DÜŞES

24:İyileşme

Kaeta

Gelen haberle şok olmuştum.Resmen eski kocam yasak aşkıma yardım edecekmiş.Öte yandan oldukça mutluyum.Nihayet doğru dürüst bir hekime gösteriyoruz onu.İçimdeki yangına su serpildi.

Ne tuhaf adamsın,lordum.Sen hem çok bencil,hem de iyisin.İnsan sevse mi bilmiyor.Şu an müjdeyi vermeye gidiyorum."Müjde aşkım.Tedavi olacakmışsın.Seni işinde uzman bir hekime göstereceğiz!"dedim.Yüzünde oluşan ufak tebessümle"Sayende."dedi sevinçle.

Ertesi Gün

Uzun yolun bitişiyle,hekimhaneye geldik.Lord"Hekimhane burası."dedi.Lorduma minnetle baktım."Teşekkür ederim lordum.Size minnetlerimi borçluyum.Ne diyeyim.İyi ki destek çıkmışsınız."dedim.

Milena bana acıyarak baktığını zannederek baktı."Lordumla daha sonra konuşursunuz Bayan Chinstonso.Haydi ama."dedi."Elbette Bayan Milena."dedim."Bana düşesim demenizi tercih ederim."dedi.

Ona daha fazla tahammül etmek istemedim.Hekimhaneye girdik.İçerdeki adam"Hoşgeldiniz efendim."dedi kırklı yaşlardaki biri."Hekim sizmisiniz?"dedim."Yo.Sizi hekimin yanına götüreyim."dedi.

Soğuk bir odaya girdik.Ama içersi oldukça,güzel,temiz bir yerdi.İnce bıyıklı,gözlüklü biri bize"Hastamız bu mu?"diye sordu."Lütfen iyileştirin onu.Ben lordum.Parası ne ise,hallederim."dedi.Hekim duyduklarıyla minntle baş selamı verirken de"Siz nasıl isterseniz,efendim!"dedi.

Auerl'i yatağa bırakırken,doktor onun ağzına bakıyor,bir yandan bir şişede ısırgan otu,sarmaşık,bal gibi nesneleri birleştiriyordu.Bitesiye değin ter dökerek bekledim.Lila yelpazesi ile soğuk kanlı bakan Milena'ya bile katlandım.Hillary'nin gerçek babası adına!Bunu yapmaya mecburum.

Adam,"Karışımımdan her gece içmeden uyumayacaksın.Bu şifalıdır merak etmeyin,lordum."dedi."Tabii."dedi lord."Şimdi de bakalım,kaç altın gerek sana?"dedi."60 altına bu iş hallolur lordum yanlız 60."dedi.O ödeme yaparken,gözlerim yeni doğmuş umudumla yeşeriyordu.O kurtulabilir!

4 Ay Sonra

Git gide iyileşen sevgilime baktım.Eskisi gibi yatağa mahkum değildi."Seni özledim Auerl,cidden.Ayrıca...Hillar sensiz büyümesin istiyordum."dediğimde bana bakarak"Bu asla asla olmaz."dedi.

Hillary'yi doyurmaya çalışırken,şominenin başında Bay Chinstonso geliyor."Hoşgeldin Sam."diyorum ona bakmayarak."Hoşbulduk karıcım seni görmek ne hoş."diyor ve o kara deri deftarini alıyor.Birşeyler yazdığına eminim.

Hillary'yi mutlulukla seyrediyorum.O babası olmadan büyümeyecek artık.

Kucağımdan kalkan Hillary"Baba!"diye bağırarak Sam Chıntonso'nun kucağına atlarken,uşak Auerl'in yan odadan baktığını görmek birden içimi,böğrümü sızlatıyor.

Auerl'e üzgün bakışlarımla savurup,koşarak odayı terk ettim.Odama giderken dışardan bir at sesi duyunca,rotamı bahçeye çeviriyorum.Nefes nefese kalana değin,koşuyorum.Dışarda gördüğüm kişi Lensia'm olunca şok oluyorum.

Koşarak varıyorum kollarına.Leydime"Hoşgeldin tatlım.Hangi rüzgar attı?"diyorum.Ama onda zerre kadar neşe yok."Anne çok korkuyorum."diyor dolan gözleriyle."Anneciğim?"diyorum ona.

"Anne kortktum. Dün gece biri bana halat dolamış.Boğacak!"dedi."Yavrum?"diyorum panik ile."O ne de...mek?"diyorum.Nefes alışım serileşirken"Anneciğim iyi misin?"diye soruyorum.Başıma gelen şu işe bak.İnamadım yani,nasıl?

"Dün gözlerimi araladım ki,kara pelerinli bir kadın halatı boynuma sarmıştı.Boynumdan aldı ve uçup gitti."dedi.Onu bağrıma basarak mırıltı ile"Seni cellatların eline koymayacağım. Seni koruyacağım söz."dedim. "Dün ölümden döndüm anneciğim.Seni o konağa döndüreceğim söz olsun."diyor."Yavrum."diyorum.Şevkatim dinmeden,yorulmaksızın saracağım leydiyi,kuzumu.

"Buna hiç luzüm yok.Canını koru.Ben geri geleceğim.Orası bizim.Bizim."diyorum."Bizim anne.O kölenin olmadı,olmaz."dedi."Canım,sıkma canını bu kadın adına.Bırak,ne hali varsa ..."dedim ve o gitti.

Şuan sabah ve uşağın yanında,hatta ve hatta onun yatağında bulunuyorum.Onunla geçirdiğimiz gecenin sonunda adeta şakıyarak günaydın derken,o kalkıp giyinmeye başlıyor.Ben normalde,burada yatmam.Tabii kocamın dibine yatarım lakin o uzun sürelik bir yola çıkınca,bu gece buradaydık.

