DÜŞES

23:Şifa

Kafamı göğsüne gömdüm.Ellerini tutup,ağlamaklı sedimle konuşmak için ağzımı açıyorum ki sesim gelmiyor."Şşş...Tamam sakinleş Kaeta.Sen o gece benim oldun.Hala da benimsin.Ruhum ebediyete giderse,senden bir tek şey isteyeceğim."dedi.

O ne isterse yapmaya adarım kendimi ben."Auerl,bende ayrılacak olur isen her ne olursa yaparım."deyip onu öptüm."Kızım iyi biriyle evlendirilsin.Ona iyi bak."dedi."Söz veriyorum."

Milena Düses

Oğlum ileyiz.Çoğu zaman öyleyiz zaten.Oğlum canım benim.Ondan uzak olmak bana kalbimi çıkartıp atmaya benzer. Lordum gelişini görünce,baş selamı ile"Hoşgeldiniz."dedim.Fernoin'i ona verdim."Babayaaaa!"diyorum.

Lordum"Milena,çok meşgulum.Oğlumla ve seninle çok zor ilgileniyorum."dedi.Ama hergün Lensia'yla.Oğlumu değil onu seviyor.Oğlum ona kızını unutturur diye düşünüyor idim. "Lakin leydimizle ilgileniyorsunuz ama."dedim düz bir ifadeyle.

Lord kahverengi kaşlarını çatıyor."Çocukluklarından usandım,yeter."dedi.Ona öfke ile bakıp,"Asıl ben yoruldum.Çok yoruldum.Ben seni seviyorum lakin bizim bu rüyalar gibi evliliğimizin üzerinde eski karının gölgesi var.O kadın seni büyületmiş."dedim.E haklıyım.

"O eski düşesimiz Kaeta'dır.O ki benim leydim Lensia'nın annesi."dedi.Ona sinirle baktım"Yetti artık!Sana aşık oldum.Sevdaya düştük.Sen de beni sevdin.Sana bir evlat verdim.Sadece..."dedim ve ağlamaya koyulup,"Sadece onu unut isterim,tek kadının ben olmak isterim."deyiverdim.

"Tek kadınımsın Milena.Lakin ortada iki kız çocuğu var.Ben vicdanımın azabıyla güç bela baş ediyorum.Ne yapayım istiyordun?Leydim Lensia'yı kapının önüne koymamı,yeni kızımı asla görmememi istiyordun!."deyince,"Hâşa..."dedim.."Öyleyse haddini belle."dedi adam.

Ben,ona aşık falan değilim.Asla olmam.O benim yükselme merdivenim.O benim sevdiğim insan değil ki.

Ertesi Hafta
Lensia leydi

Ak eteklerime yapışıp,konak koridorlarını dolaşıyoruz.Hizmetçi Monica ile ben."Leydim,dikkat edin.Düne kadar kavga ettiler.Konu da sizdiniz.O kadın sizi istemiyormuş."dedi.

Doğrusu,bunu biliyordum,tabii ki."14 üme bastım.Şurada ne kaldı?İki yıla kadar gönderecekler beni.Sende benimle geleceksin Monica."dedim."Elbette. Emrinize amadeyim."deyince,"Pekâla."dedim.

Daha sonra ben,babamın yanına gidiyorum."Baba!Buraya bak."dedim."Güzelim,hoşgeldint. Bir istirhamın mı var?"dedi."Evet,bir istirhamım var.O annemin uşağının bizim imkanlarımızla Yiloev'da tedavi ettirmek.Annem mektubunda yazmış.Çok üzgün."dedim.

Babam"Böyle şifa bulacaksa,olur."dedi.