My BFF the player

Hoofdstuk 27

Hallo Peepz!

Hier een hoofdstuk van.... 11 word pagina's lang!

Woehoe! Iedereen is blij met mij, ik weet het! Dankuwel dank u allen:D

Maar even serieus, het hoofdstuk is dus echt zo lang.

Ik ben speciaal tot nu (22:45) opgebleven om dit te schrijven. Het is niet extreem laat maar om te bedenken dat ik om 6:15 eruit moet.... En dat elke dag...

Lees na dit leuke hoofdstuk (wink, wink) nog even de A/N. Dat zijn jullie mij wel verschuldigd!

Veel lees plezier

____________________________________________________________

Met grote ogen kijk in de hal in. Niemand heeft ons gehoord en niemand verdenkt iets. Want we knuffelen vaak en houden onze handen vaker vast. Iedereen vind het normaal dat wij een half stel zijn.

Maar ik niet!

Ik wil alles wat hij te bieden heeft. Zijn geweldige lach, zijn goddelijk lichaam, zijn perfect innerlijk. Ik wil alles van hem. Ik wil zijn driftbuien, ik wil zijn geschreeuw horen als hij boos is, ik wil zijn lach horen, ik wil zijn tranen zien.

Hij laat mij los en kijkt mij schamend aan. Al snel laat hij mijn ogen los en kijkt op de grond als hij onzeker op zijn lip bijt.

Iedereen die voorbij loopt denkt dat hij nog steeds zichzelf is en de player als altijd. Hij zoent elke week iemand anders. Ik dacht dat het was om te bewijzen dat hij geen homo was. Dat hij zichzelf wijs wou maken dat hij wel van meiden kon genieten. Maar nu twijfel ik daaraan.

Misschien heeft hij al die meiden gekust om mij uit zijn hoofd te krijgen. Misschien heeft hij al die moeite gedaan om niet verliefd op mij te worden, maar hij viel als een blok.

Ach, wat kan ik zeggen, ik ben ook een geweldig persoon. Het is moeilijk om niet verliefd op mij te worden.

Ugh, arrogantie!

Voor ik iets kan zeggen draait hij zich abrupt om naar mijn kluisje waardoor zijn tas die hij op zijn rug draagt bijna tegen mijn gezicht aan komt. Hij loopt erheen en opent mijn kluisje omdat hij de combinatie weet. Hij kijkt op mijn rooster wat aan de binnen kant van het deurtje hangt.

Ik weet dat hij dit alleen voor de schijn doet want hij weet mijn rooster uit zijn hoofd. Soms vraag ik hem waar ik heb, en hij heeft het altijd goed gehad. Hij pakt de boeken uit mijn kluisje en zonder mij aan te kijken pakt hij mijn tas.

Ik geef hem en hij stopt de boeken erin. Hij draait zich op en loopt in de richting naar mijn volgende les.

Ik wil wel wat zeggen maar ik weet niet wat. Ik voel hetzelfde voor hem, dus eigenlijk is het niet zo oneerlijk. Maar dat kan ik niet tegen hem zeggen.

In plaats van alle vragen die ik heb te stellen houd ik mijn mond. Het is beter dat we allebei wat tijd nemen om dit te verwerken en alles op een rijtje zetten.

'Dankjewel' Krijg ik eruit als hij bij mijn les stopt. De eerste bel is nog niet gegaan maar de leraar zit al achter zijn bureau. Ik wil naar binnen lopen maar draai mij toch om naar Ethan.

Ik wil niet dat hij denkt dat hij het nu verpest heeft. Dus ik doe wat het meest logisch lijkt en leun naar voren. Ik zie zijn ogen vergroten en ik zie hoop in zijn ogen.

Ik kus zijn wang zacht en ik voel een tinteling op mijn lippen zodra ze zijn wang raken. Ik wil als een blij meisje gaan springen, maar ik doe het niet.