My BFF the player

Hoofdstuk 4

Hallo peepz!

Hier een nieuw hoofdstuk en ik weet dat sommige van jullie en POV van Ethan willen hebben, maar jullie moeten nog even geduld hebben. Het is ten slotte nog maar hoofdstuk 4!:D

Nou veel lees plezier en deze foto is van Robbie Amell als Ethan. Ethan wijkt er een beetje van af maar ik beeld me hem in als ik schrijf!:D Jullie mogen het natuurlijk helemaal zelf weten.

__________________________________________________________

En mijn vader had zoals altijd gelijk. Ik ben te laat op school, shit

Rennend loop ik door de gangen die helemaal leeg zijn. Dat scheelt me een paar staren minder want gisteren keek iedereen mij met grote ogen aan. Veel mensen kwamen naar me toe om me te feliciteren met de overwinning op Max. Nu weet ik nog niet of ik heb gewonnen maar goed.

'Mevrouw Robinson!' Ik hoor een harde stem door de gangen als ik mezelf tot stop breng. Lekker, heb ik dit er ook nog bij!

Ik vervloek mezelf van binnen en de persoon die tegen over me staat om me te laten stoppen. 'Niet rennen in de gang!' Met die woorden gaat de leraar een hoek om en ren ik verder.

Niet rennen in de gang, mijn kont. Ik moet op tijd komen. Het is praktisch onmogelijk omdat het al 9 uur is maar ik wil de tijd nog verminderen.

Met een grote zwaai gooi ik de deur open van het atelier en zie ik mensen rustig aan het werk. Als ik heel stil binnen loop merkt niemand mij.

Op mijn tenen loop ik langs de vrouw naar mijn plek, naast Ethan.

'Hee sukkel. Ik wou je al bellen maar jij vergeet mijn mobiel steeds' Begroet Ethan me. Ik rol met mijn ogen om zijn mobiel uit mijn tas te halen. 'Ook goedemorgen Ethan'

Met een plof laat ik mezelf op de stoel vallen. Ik geef Ethan niet zijn mobiel maar zijn reserve. Die bewaar ik altijd in het geval dat zijn ouders besluiten hem helemaal niet meer te vertrouwen en zijn slaapkamer te doorzoeken.

Elke keer als hij een slecht cijfer haalt of ook maar 1 letter verkeerd zegt pakken zijn ouders zijn mobiel af. Dus hij heeft bijna nooit een mobiel, zielig he.

Ik weet dat hij het zwaar heef thuis en ook al zegt die het tegen niemand, ik weet het wel. Ik ben de enige die hij thuis laat komen naast zijn beste vriend Xavier.

'Hee lekkerding!' Als je het over de duivel hebt' Xavier begroet me vrolijk met een knuffel. Ik voel de zachte stof van zijn shirt tegen mijn wangen aan. Het is zo lekker zacht!

Ik wil er nu meteen tegen aan slapen en morgen pas weer wakker worden.

'Dus, ga je mee?' Zijn blauwe ogen kijken me nieuwsgierig aan. Ik draai naar Ethan omdat ik weet dat hij me iets had moeten vragen maar hij het nog niet heeft gedaan aangezien ik net binnen kom.

'Xavier en ik wouden dit weekend naar het strandhuis, wil je mee?'

'Ik dacht dat jij niet aan water deed' Ik haal een wenkbrauw omhoog als ik hem aankijk. 'Tuurlijk wel gek. Heb je nog geleerd voor de toets?'

Hij verandert meteen van onderwerp waardoor Xavier en ik weten dat er iets is wat hij niet zegt. Ethan is nooit echt een zwemmer geweest, maar we hebben nooit echt ontdekt waarom.

'Om jou sixpack te zien doe ik alles' Ik geef hem een knipoog en begin aan mijn werk. De jongens praten over de plannen maar ik let niet op. Ik ben hard aan het werk omdat ik als gewoonlijk nog niks af heb van tekenen. Ik kan echt niet tekenen dus gooi al mijn werk meteen weg nadat ik een 5.5 heb gekregen.