DÜŞES

44:"Kork Benden Milena!"

Kontes Lensia

Öfkeden çıldıracak gibi oldum.Nasıl olur?Annem ve uşak?Peki,Hillary?O Bay Chinstonso'un kızı değil mi?Bu ne çirkin bir iftira!

Araba,nihayet babacığımın konağına vardı.Deli gibi konağa daldım."Nerede o pis düşes!Nerede o soysuz!Kancık!" Babamın sinirle geldiģini gördüm."Ne oluyor,Lensia?"diyor metal gibi soğuk bir sesle.

Bu defa gözyaşlarıma engel olamadım."O düşes bozuntusu ucuz kölenin anneme iftira ettiğine emin ol.Annem öyle bir şey yapmaz!Onu öldürürüm!"dedim.

Babam soğuk gözlerle beni süzdü.Koltuğa oturdu ve ben yokmuşum gibi,"Annen zindanda.O kadar da masum,suçsuz değil.Buna eminiz,tatlım!Buna eminiz."dedi."Bana-tatlım-deme!"dedim,tek tek."Annemi bırakın,o birşey yapmadı!"

Hayır hayır.Yo,bunu yapmamış olmalı."Onu bırakamayız,sakinleş."dedi ki o an o pislik kadın içeri girdi."O korseni sıka sıka boğacağım seni" diye üzerine atıldım.Şaşırdı ve"Dur bakalım küçüğüm."dedi yıllarca görmedim onu,yaşlanmış biraz.

"Küçüğüm falan deme bakalım bana!Senin başının altından çıkıyor bunlar.Seni pis Fahişe!" bunu söylediğime şüphesiz ki kızmıştı."Ben birşey yapmadım.Annen bir uşak ile yatmış,bize ne kadar'kaliteli'olduğunu ispatladı. O kadın uğursuz bir..."

Bu kadarı bana yetmişti.Saçına yapıştım.Tiz bir çığlık duyduk.Sonra babam belimden kavradı beni."Dur bakalım Lensia."sert tavrı beni korkutmuştu ama bu kadın mutlu ailemi bozmuştu.

Az sonra annemi görmek istediğimi belirttim.Babam izin verdi.Zindana doğru ağlayarak giderken"Ne olur,bunu yapmamış ol,anne."diyordum.

Annemin bir köşede ağladığını görmek beni parçaladı.Muhafız beni görünce kapıyı açtı."Bak buradayım anne."dedim.Tek söz söylemedi.Sarıldı bana"Lensia hayatım..."diye ağlıyordu."Ne oluyor anne masumsun değil mi?Gayri meşru değil,değil mi?" diye Hillary'yi işaret ettim.

"Kızım,yolun sonuna geldik."dedi."Buraya değin ben sakladım lakin Hillary uşağın.Bundan böyle herşey daha zor olacak senin için.Belki de..." sesi çatallaştı."Belki beni kaybedeceksin..Güçlü bir kızsın Lensia.Üvey kardeşin ve annen belki ebediyete gidecek ve sen iyi olacaksın,"

"Buna izin vermeyeceğim!"diye haykırdım.Yere oturdum ve ellerimi siper ettim.Annem bana son kez sarıldı.Sessiz sessiz ağlıyordum.Yıllar sonra anneme kavuşmuştum.Bu yerde,lanet olsun."

Anneme veda edip,ne yapacağımı bilmez halde zindandan çıktım.Bu gece,bu evde ölecekti bu kadın.Babama gitrim ve bir oda istedim."Ah... Lensia bu ev hala sana ait.."dedi.

Kendimi odama kapattım.Akşam vakti bir hizmetçi içeri geldi. "Kontesim,yemekler hazır.Lord sizi bekliyor."bu kadını tanımıyordum."Kimsin sen?"dedim."Ben Biene."dedi."Güzel,Biene."dedim.

Biene bana eşlik etti ve yemeğe indim.Yemek yerken,planladığım gibi,sofradan bir bıçak çaldım.Bu düşesin sonu olacaktı.Bıçağa baktım."Öleceksin Milena!"dedim.Sofrada kimse tek kelime etmese de,babam ortamı neşelendirmek için,"Seni tekrar evde gördüğüme müteşekkirim."

"Anneciğimin durumunu saymazsak,bende lordum."dedim."Hiçkimse böyle birşey başına gelsin istemez."dedim.Milena'nın bana baktığım hissediyordum.

Milena ters ters"Sen epey sinirlenmiş,kızmışsın bize belli." dedi.Çatalı'çat'diye masaya çarpıp,"Anneciğimi korkunç iftiralardan kollayamadın,düşesim."dedim. Umursamadı ve et bonfileyi yemeye devam etti.

Bu yediğin son yemek düşesim.Bu kadar oyun yeter!Seni cehenneme göndereceğim.Küçük Fernoin"Of...Çok sıkıldım."dedi. Et bonfileyi yemek istemiyordu.

Bu ufaklığa biraz acıyordum lakin kimse bana acımamıştı. "Lensia,benimle oyna!"dedi.Ona ve güzel bakan ela gözlerine direnmek zordu."Bilmiyorum."dedim.Ne diyeceğimi bilemiyordum.

Milena,oğluna zarar vereceğimi seziyordu."Oğlum yemekten sonra Taty'yle oynarsın olmaz mı?Zira leydimiz yorgundur."dedi."Seninle oynayabiliriz Fernoin."dedim.

"Fernoin değil,lordum diyeceksin."diye emretti düşes."Diyeceksin mi?Diyeceksiniz,diyecektiniz düşesim."dedim.

Fernoin bizi umursamadan yemeğini yer yemez tahta kılıcı aldı."Haydi Lensia,oyna benimle!"dedi.Milena,oğlunun bana emir verdiģi hizmetkârlardan biri gibi davranmasından tatmin oldu. Ben ise"Elbette lordum."dedim.

Milena bize baktı.Oğlunu boğup havuza atacağımdan korkuyor olsa gerek,oldukça tedirgindi. Fermoin bana yemek yaptırıyor ve oyundan onu yiyordu.Son pastayı yedikten sonra"Keşke daima burada yaşasan Lensia." dedi.

Milena öfkeyle baktı."Onun kendi evi var,birtanem."dedi.Fernoin annesine baktı.Bu kadını bu gece öldürecek olmak,mutluluk vericiydi.Annemin öcünü alacaktım,mecburum buna.

Hepimiz odalara dağıldık.Ben uyumadım.Saat sabaha karşıydı. Artık bitti.Bıçağı elime aldım. Evlatlarım,buna sebep olduğundan annenizi affedin.O büyük annenizin intikamı için yapıyordu.Ona kızmayın,ne olur.

Odamdan süzüldüm.Onların odasına girdim.Düşes orada yoktu.Lanet olsun.Oğluyla uyuyordur.Odadan çıktım ve koridorda düşes Milena ile karşılaştım...