GÜLİZAR

Benden Vazgeçme!

Sabah kendine geldiğinde gözlerini açmadan yatağın sağına doğru yaklaştı. Sokulmak istedi ancak karşılaştığı kocaman bir boşluktu. Eliyle yokladı ve en sonunda gözlerini açtığında Murat yatakta yoktu. Yavaşça kafasını kaldırdı. Gözleriyle odayı taradı, Murat'ı göremedi. Banyoda olabilir düşüncesiyle bir müddet bekledi. Ancak gelmeyince yavaşça yataktan kalktı. Sabahlığını giydi. Önce küçük kemeri geçti,piyano odasına baktı yoktu. Şerit perdeyi araladı basamakları indi,Masanın yanından geçip koridordaki banyoya doğru ilerledi. Kapıyı tıklattı.
"Murat orada mısın?"
Kulağını yasladı bir müddet dinledi ancak ses gelmedi. Zaten su seside gelmiyordu. Hemen dünkü düşüşü aklına geldi.
Banyoda bayılmış olma ihtimalini düşününce hızla banyoya daldı. Ancak Murat banyoda da yoktu. Yavaşça geri geldi. Yatak odasına girdiğinde Murat'ın kıyafetlerinin de olmadığı fark etti. En azından ceketi aradı gözleri,oda yoktu.

Yatağa oturdu. Derin bir nefes aldı. Nereye gitmiş olabileceğini düşündü. Telefonu kırıldığı için arama imkânı da yoktu.

Kulağına fısıldayan iç sesi hiç güzel şeyler söylemiyordu. Murat onunla oynamış olabir miydi? Bütün bu olanlar düzmece olabilir miydi? Sinirinden şu aile defterine bakmak hiç aklına gelmemişti. Belkide sahte bir nikahtı. Belkide alay etmişti Gül'le. İstediğini alınca da bırakıp gitmişti. İyice etrafı aradı. Eğer öyleyse mutlaka bir not bırakırdı. Herhangi bir not bulamadı. Demek kendisini not bırakmaya bile değer görmemişti.

Öfkeden her yeri dağıttı. Komidinlerin üzerindekileri, yorganı,yastığı,eline ne geçtiyse yerlere fırlattı. En son yatağın üzerine oturdu ve ağlamaya başladı.İç sesi bu defa taraf değiştirmiş,olumlu ihtimalleri fısıldıyordu. Murat o kadar karaktersiz bir adam olsaydı, bunca zaman bir yolunu bulur yine amacına ulaşırdı. Hem gözlerinde gördüğü gerçek aşktı. Yok,yok o kadar adi bir adam değildi Murat. Mutlaka bir yere gitmiştir birazdan gelir. Ya gelmezse,ne yapardı bu yaban elde. Hiç kimseyi tanımıyordu. Geri nasıl dönecekti. Sonra acı acı dudak büktü. Eğer Murat böyle birşey yaptıysa geri dönmesinin ne anlamı vardı?

Kötü ihtimaller her defasında baskın geliyor, göz yaşları yağmur gibi yanağını ıslatıyordu. Sonra bir ses duydu sanki,kulak kabarttı yine duyduğuna emindi. Hızla kaktı şerit perdeyi araladı ve basamağı indi. Tam bu sırada Murat koridorun sonunda göründü.
"Gülüm, uyandın mı?"
Gül şaşkın şaşkın bakarken, göz yaşları bu defa sevinçten akmaya başlamıştı. Murat ilk etapta Gül'ün ağladığını anlamasa da sonra hemen farketti. Hızla yanına geldi.
"Canım ne oldu?Ağladın mı sen?"
Gül cevap vermedi sadece Murat'a sarıldı. Murat'ta sardı karısını ancak ağlamasına bir anlam verememişti.
"Bir tanem ne oldu?"
Kesik kesik çıkan sesiyle cevap verdi.
"Bir şey olmadı." diyebildi.
"Neden ağlıyorsun o zaman?"
"Beni bırakıp gittin sandım"
"Seni bırakıp gittiğimi mi sandın?Sen deli misin ya!Ben bu anları yaşamak için 6 yıldır bekliyorum. Tam mutlu oldum ,hayatımın kadınını buldum derken bırakır mıyım seni?Bir tanem benim."
Biraz geriledi,eğildi Gül'ün göz yaşlarını öptü.
"Tamam ,hadi ağlama artık."
Biraz duraksadı,sonra düşünceli bir şekilde devam etti.
"Gül"
"Efendim"
"Gitmemiz gerek"
"Nereye?"
"İstanbul'a"
Gül dikkatle bakınca Murat'ın gözlerindeki endişeyi gördü.
"Murat birşey mi oldu canım?"
Derin bir nefes alan Murat,
"Osman abiyle beraberdim. Yardımcım Orhan bana ulaşamayınca onu aramış. Annemi hastaneye kaldırmışlar."
"Gerçekten mi? Nesi varmış?"
"Oda tam olarak bilmiyor. Başta soğuk algınlığı gibi başlamış sonra ilerlemiş."
"Hımm"
"Uçağı ayarladım. 1 saatte kadar hazır olur. O zamana kadar hazırlabilir misin?"
"Tabi ki,hemen hazırlanırım"
Diyerek yatak odasına geçti. Kıyafetlerini aldı. Tekrar geri geldi. Sandalyede oturan Murat'ı geçti. Koridora ilerledi ve banyoya girdi.