My BFF the player

Hoofdstuk 35

Hallo! 

Sorry voor het lange wachten maar ik had het druk:(

Ik ben wel geslaagd voor mijn opleiding!!! woehoe!

En gefeliciteerd aan iedereen die ook geslaagd is voor hun examens:D

Veel lees plezier en het spijt mij voor het lange wachten xxx

__________________________________________________________-

'Ethan Wilson!' Roep ik hard door de gangen van de school als ik woedend iedereen aan de kant duw. Met een rood hoofd laat ik mijn ogen gevaarlijk over ieder persoon gaan die ik tegen kom.

'Ren niet van mij weg jij ongelofelijke eikel!' De lange jurk die ik draag zorgt ervoor dat Ethan een voorsprong krijgt. Hij draagt zijn pak waarin hij soepel door de menigte beweegt.

Ik hoor hem lachen waarbij hij zijn hoofd soms achterover gooit. Hij lacht zo hard dat hij soms moet stoppen om op adem te komen. Ondanks hierdoor is hij nog steeds ver voor mij.

Hij verdwijnt de linker gang in waar het hopelijk rustiger is dan hier. 'Ik ga je vermoorden!' Roep ik. Ik zie een paar mensen naar mij kijken maar trek mij er niks van aan.

Ik ga hem echt zo vermoorden.

En ik ga ervan genieten.

Fuck hem!

Ik neem de linker afslag waar ik hem zie staan. Er is hier gek genoeg niemand waardoor ik zijn grote grijns goed kan zien. Hij staat met zijn prachtige lichaam tegen de muur aan met zijn handen over elkaar.

Mijn bloed gaat steeds sneller door mijn lichaam als hij mij met zijn glinsterende ogen aankijkt.

'Ik kan niet geloven dat je dat hebt gedaan!' Schreeuw ik zo hard ik kan. Hij is er niet van onder de indruk en blijft staan op zijn plek.

Ik heb mijn zwarte hoge hakken in mijn linker hand. Ik heb ze uit gedaan het moment dat hij weg rende. Laten we eerlijk zijn. Niemand kan op hoge hakken rennen, laat staan Ethan bijhouden.

'Ik ga je zo vermoorden! Waarom heb je dat eigenlijk gedaan?' Hij doet geen moeite om te bewegen ondanks dat ik dreigend op hem af kom lopen. Ik zet grote stappen op mijn blote voeten naar hem toe.

'Laat maar. Reageer niet, want je zult al je adem nodig hebben als ik bij je ben. Want ik ga je zo vermoorden!'

Als ik bij hem ben gaat hij recht op staan. Zijn grote grijns zit nog steeds op zijn gezicht maar dat maakt mij niet minder boos.

Ja, hij is perfect maar geloof mij. JE RAAKT ER AAN GEWEND!

Oke, misschien dat niet maar nu kan ik niet van zijn schoonheid genieten, wat betekent dat ik echt heel boos ben.

Hij kijkt mij aan met zijn ogen waar één en al vreugde in straalt. We kijken elkaar kort aan voor hij zich voorover buigt en een liefdevol kus op mijn voorhoofd plaats.

'Ik hou van je schat.' De liefde stroomt van zijn woorden af. Zelfs als hij mij aankijkt zie ik dat hij elk woord meent.

'Ik niet van jou.' Voor hij het door heeft geef ik hem een harde klap in zijn maag. Ik geloof graag dat ik hard kan slaan maar Ethan steunt mij daar niet in. Helemaal niet nu.

Hij geeft geen krimp.

In plaats van in elkaar te kruipen van de pijn die ik heb veroorzaakt trekt hij zijn witte overhemd uit zijn zwarte broek waardoor ik zijn buik zie.