Mutsuz Olmak Günahtır - (Raflarda)

Giriş

Siz acı nedir bilir misiniz? Kırılmış bir kalbin, can çekişen sancılarıyla uyandınız mı hiç?

Ruhunuzu bir kafesin içine hapsedip, anahtarını okyanusun dibine fırlatanlar oldu mu?

Sahi, siz hiç çaresizlik denizinde yüzdünüz mü? Hem de yüzmeyi bile bilmiyorken...

"Benim adım hüzün, soyadım derttir" deniz mi, umutsuz gözlerle baktığınız bir yabancıya?

Eğer ıslanmış gözlerle ve kırık bir kalple, "Evet" diyorsanız içinizden, aferin size!

Umarım madalya takmışlardır boynunuza... Eğer onlar takmadıysa, "Yılın En Çilekeşi" ödülünüz benden...

Sıkılmadınız mı bu boynu büyük, salya sümük halinizden?

Yazarken benim içim bayıldı, sizi düşünemiyorum bile!

"En iyi yardımcı depresif" ödülünüzü almak üzere sahneye çıkmadan önce, sizi alıp kaçırmak istiyorum.

Eğer şimdi kaçmazsanız, üzgünüm ama "Bir daha bu yolları aynı hevesle yürür müyüm?" şarkısını size armağan edeceğim. Artık yürür müsünüz, yoksa sürünür müsünüz bilemiyorum...

Mutluluğa giden tek yön bir biletiniz var ve bence acele etseniz çok iyi olur...

Eskimiş acılarınızın, kokuşmuş hüzünlerinizin ve örümcek ağıyla kaplanmış dertlerinizin son kullanma tarihi artık geçti!

Kitabı bitirdikten sonra, çok büyük ihtimalle tüm bunlara gülüp geçeceksiniz. O yüzden; eğer şimdi mutsuzsanız, bunun son kez tadını çıkarın. Doyasıya ağlayın, üzülün, kahrolun, ıslak mendil koleksiyonu yapın...

Çünkü "Mutsuz Olmak Günahtır" başlıyor!