Hillary'nin yanıma geldiğini duyunca yanına yetiştim.Nihayet 4 yaşında o.Yaşlı hizmetçimiz,manevi annemi de hizmet için yanına aldığından,bu yegane bizim evimiz gibi oldu.Bu geçici mutluluklar hayatta tutuyor beni.Ben bu acı anıları yaşadıktan sonra,birçok defa intiharı düşündüm lakin kızlar ve aşk beni hayatta tutuyor.

Öyle büyük hayallerim yok.Hele ki böyle kelle koltukta geziyorken.İntikam almak,kızımın babasını öğrenmesi,istiyorum tabii.Ama bunlar benim gibi bir kadın için çok uzak hayaller.

Gelen Auerl'e öpücük verip,kahvaltı için oturmasını istiyorum.Bu evde hiç büyük masada yemediği için şaşkına otururken,bende ondan alamıyorum gözlerimi sofrafa üstsüz gelmiş yahu.Kıkırdıyorum,kendime.

Kahvaltıya oturuyorum.Küçük kızımız da yerini alınca,gülümsüyor ve kahvaltıya koyuluverirken,kapının sesi zır edince,panik oluyorum.Peynir boğazıma diziliyor.Kim bu lanet olası?Kalkıyorum ve"Auerl kalk,kalk da odamıza.Haydi gömleğini giy."diyorum.

Uçarak gidiyor.O gömleği giyerken,üzerimi düzeltip,kapıya yöneliyorum.Gelen Milena olunca haliyle şaşırıyorum."Ah düşesim,bu ziyaretinizi neye borçluyum?"dedim."Çok kalmayacağım Bayan Chinstonso."diyor."Ne söyleyecektiniz?"diyorum.

"Kocamdan uzak durmanızı."diyor."Fazla cesursunuz."diyorum."Aksine,sen cesaretlisin.Kızını seviyorsan,ben ve kocamdan uzak ol.Duydun mu!?"diyor."Duyamadım?"diyorum."Seni alçak!"diyerek elimi kaldırdığımda korkuyla"Dur!Yemin ederim sevdiklerini göremezsin."diyor.

Elimi indirip,kapıya yöneltiveriyorum."Git evimden."diye emrediyorum."Kızımdan uzak dur."diye haykırıyorum hemencecik.

Uzun ve aşkla dolu bir günün ardından aklımdan geçen bir an evvel kızımı korumaya almalıyım.Ayrıca Hillary de düşes için bir korku.Ondan korkuyor tabii.Fernoin'in sağ olması da onun için epeyce mühim.Fernoinle derdim yok lakin bu karı haddini bilsin artık.

Bilmiyor ki,o bir köleydi.Başımıza düşes kesilen biri.Lordum nasıl ahmak bir şeref fakiriymiş.Ona aşık olduğum ilk yılları unutmuyorum.Onsuz nefes bile alınmaz zannettiğim o aptal zaman.Lakin benim masalımdı bu.Sonsuza kadar mutlu yaşanmayan bir masal.Yasak bir aşk.

Buraya geldiğim ilk gün aklımda şunları döndürüyordum."Benim masalım buraya kadar.Bitti işte.Masalım bitti.Kalbimin merkezinde,paradan daha önemli şeyler olduğunu hissetiğim o güzel mi güzel günümü de es geçmeyeceğim.

Uşağa aşk duyduğum zamanlarım.

Sabah vakti kuş cıvıltıları dolduruyor odanın içini.Uşak da odasında uyumuş idi dün gece vakti.Kalkıp,giyiniyorum.Bugün sevgilim ve güzeller güzeli kızımla gezecek olmanın mutluluğuyla tabii.

Şuan gezideyiz.Çok insan olan o sokaklardan geçiyoruz.Halkın bir kısmı beni tanıyor.Auerl ise uşak giysisi ile,benim ardımda.Onla elele gezemiyoruz.Zira halk beni tanıyor.Bundan böyke dikkat etmemiz lazım geliyor.Halktan biri"Düşesim,neden bu kadına göz yumdunuz?O kötü bir insan..."diyor.Ne yapalım ki?

"Ben kimseye göz yummadım.Lordum istedi."dedim."Düşes Kaeta.Tekrar düşesimiz ol."diyor.Kadına"Bundan sonra bilemeyiz."diyorum."Sizi ve Leydi Lensia'yı seviyorum.Lakin halk söylüyor ya.Başı belada imiş."dedi."Bu konudan haberdarım.Yok öyle bir olay." diyorum.

"Tekrar düşes olun."diyor ve gidince,soran gözlerimle etrafı süzüyor,duraksıyor kalıyorum.Uşak Auerl,fazlaca genç kızın dikkatini celbediyor,sanırım.Az evvel bir genç hanım ona bir mendil verdi.

Neyse,bunlar konusunda konuşuruz.Görürsün sen sevgili Auerl!Görmem sanma sakın a.Sinirle titremiş ellerim sakinleşiyorken,bir kadın göz kırpıyor Auerl'ciğime.Bu defa dayanamayacağım derken durdurmalıyım nefsimı.Zira yalnız fettan gözler ile süzüp korkutmakla yetinmeye mahkum kalıyor ve yürüyor gidiveriyoruz biz.

Yelpazemi savurarak halktan bazı insanlarla selamlaşıp,bir tüccarın attığı taşlarla bile tehdit edilince,ürperiyor ve sinir oluyorum elbette.Tüccar bağırıyor:"Sürtük düşes!"diye.

Yoğun günüm artık bitiyor.Ne güzeldi.