DÜŞES

50:Lord'a Veda

Yazar

Kral sofrasında sıradan bir akşamdı bu.Lord,krala şakalar yapıyor,kraliçeye ise arada bir nezaketle gülümsüyordu.Kral seviyordu lordu.Ne var ki ne yanında gelen düşesi Milena'ya,ne de onun eğittiği genç oğlu Fernoin'e ısınabildi.

Fernoin,şımarık bir çocuktu.Annesiyle bu sabah kralın kahvaltısına gelmemiş,bahçede ayrı bir yer hazırlatmışlardı.Genç prensle iyi anlaşamıyordu Fernoin.Kraliçenin altın saçlı oğlu veliaht prensi Cranton'u kıskanmıştı.Etrafında Fernoin'den asil bir erkek olmamıştı hiç.

Haliyle Fernoin fesatlık ediyordu.Daha saraya geleli az olmuştu.Altı ay dahi olmamıştı.

Düşes Milena,lordu öldürmek için hazırdı artık.Bu geceyi bekliyordu.Bahçede kendi için hazırlanmış yerde otururken,karşısında oynayan oğluna bakıyordu.Yavru bir ata biniyordu küçük lord.

"Bak anne!"diyordu."Ben prensten daha iyi at sürerim!"Annesi güldü."Böyle konuşma demiştim Fernoin!"diye yalandan kızdı ama oğlunun hırsı hoşuna gidiyordu.

Oysa orada oynayan oğlunu algılayamıyordu.Ona bakarak dalmıştı kadın.Bu geceyi düşünüyordu.Bir köleden,saray bahçelerine gelişini tekrar edip duruyordu zihninde.

Bazen insan,hayal ettiklerinin ötesini yaşayabilirdi."Umut hiç ölmez."diye düşündü.O ki doğduğu varoş köyünde tüm kızların zengin koca aradığı lanet yerde,çöpten yemek bulup yemiş insan idi!Şimdi saray bahçesindeki hususi döşeğinde,asil oğlunu izliyordu.

Bir damla yaş süzüldü gözünden."Güçlü olmak zorundayım."diye düşündü.Bu ayran gönüllü lord bu sarayda birkaç metres edinmişti bile!Ya gönlünü kaptırırsa ve sonum da Kaeta'nın ki gibi olursa,diye endişe ediyordu.Tek endişesi bu değildi.Lordun yaşaması iktidarı tekeline geçirmesine engeldi.

Ya o aptal kızı Lensia'yı veliahdım diye getirirse!Kız onun aklını çelebilirdi kolayca.

O kız lord ölürse,katti surette gelemezdi.Bu adam tehlikeliydi.Ya,ya,ya...İhtimaller beynini kemiriyor,uykuları kaçıyordu.O herkesin hayal edebileceğinden de kuvvetli olduğunu bildirmek istiyordu cümle âleme.

"Fernoin'im için..."

***

Akşam olmuş,lord kralın sofrasında iyice bir içmişti.Düşes Milena,ayrı bir odada köleler katında kurulmuş yerinden,dans gösterisi izliyordu kraliçe ile.

"Kraliçem,"dedi nezaketle."Vakit geç oldu.Lordum beni beklemesin.İzin verirseniz ben..."Kraliçe çok keyifliydi."Aaa! Gitme Milena."dedi.O da biraz sarhoştu.Her zamankinden daha samimi davranıyordu Milena'ya.

"Eğlenmeye yeni başlıyorduk.Şimdi gidemezsin."Milena kadının onu zehirlemesinden korkuyor ve şarap içmekten sakınıyordu.Bir iki üzüm yemişti ama bu gece işleyeceği bir cinayet vardı.İçinden bir ses,"erteleme!"diye bağırıp duruyordu."Bu gece..."

Kraliçe yüksek sesle kahkaha attı ve müzisyene,"Ay Işığı'nı çal!"diye emir verdi keyifle.Müzisyen mırıldanmaya başladı."Sabahtan gece,ay ışıldayana kadar..."

Milena,"Bağışlayın beni kraliçem,gitmek zorundayım."dedi."Ah,peki öyleyse.Git."kraliçe umursamaz bir tavırla ve her zaman olduğu gibi emir ses tonuyla söylüyordu sözlerini.

