My BFF the player

Hoofdstuk 5

Hello peepzzz!

Hier is een nieuw hoofdstuk speciaal voor jullie om morgen- de beruchte maandag- te overleven!

Ik hoop dat dit jullie helpt om morgen weer fris en fruitig de week te beginnen!

Video: Up, Olly en Demi (Acoustische versie)

Foto:

Veel lees plezier

__________________________________________________________________

Xavier POV

Ik loop de lange oprit op naar zijn huis. Direct nadat Mila had opgehangen ben ik naar mijn auto gerend en naar hem toe gereden. Ze vertelde dat ze ruzie hadden en dat ze het niet meer wist. Die arme schat huilde een hele regenseizoen bij elkaar aan de andere kant van de lijn.

Ik open de voordeur met de sleutel die ik van Ethan heb gekregen en loop naar binnen. De grote hal lijkt erg veel op het huis van Mila maar dan heeft deze 2 smallere trappen aan beide kanten. Ik snap niet waarom je 2 trappen nodig hebt in een hal maar dat zal ik wel zijn.

Ik loop rustig naar boven wetend dat hij op zijn kamer zit. Zijn kamer is eigenlijk zijn huis geworden. Alleen als hij moet eten komt die naar beneden en gaat daarna meteen weer naar boven.

Hij heeft een eigen verdieping van het huis, de 2e. Ik loop de volgende trap op en kom op zijn verdieping. Ook hier is een grote hal met een groot raam. Als je voor het raam gaat staan zie je de lange oprit met die stomme fontein. Mila en ik maken altijd grapjes over dat stomme ding. Een engel voor dit huis? Laat me niet lachen zeg.

Ik loop naar zijn kamer waar het donker is. De deur staat open dus loop ik naar boven.

Op bed zie ik zijn lichaam snel heen en weer gaan en ik weet dat hij huilt. Ik loop zo stil als een muis naar hem toe. 'Vrouwen' Zeg ik sarcastisch en ga naast hem liggen.

Hij kijkt me meteen aan met een geschrokken blik. 'Wat...' Voor hij zijn zin af maakt stopt hij al. Hij weet het antwoord al.

'Ze maakt zich zorgen om je man' Ik staar naar het donkere plafond die normaal wit is. 'Sommige dingen kan ze niet weten, voor haar eigen bestwil' Zegt hij zielig. Hij veegt zijn tranen weg en klapt dan in zijn handen.

Het licht gaat aan waardoor mijn ogen dicht gaan. Au!

Hij moet hetzelfde hebben gedacht omdat hij ook onder de dekens in gekropen met zijn hoofd.

'Waar ging de ruzie over?' We komen beiden weer omhoog en ik zie nu dat hij shirtloos is. Hij heeft altijd een shirt aan! Ik weet dat hij geslagen word door zijn vader, daarom ben ik ook zo vaak bij hem. Ik nodig hem altijd bij mij uit als hij niet bij Mila is of een meid.

'Ze kwam binnen toen ik stond te douchen waardoor ik schrok. Ik heb haar weg gestuurd en toen ik in de kamer kwam eiste ze dat ik mijn shirt uit deed' Hij begint sterk maar zijn stem word steeds zwakker. 'Ik lachte het weg maar ze had me door. Ik werd woedend en heb haar op de grond geduwd. Ik voelde me zo slecht dat ik ben weg gelopen, hopend dat ze het zou vergeten' Hij kijkt me intens aan met zijn blauwe ogen die iedere meid zou kunnen veroveren.

'Maar toen ze maar niet kwam ben ik terug gegaan en lag ze daar op de grond. Ik schrok zo erg maar toen ik voor haar knielde begon ze tegen me te schreeuwen. Het deed me zoveel pijn om haar zo te zien' Hij veegt een traan weg. Ik leg een arm om zijn schouder heen om hem te verzekeren dat het goed is.

'Ze rende weg en toen ik achter haar aan kwam had ze een blik die ik nog nooit eerder had gezien. Ik probeerde haar buiten het hek nog eens te stoppen... maar ze schreeuwde.... alleen... alleen maar' Hij huilt nu als een gek en ik heb echt medelijden met hem. Mila is alles voor hem, echt alles.