DÜŞES

31:Yaralar

Lord

Her tarafım yaralarla kaplı.Bir suikast.Bir suikaste kurban gittim.Az kalsın,ölüyordum.Şerefim üstüne söz veriyorum ki sorumlusunu bulup,onu cezalandıracağım ben.
Milena'nın sesini duyuyorum birden."Canım,iyi oldun mu?"diye."Kızımı göreceğim.O buradaymış Milena'm.Nerede o?"diye soru soruyorum.Milena burnunu kıvırıyor ve"Annesi ile geziyorlar,gelecek."diyor kızgınca.

"Merak etmeyin lütfen."diye ekliyor.

Milena'ma dönerek"Onu çok ama çok özlüyorum,ölüyorum sanki.Geceleri burnumda kokusu.Rüyalarımda yegane misafir oluyor,kahverenkli saçı,gözleri...Onun unutulmaz sîması yakamdan düşmüyordu.Demek prenses geri döndü.Bu çok iyi."diyorum.

Sinirle soluyor."Fark ettim de lordum,Fernoin'im buraya sizden iki gün evvel geldi,lakin onu sormuyorsun.Bazen diyorum ki,ayrımcılık yapıyorsun!"diyor.

Bu nasıl hadsizliktir böyle ha?"Benim kimselerin arasında ayrımcılık yapmayacağımı en iyi sen bilmeliydin,Milena.Oysa hayal kırıklığı yaşatıyorsun bana."diyorum gürlemeyle karışık.

Sesi ağlamaklı halini alıyor"Siz lordum,beni hiçe sayıyorsunuz.Yeter artık yeter!Benim de birgün gururum var.Ben size ne yaptım?Aklınız halen o kadında,değil mi?Halen!"diye bağırıyor.

"Bana bu şekilde bağıramazsın Milena.Seni içinden çıkardığım yaşamı unutuyorsun.Unutma."Bunu asla söylemek istemiyordum öfkemin esiri oldum.Şimdi hızla koşarak kendi odasına gidiyor.

Sesler duyuyorum ve gelen tarafa bakınca Lensia'yla göz göze geliyorum."Kızım."diyorum o beni sararken,Kaeta da beliriveriyor orada.Arkada ve yere bakarak ellerini tedirgin bir halle kalbine götürmüş.

Kızım beni bırakır bırakmaz onu süzüyorum."Leydim,sen ne de büyümüşsün yahu!Bu ne güzelliktir?Orada neler yaptın?İyi misin canım?"diye sordum.

"İyiyim babam,sizi çok özledim ama.Hasretiniz ile ölüyorum"diyor gülümseme ile.Kaeta ani bir hareketle yaklaşarak"İyi misiniz?Çok korktum lordum...Çok korktum."diyor.

Şaşarak ona manasızca bakıveriyorum."Kaeta;endişelenme.İyiyim ve buradayım ben.Tam ölecekken kurtuldum.Ama epey süre burada yatacağım."diyorum.Bana acır gibi bakıyor.

Milenaa Düşes

Kendime aynada bakıyorum.Ben Düşes Milena'yım.Bana bu lafları etmemiş olmak isteyeceksin,pislik herif.Ben senin ünvanına ve yaşamına nihayet vereceğim ve o zaman görsün bakalım herkes.

Kontes Lensia büyük tehlikem.O ya ölecek,ya da bana bulaşmamayı iyice öğrenecek.Benim bir gururum var!Beni çıkardıģı yaşammış,o adam bencil ama aşktan gözünü döndürmek düşes yapıverdi beni değil mi sonuçta?

Lensia aptalının göz zevkimi pis simasıyla bozmasına sinirim bozuldu zaten.Bir de bu herif ne diyor yahu bana!Ben senin felaketinim lordum.Senin başına gelen belki en kötü şeyim.Ve en şehvetli aşkın,düşesinim.İnan bana bin pişman olursun.

Fernoin geliyor"Anneciğim!Anneciğim."diyor."Gel oğlum,"diyorum sakince"Anne iyi misin?"diyor."İyiyim ya.Boşver sen ben falan şimdi...Sen üzgün gibisin,söyle hayatım kim üzdü?"

"Ben bir at arabası istiyorum.Kendime ait olan.Babam olmaz diyor.Neden?"diyor tatlı sesiyle.Daha 5 yaşında olmasına göre çok güzel konuşuyor lord.

"Baksana etrafına lordum,heryer senin.Senin olacaklar."diyorum. Küçük gözleri neşeyle parlıyor. "Ne vakit?"diye soru soruyor canım."Vakti gelince.Az kaldı,korkma Fernoin."diyorum.

Lensia

"Anne ve babam,sizlere bunu aç- ıklamak tuhaf hissettiyor olsa da, havadisler çok mühim.Çooook mühim.Güzeller de."diyor.

"Haydi söyle güzelim,"diyor lord helecanla."Ben...Ben hamileyim." diyor Lensia heyecan ile."Bu muazzam bir havadis Lensia'm inanmıyorum.Üstelik ben 36'yım. Büyük anne olmak...Harika.Seni seviyoruz,tatlım.Biz hep sevdik Lensia'mızı.Lord"Küçük Lensia'm hamile ha?Bu haberi saklayacak mıydın?İnanılmazsın sen güzel gözlü kontes kızımsın." dedi neşe ve hasret kokan sesiyle lord.Onu çok sevmişti,çok seviyor idi...