong hininga ako.

Lumipas na ang limang taon pero hindi pa rin namin alam kung nasaan siya. hindi pa naman kasi sumusuko pero bakit hindi pa kasi siya bumabalik? Miss na miss ko na siya... hindi ko namalayan na tumulo nap ala ang luha sa mata ko. shit! Bakit ba kasi pag naaalala ko siya ay napapaiyak ako.

Mahal na mahal ko pa rin siya. kahit na hindi ko siya nakikita pero yung boses niya palagi kong naririnig. Pakiramdam ko nababaliw na ako. baliw na baliw sa kaniya.

"Josephine, nasaan ka na ba? Dad puwede mo bang tulungan akong hanapin siya? alam mo naman na mahal na mahal ko siya at naghihintay pa rin ako dito. ang sakit lang kasi. Hindi ko alam kung nasaan siya, hindi ko alam kung anong ginagawa niya at kung hanggang ngayon mahal pa rin ba niya ako."

Marami ng nangyari sa loob ng apat na taon. Dahil sa ako ang pinakamatandang apo ay sa akin napunta ang pamamahala sa marami naming negosyo.

Si Adrian ay busy sa pagpapatakbo ng ALU, maging si George ay doon nagtatrabaho, professor kasi siya doon. Ayaw naman ni George na patakbuhin ang ilang family business namin. May plano na din si Adrian na magpropose kay Mary.

Tss... kinukulit nga niya ako na tulungan siya.

Nagulat ako ng biglang nag ring ang cellphone ko. iyong private investigator na kinuha ko ang tumatawag. Siguro mga ika bente na siya na na hire ko. hindi ako kailanman sumuko na mahanap siya pero laging wala.

"Sir, nasa Pilipinas po ang bagong President ng D&S. wala po akong masyadong nakuhang information about sa kaniya. basta ang initials ni ay JWDS at lalake po siya."

Pareho sila ng initials ni Josephine pero lalake? Damn. dead end na naman!

"Walang news about Josephine?"

"I'm sorry, Sir. Wala pong Josephine Wilhelmina Simon or De Smet kaming nahanap."

Fvck! This is not happening again... dapat na ba talaga akong sumuko sa paghahanap sa kaniya?

"Is this the best thing you can do?" galit kong sabi. Pero wala akong nakuhang sagot. Napabuntong hininga na lang ako. ano pa ba ang magagawa ko. if I'm like these investigators I would be the one searching for her kahit na sa impyerno pa yun.

"Fine, the payment will be wired to your account." Saka pinatay ko na ang tawag.

Mabibigat ang mga pang bumalik ako sa kotse ko. I drove fastly papauwi ng bahay ko. I lived alone for four fucking years. It's not that ayaw kong makita ang pamilya ko. pakiramdam ko kasi mababaliw ako doon. Nakikita ko kahit saan si Josephine sa parte ng bahay.