My BFF the player

Hoofdstuk 32

Hallo!

Hier een nieuw hoofdstukje! Graag gedaan.

Ow, bedank mij maar met stemmen en reageren. Ik hou van reacties:) 

Hebben jullie mijn andere boeken al gelezen? Hi, I am the badboy en HUGO BOSS VS Me zijn voltooid! Ga ze snel lezen, of lees ze nog een keer, haha. 

Video: Hazel- Oliver James

Voor de nieuwsgierige mensen, de tekst staat onder dit hoofdstuk.

Veel lees plezier!

______________________________________________

Op school aangekomen na een brute basketbal training ben ik uitgeput. Ik wil alleen nog maar in bed liggen en slapen. We moesten push-ups doen, sit-ups en 10 kilometer hardlopen. Dat was nog niet alles want daarna moesten we nog sqauds doen en gewichtheffen.

Daarom loop ik er nu bij als een zombie. Ik had vandaag iets speciaals gepland maar daar heb ik totaal geen zin in. Het enige wat ik wil doen is slapen, ow en ik wil eten. Eerst heel veel eten en daarna gaan slapen.

Maar jammer genoeg is het nog maar 10 uur en moet ik vandaag tot 3 uur naar school. Vermoeid kijk ik op mijn mobiel om te kijken of ik nog berichten heb gekregen. Ik zie dat ik in totaal 75 berichten heb maar geen één van Hazel. Ik stop zonder te antwoorden op de anderen mijn mobiel weer in mijn zak.

Ik loop door de gang naar mijn kluisje. Als ik aankom zie ik dat Xavier bij mijn kluisje staat. Vermoeid loop ik naar hem toe en val tegen mijn kluisje aan. Mijn rug komt tegen de deuren aan en maakt daarbij een hard geluid. Naast mij springt een meisje van de schrik omhoog.

'Wat heb jij?' Vraagt Xavier en lacht onschuldig naar het meisje naast mij. Ik ben te moe om haar een verontschuldiging te geven. Ik sluit mijn ogen en wens dat ik in bed ben met een grote dampende pizza die ik helemaal op eet en dan een week slaap.

'Moe' Weet ik uit te brengen. Ik zak langzaam op de grond en laat mijn rugzak op de grond vallen naast mij. Ik hoor Xavier zeggen dat ik op moet staan omdat ik iets belangrijks moet doen vandaag. Ik schud alleen maar mijn hoofd en hij stopt met praten.

Ik voel zijn lichaam naast het mijne komen. 'Gaat het?' Ik hoor de bezorgdheid in zijn stem. Ik lach met mijn ogen dicht terwijl ik mijn handen onder mijn hoofd doe om ze te ondersteunen. Ik schud mijn hoofd en zeg verder niks.

Ik weet niet hoelang we daar zitten maar het helpt niet om wakker te worden. De bel giert hard door mijn oren waardoor ik hoofdpijn krijg. Ik kreun als de pijn doordringt van mijn oren naar mijn hoofd.

Ik wil het liefste in één zakken maar ik verman mij. Ik sta met de grootste moeite op. Ik kijk naar Xavier die mij bezorgd aan kijkt. 'Ga naar huis Ethan. Je ziet er niet uit' Normaal zou ik een opmerking maken maar hij heeft gelijk. Ik draag nog steeds mijn joggingbroek van de training en mijn haar is nat van de douche. Normaal staat mij dat goed maar deze dag niet. Het zit verward op mijn hoofd en er zit geen eens gel in.

Mijn witte shirt en leger groene vest doet ook niet veel goed vandaag. Als ik hier had gelopen als mijn normale ik die zelfverzekerd is en iedereen een glimlach gaf, dan was ik met mijn look weg gekomen.

Maar ik weet zeker dat mensen zich afvragen of ik stoned ben of ik coke heb gesnoven. Ik loop met een kromme rug achter Xavier aan die rustig loopt zodat ik hem kan bij houden.

Het is vandaag donderdag dus moet ik nog één dag overleven. De reden waarom ik zo moe ben ligt niet alleen aan de training. Natuurlijk was die niet fijn om te doen maar ik ben het op zich gewend.