***

Lord fazla içmişti.Gülerek defalarca öptü düşesi.Düşes de ona karşılık verdi.Sonra bu yataklarında devam etti.Bu son birliktelikleri olacaktı.Emin idi düşes.

Ama olmadı.

Lord onunla sevişmek yerine onu öpüp durur iken uyuyup kaldı lord ve"Zamanı geldi."dedi kadın.Sakladığı hançerini çekmeceden çıkardı.Yüzüne baktı adamın.Planı basitti.Hançeri saplayacak,sonra orada bırakıp dehşetle haykıracak,askerler girince yeni uyanmış ve kocasının biri tarafından hançerlendiğini gören kadın taklidi yapacaktı

"Saldırdılar ona."diyecek,birkaç gün az buz yemek yeyip kendini mahvolmuş gösterecek idi.Milena"Affet beni."diye fısıldadı."Bu bir gün olacaktı."

Hançeri sapladığı an,lord gözlerini bir saniye dehşetle açtı.Sonra kapadı.Sonsuza kadar.Milena yataktan yeni kalkmış gibi durup,kulakları sağır edecek bir çığlık kopardı.

İki muhafız derhal içeri geldi ve gördükleri manzarayla donup kaldılar."Lordum!"diye onu yalandan sarstı düşes."Kim yaptı görmedim!Öldürdüler onu!Kocamı!"diye haykırdı dehşet içinde.

O kadar inandırıcıydı ki!

***

Ertesi sabah,kral bir defin töreni düzenledi.Fernoin oldukça üzgündü ama bir yandan artık tam anlamıyla bir lord olabilirdi.

Babası doğduğundan beri ona karşı hep soğuktu.Onunla vakit geçirmezdi.Hep işleri oluyor idi! Fernoin bu aptal sarayda kalmak istemiyordu.Köşk'e dönmek,köşkte lord olmak istiyordu.

Annesi ise,aksini düşünüyordu.Sarayda kalmalı ve oğlunun eğitimi burada devam etmeliydi.Hatırı sayılır bir eğitim alıyordu doğrusu.

Kraliçe,"Hiç beklemiyirduk.Gecenin bir yarısı kim yapmış olabilir.İnanılır gibi değil.Hainler etrafımızda leydim, bu her zaman böyle oldu."dedi.Milena,yalandan ağlıyordu.Siyahlar giymişti tabii ve siyah dantel işlemeli ülkece"yas"anlamına gelen mendille kuru gözlerini sildi.

"Ah majesteleri,hiç hazır değildim."dedi.Cenaze devam etti ve Milena acımadan lordunu toprağa verilirken seyretti."Lord hazretleri,oyun bitti."diye düşündü.

***

Cenaze biter bitmez kral,düşesin yanına geldi.Fernoin'in başını okşadı."Düşes Milena,lorduma burada ihtiyacım vardı."Bunun bir yalan olduğuna emindi."Ama biliyorsunuz,kendisi vefat etti."

Sözlerine daha kararla devam etti.

"Sizin köşkünüze dönmeniz... gerektiğini düşünüyorum."Saraydan atılıyor olduğunu anladı düşes."Majesteleri ben..."diye söz alırken kral,"Kararım kesindir düşesim."diye tamamladı.Milena revelans verdi."Nasıl...dilerseniz kralım."

***

Köşke gelmişlerdi.Milena gösterişli balkona çıktı ve yıldızlara bakarak şarabını yudumlamaya başladı.Genç lord uyumuştu.

"Beni oradan bir yerden görüyor musun acaba lordum?"dedi bir anda."Seni hiç sevmedim.Bilesin bunu..."

"Oyun bitti lordum,ben kazandım.O kadar saftın ki.Yanı başında ölümün olarak yıllarca yaşadım ben.Aptal eski kadının Kaeta'yı çektim.Gençken hayal ettiğim yerlerdeyim şimdi.Bir oğlumuz oldu,senin yerine kendi kanım var lord olarak artık lordum.Bir kölenin kanı..."

"Yıllarca eziyet gördüm.Açlık ve sefalet çektim.Şimdi?Saltanat sürüyorum lordum.Aptal karın şanlı,varlıklı düşes sürgün iken, ben,köle Milena,buraların düşesiyim!Hoşça kal,lordum.Buralar artık benim!"